Η ατελείωτη χλαπάτσα (Όλα γύρω σου γυρίζουν ...!)

Σήμερα με έπιασε μια διάθεση απολογητική. Φταίει που συνάντησα τις 2 από τις ...3 αναγνώστριες αυτού του μπλογκ στο γνωστό μπαρ μετά τα μεσάνυχτα και θυμήθηκα ότι σχεδόν έχω ξεχάσει πως είμαι ο ιδιοκτήτης αυτής της σελίδας.

Εντάξει, ξέρω πως δεν σκίζουν τα πλήθη τα ρούχα τους, τα εσώρουχά τους, τα καλσόν τους και ό,τι άλλο διαθέτουνε για να με διαβάσουν. Ξέρω πως κανείς δεν περιμένει με την ψυχή στο στόμα να ενημερωθεί για την πολιτική κατάσταση ή έστω να γελάσει με αυτήν από αυτό το έρμο μπλογκάκι.

Ωστόσο με έπιασε μια αίσθηση ευθύνης. Τουλάχιστον να απολογηθώ γιατί σταμάτησα για τόσον πολύν καιρό την πολιτική ψυχανάλυση! (ένα δίμηνο και βάλε)

Ο τίτλος τα λέει (φυσικά) όλα. Από το ξέσπασμα του "σκανδάλου" Ζαχόπουλου και μετά το χιούμορ με εγκατέλειψε. Συγνώμη, παιδιά. Δεν θέλω πια να βλέπω ειδήσεις. Δεν με αφορούν. Δεν είναι ούτε καν αφορμή πλέον για να γελάσει κανείς. Τόσο χάλια.

Αρνούμαι να βλέπω την Ελλάδα μέσα από αυτό το μικροσκοπικό πρίσμα. Γιατί ξέρω πως υπάρχει και η "άλλη" Ελλάδα. Η Ελλάδα που για πρώτη φορά βλέπει κάποιον της γενιάς της να γίνεται αρχηγός κόμματος. Που ξαφνικά έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να αντιπροσωπηθεί από κάποιον που δεν είναι γιος, ανιψιός, ή μπατζανάκης κανενός γηραιού πολιτικού σογιού. Μια Ελλάδα που τρίβει τα μάτια κι αναρωτιέται αν έφτασε η ώρα. Ρε παιδιά, έφτασε. Πόσο ακόμα?????

Δεν με αφορά η ιστορία ενός ανθρώπου που καπηλεύτηκε το δημόσιο χρήμα γιατί ξέρω πως υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να με αφορά επειδή ο άνθρωπος αυτός κόντεψε να πεθάνει. Κι εγώ έχω κοντέψει να πεθάνω, σκίστηκε κανείς?

Δεν μ' ενδιαφέρει πως και γιατί κάποια έστησε κώλο για να πάρει μια δουλειά. Σιγά το θέμα. Κάθε βράδυ "κοπέλες εμφανίσιμες ζητούνται για "παμπ", μεροκάματο 60-80 ευρώ".

Ούτε με νοιάζει αν ο πρωθυπουργός τελικά είναι γκέι ή όχι, και αν η πληροφορία ήτανε μέσα στο επίμαχο DVD. Σιγά το νέο! Ο κόσμος το 'χει τούμπανο... κι αυτοί...ξαφνικά ανακαλύψανε το μοντάζ.

Ξέρω πως το Δημόσιο Χρήμα είναι σαν το βάζο που κρύβουμε στο ντουλάπι πάνω απ' το ψυγείο. Όλοι ξέρουμε ότι είναι εκεί. Κάποιες φορές το γεμίζουμε, κι άλλες φορές το αδειάζουμε με την υπόσχεση να τα επιστρέψουμε. Κι άλλες φορές το ανοίγουμε και το βρίσκουμε άδειο ενώ έπρεπε να είναι γεμάτο.

Κι όταν είναι άδειο, τηρείται σιγήν ιχθύος. Ποιος έκανε το παράπτωμα? Όλοι έχουν λερωμένη τη φωλίτσα τους. Κάποιοι, λίγο περισσότερο. Κάποιοι λίγο λιγότεροι,κάποιοι ίσως και καθόλου.

Ο θεός να σε φυλάει από τον "καθόλου". Γιατί αν βρεθεί έστω και ένας "καθόλου" και του πατήσεις τον κάλο, μπορεί και να σε καταδώσει. Γιατί αυτός ο κάποιος θα χει φτάσει στο όριό του. Θα χει βαρεθεί να βλέπει τους άλλους να τρώνε κι αυτός να ζει με 3 κ 60 για την ψυχή της μάνας του.

Ο θεός να σας φυλάει από τους "καθόλου". Γιατί άμα βαρεθούν την ατελείωτη χλαπάτσα που τρώνε καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ, και σταματήσουν να φοβούνται μήπως χάσουν τη δουλειά τους, μήπως η λαίλαπα ο προϊστάμενος τους κάνει τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη, μήπως -τελικά- εκτεθούν και διασυρθούν και οι ίδιοι...

Τότε θα' ναι αργά για Ζαχοπουλιάδες.

Δεν πάτε να κόψετε το λαιμό σας? Τουλάχιστον θα είναι η μοναδική σας έντιμη πράξη!!!!!!