Οι μπάτσοι, τα γουρούνια, οι δολοφόνοι, και η φάρμα των ζώων

Είμαι τρομερά αναστατωμένη, και γράφω αυτές τις γραμμές ενώ ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί τι ακριβώς συνέβη χθες το Σάββατο το βράδυ στην Αθήνα στη συμβολή Τζαβέλα και Μεσολογγίου. Ήταν οι αστυνομικοί που πυροβόλησαν εν ψυχρώ τον 15χρονο ή ήταν ένα ατύχημα, ένα ακόμη ατυχές περιστατικό στην προσπάθεια "επιβολής της τάξης".

Αυτά που θ' ακούσετε από εμένα δεν θα σας αρέσουν.

Είναι τραγικό που πέθανε ένα ανήλικο παιδί από σφαίρα αστυνομικού λες και ζούμε σε στάβλο για ζώα, όπου η "τάξη" αποκαθίσταται με μαστίγια και πυροβολισμούς.

Για κάποιους το χειρότερο είναι ότι ζούμε σε αστυνομοκρατούμενες πόλεις, όπου το κάθε καθίκι που φοράει στολή μόλις θιχτεί το εγώ του έχει τη δυνατότητα να βαράει στο ψαχνό και όποιον πάρει ο Χάρος.

Για μένα, το χειρότερο είναι ότι για μια μαλακία χάθηκε μια ζωή.

Για μένα, μαλακία είναι που ο πιτσιρικάς προκάλεσε τον αστυνομικό και πλήρωσε τις οποιεσδήποτε λέξεις του, όσο βαριές και αν ήταν, με τη ζωή του.

Για μένα, το χειρότερο είναι ότι αποκαλείται "αγωνιστής" ένας ανώριμος πιτσιρικάς, θύμα μιας αδιέξοδης κοινωνικής σύγκρουσης που έχει χάσει το νόημα και το σκοπό της.

Όσο γουρούνια είναι οι μπάτσοι, άλλο τόσο άθλιο είναι που εκμεταλλεύονται το θάνατο ενός παιδιού άσχετοι μαλάκες που νομίζουν ότι το να πετας πέτρες σε περιπολικά είναι αγώνας κι ότι αυτό θ' αλλάξει την κοινωνία, και περνιούνται και για ιδεολόγοι.

Για κοιτάξτε τα μούτρα σας στον καθρέφτη και επανεξετάστε την ανθρωπιά σας.

Εκμεταλλεύεστε το αίμα ενός παιδιού!

Συγχαρητήρια... ΖΩΑ. Μόλις μαντρώσατε τον εαυτό σας με τις άσκοπες αντιδράσεις σας.

Μετά διαμαρτύρεστε που τα γουρούνια κυβερνάνε! Κόπτεστε για τις ευθύνες της εξουσίας. Πάρτε την ευθύνη στα χέρια σας.

Η ατιμωρησία είναι απλά μια συνέπεια της αδιαφορίας του κόσμου και του θερμοκεφαλισμού κάποιων. Η εξουσία βρίσκει τις δικαιολογίες που χρειάζεται για να κουκουλώνει τα θέματα κάθε φορά, όταν μερικοί "αλήτες" τα σπάνε, γίνονται πέντε-δέκα πορείες απ' τους υπόλοιπους και μετά το θέμα ξεχνιέται.

Θα ήθελα να δω καθιστική διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο, μέρα και νύχτα, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και νύχτα, μέχρι να πάρει το γουρούνι που σκότωσε τα χρόνια που του χρειάζονται στη φυλακή. Μέσα, μέχρι να πεθάνει. Ίσως έτσι γίνει μια αρχή. Και η ατιμωρησία πάψει να υπάρχει ως πρακτική - ίσως έτσι σταματήσουν να αποκαλούνται τα επεισόδια "μεμονωμένα" όταν στην ουσία πρόκειται για παγιωμένη νοοτροπία στα σώματα "ασφαλείας".

Νεότερα, Κυριακή βράδυ: Ασκήθηκε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία ΑΠΟ ΠΡΟΘΕΣΗ ενάντια στον αστυνομικό που πυροβόλησε και σκότωσε το παιδί. Αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η αρχή!