Αγάπα με αν Ντολμάς! (part I) *

Μια φορά κι έναν καιρό, στο Μακρυνό Πιάτο του Γαλαξία του Αυγολέμονου, 2000 (περίπου) βράσεις μετά Χριστόν, τα Ηνωμένα Κληματόφυλλα της Αμερικής κάνανε το κουμάντο. Πίστευαν στην ελεύθερη διακίνση του ρυζιού, ξόδευαν αφειδώς το κρεμμύδι και το μαϊντανό και θεωρούσαν τη χώρα τους "Χώρα αυτών που Ντολμάν".

Η λαιμαργία των Ντολμάδων Αμερικής ήταν τόσο μεγάλη, που είχαν τυλίξει τον κιμά όλο, έλεγχαν τη ροή του ελαιόλαδου και μάλιστα θεωρούσαν ότι ήταν τόσο γλύκες και μοναδικοί που τους είχε φτιάξει ο Μεγάλος Ζαχαροπλάστης κατ' εικόνα και ομοίωσιν. Για του λόγου το αληθές, κάθε φορά που ο εκάστοτε Αρχιντολμάς απηύθυνε το λόγο στους Ντολμάδες του, τελείωνε με τη φράση "Chef Bless America".

Στη μακρινή χώρα του Ντολμαδιστάν, η φυλή των Τυλιχτάν τα είχε πάρει στο τουρμπάνι, και ήθελε πάση θυσία να ανατρέψει την κυριαρχία των "άβραστων", που όχι μόνο δεν είχαν τον Chef τους αλλά έκαναν τον κόσμο άνω-κάτω με τα Δυτικά τους τυλίγματα. Οι Τυλιχτάν πίστευαν στην αυθεντικότητα του Τουρμπανιού, και θεωρούσαν ότι ήταν οι μόνοι που ήξεραν πως να το τυλίξουν σωστά. Κατηγορούσαν μάλιστα τους Αμερικανούς Ντολμάδες πως ήταν όχι μόνο άβραστοι και α-Chef-oι, αλλά και ότι άφηναν τους γλυκούς θηλυκούς ντολμάδες να κάνουν ό,τι τους κατέβαινε στο κοτσάνι τους.

Η σύγκρουση ανάμεσα στους Ντολμάδες Αμερικής και τους Τυλιχτάν ήταν αναπόφευκτη. Οι Ντολμάδες είχαν αρκετά στο κοτσάνι τους, με τη Λαϊκη Ρυζοκρατία της Κίνας να απειλεί να ελέγξει ολόκληρη τη Ντολμαδονομία του Πιάτου και το Ριζάκ (με ηγέτη τον Δικτάτορα Ντολμάμ Γιαλατζίν) να αρνείται ότι κατείχε τη μυστική συνταγή για την κατασκευή της Μαγιονέζας, ενώ ήταν βέβαιο πως όχι μόνο την κατείχε, αλλά προτίθετο και να την χρησιμοποιήσει...

Αυτή ήταν τουλάχιστον η επίσημη εκδοχή της υπόθεσης και σύμφωνα με τα "έγκυρα" δημοσιεύματα των Dolmatologist, Dolmasweek και D.N.N. ...

(συνεχίζεται σε επόμενο post- αναμείνατε στον Ντολμά σας)

*Σημ.: Είναι το παιχνίδι του Ντολμά, στο οποίο αυτοπροσκλήθηκα μόλις διάβασα τη Σακαφιόρα η οποία ενεπνεύσθη από τον Mahler