the girl with the dragon tattoo

the girl with the dragon tattoo
Yes, I have a dragon tattoo as well

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΜΙΣΟΣ

Ούτε 5 μέρες δεν πέρασαν από τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια και η είδηση περνάει πλέον σε δεύτερη μοίρα. Αν ήταν "επώνυμος" τώρα ακόμη θα κλαίγανε οι συνάδελφοί του στα τηλεοπτικάπαράθυρα. Αν ήταν στη θέση του ο Θέμος Αναστασιάδης, ή ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, τώρα θα του είχανε πλέξει ένα εγκώμιο από δω μέχρι το State Department... ένα εγκώμιο που σίγουρα δεν θα του άξιζε.

Περίμενα τα σχόλια του Θέμου με μεγάλη ανυπομονησία. Τι έχει να πει ο βάτραχος της κίτρινης δημοσιογραφίας; Οι λέξεις αυτές, η καταδίκη των "τρομοκρατών" και των "άνανδρων" ήταν μάλλον οι μόνες σοβαρές λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του από τότε που (στα νιάτα του) έγραφε στην πίσω σελίδα της "Ελευθεροτυπίας".

Και στα χειλη του δεν έχουν καμία αξία. Δεν με πείθουν όπως δεν με έπεισε ποτέ ο ίδιος. Τώρα είναι πολύ αργά για μαθήματα ήθους, κύριε Αναστασιάδη. Τόσα χρόνια τι κάνατε;

Αναρωτήθηκα, αν, και ως "συνάδελφος" δημοσιογράφος, νιώθω κάποια λύπη για τον χαμό του διευθυντή ενός ραδιοφωνικού σταθμού που δεν θα άκουγα ούτε πεθαμένη. Για τον διοικητικό υπάλληλο μιας επιχείρησης που πουλάει Κυριακάτικα φύλλα με "Το Θέμα", πιο κίτρινα κι από διατριβή πάνω στις διακυμάνσεις των αποχρώσεων της ώχρας. Όχι, δεν νιώθω καμία λύπη.

Ήταν τόσο σίγουρο ότι θα θρηνήσουμε θύματα, από τη στιγμή που μπήκαμε με τα μπούνια στην κρίση. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει το μίσος. Η δολοφονία του αστυνομικού Βασιλάκη ήταν η επιβεβαίωσή του. Η δολοφονία του Δημοσιογράφου Γκιόλια έρχεται μόνο λίγες ημέρες μετά το θάνατο 3 τραπεζικών υπαλλήλων, ως επιβεβαίωση,της κρίσης που μας συγκλονίζει ως κοινωνία. Ο Γκιόλιας ήταν το εύκολο θύμα του μίσους, ο εύκολος στόχος. Ο αποδιοπομπαίος τράγος. Δεν τον λυπάμαι, όμως, γιατί ήξερε πολύ καλά, ο ίδιος,τι έκανε και ποιον υπηρετούσε με τη δουλειά του. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη.

Σήμερα,μερικές ημέρες αργότερα,λυπάμαι τη σύζυγό του, το δίχρονο παιδί του, και τους δημοσιογράφους που φοβούνται από το θάνατό του και ζητάνε τώρα προστασία από την πολιτεία.Κατά εκατοντάδες φεύγουν τα μπιλιετάκια προς τον Υπουργό Προστασίας:"Προστατέψτε μας, κύριε Χρυσοχοϊδη!". Κάθε μέρα ταϊζουν τον κόσμο λάσπη και βλακεία,καιτώρα φοβούνται... Ας φοβούνται! "Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται", θα έλεγε η γιαγιά μου η κομμουνίστρια.

Είναι γνωστό το μίσος που τρέφουν διάφοροι εκπρόσωποι των ακραίων αναρχικών και αριστερών τάσεων στην κοινωνία που ζούμε προς τα media. Το καταλαβαίνω αυτό το μίσος αν και στην ουσία,προέρχομαι από τους ίδιους τους κόλπους του Δημοσιογραφικού Επαγγέλματος.

Σπουδασα Δημοσιογραφία στο ΑΠΘ και γράφω σε free press περιοδικά χωρίς αμοιβή τα τελευταία 3,5 χρόνια. Πέρασα για λίγα φεγγάρια από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" στο γραφείο της Θεσσαλονίκης, το 1998, το καλοκαίρι που ξέσπασε μεταξύ άλλων το σκάνδαλο του βουλευτή Χαλκιδικής της ΝΔ Β.Γιοβανούδα για πρόκληση σωματικής βλάβης σε βάρος της φίλης του. Αυτή ήταν η "εκπαιδευσή" μου. Ήταν η εμπειρία που με έπεισε ότι δεν πρόκειται να βγάλω λεφτά στη ζωή μου από αυτό το τσίρκο που λέγεται δημοσιογραφικο επάγγελμα.

Δεν μπορούσα να γίνω τσιράκι, δεν μου το επέτρεπε η συνείδησή μου, κι ούτε ήθελα να περνάω κάθε 24ωρο της ζωής μου μέσα στο άγχος και την παράλογη πίεση που ασκεί η παραγωγή της είδησης στους υπαλλήλους της, παλευοντας στον ίδιο στίβο με ολα εκείνα τα ανήθικα φερέφωνα, για να διεκδικήσω μια αμφιλεγομενη αξιοπρεπεια σε ενα επάγγελμα το οποίο θα έπρεπε να ασκουν μονο οι καλύτεροι και όχι οι χειροτεροι. Ισως να μην ειχα αρκετη αυτοπεποιθηση, ίσως απλώς να μου λείπουν οι παρωπίδες. Ισως να είμαι κι εγώ,απλά, ανάμεσα σε αυτους που μισούν τα MEDIA.

Ναι, μισώ το ψέμα, το βόλεμα, την ηλιθιότητα. Τα μισώ αν και προσπαθώ να μην μισώ τους ανθρώπους που τα κάνουν επάγγελμα. Είναι και η μόνη διαφορά που έχω από τους "τρομοκράτες". Γιατί κατά τα άλλα αντιλαμβάνομαι τους λόγους για τους οποίους επαναστατούν. Απλά δεν πιστεύω ότι θα καταφέρουν ποτέ τον στόχο τους μέσω της βίας. Η δικη μου φιλοσοφια ειναι πολυ διαφορετική. Συνειδητοποιώ, όπως κάθε φορά που "μισώ" κάτι, ότι δεν είμαι καλύτερη από κανέναν, κουβαλάω τα δικά μου βολέματα, τη δική μου άγνοια, και τη δική μου βλακεία όπως οποιοσδήποτε άνθρωπος.

Κι έτσι, βρίσκω τον εαυτό μου να έχει βγει φάουλ στην υπόθεση του Γκιόλια. Χρειάστηκε πολύ σκέψη και αναθεώρηση για να νιώσω έστω κάποια λύπη για το θάνατό του. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: "θρίαμβος". Επιτέλους χτυπάνε τα media κατά πρόσωπο! Αυτό το χαστούκι το ευχαριστήθηκα με όλη μου την καρδιά.

Και τώρα που εξομολογήθηκα το κρίμα μου, επιστρέφω στην απλή ανθρώπινή μου υπόσταση, και λυπάμαι για τη ζωή που χάθηκε. Η μόνη διαφορά που βλέπω είναι ότι χάθηκε συνειδητά. Όχι άδικα. Αδικη ειναι η λαιλαπα της καθημερινής παραπληροφορησης. Αδικες ειναι οι παρωπιδες που φοραμε καθε μερα και αυτές που μας περνάνε και τις αφήνουμε να περνάνε στο ντούκου. Αν καποιος πιστεύει σ' αυτες,τότε δεν θα πρεπει να λυπάται που πέθανε υπερασπιζοντάς τες. Αυτός δεν είναι ο ορισμός του ήρωα; Γι' αυτόν τον εκπρόσωπο του κίτρινου τύπου, ο θάνατός του θα είναι άλλη μια ημέρα Αγιοποίησης στο κίτρινο ημερολογιο της Ζούγκλας που υπηρέτησε.

Για όσους λυπούνται περισσότερο από εμένα, που τρέφω χρόνια οργή για το "επάγγελμα" μου, σας αφιερώνω, από τον Ανδρέα Ρουμελιώτη της Ελευθεροτυπίας, την σταχυολόγηση των παρακάτω αποφθεύγματων σχετικά με το μίσος:

«Το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για να υπερασπιστείς μια ιδέα δεν είναι η υπεράσπιση μιας ιδέας, είναι ο φόνος ενός ανθρώπου» Jean-Luc Godard, 1930, Γάλλος σκηνοθέτης. «Ω, Ελευθερία! πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομά σου» Madame Roland, 1794-1853, Γαλλίδα επαναστάτρια. «Εγκληματίας είναι κάποιος με αρπακτικά ένστικτα που δεν έχει αρκετό κεφάλαιο για να ιδρύσει μια ανώνυμη εταιρεία»Howard Scott, 1926, Αμερικανός συγγραφέας.

«Ο πετυχημένος επαναστάτης είναι πολιτικός, ο αποτυχημένος είναι εγκληματίας» Erich Fromm, 1900-1980, Γερμανός ψυχαναλυτής. «Οταν μισούμε έναν άνθρωπο, τον
μισούμε για κάτι που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Κάτι που δεν έχουμε κι εμείς μέσα μας δεν μπορεί ποτέ να μας συγκινήσει» Herman Hesse, 1877-1962, Γερμανός συγγραφέας. «Δεν μισώ τους εχθρούς μου γιατί εγώ τους δημιούργησα» Red Skelton, 1913-1997, Αμερικανός κωμικός.

«Οι παρανοϊκοί είναι κι αυτοί άνθρωποι, απλά έχουν τα προβλήματά τους. Είναι εύκολο να τους κριτικάρεις, αλλά αν σε μισούσαν και σένα όλοι, θα ήσουν κι εσύ παρανοϊκός» D.J. Hicks. «Το μίσος και ο φόβος είναι ψυχικές ασθένειες» Harry Α. Overstreet, 1875-1970, Αμερικανός κοινωνιολόγος. «Καλύτερα να χαθείς παρά να μισείς και να φοβάσαι» Φρίντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος.

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από την ταινία του Mathieu Kassovitz "La Haine" (1995) [στα ελληνικά: "το μίσος"]

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Barθelonika .. το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη


Τα νέα της "βόμβας" που έσκασε στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ... δεν είναι ότι δεν έγραψα μέχρι σήμερα γιατί δεν ήθελα να τα σχολιάσω, είναι ότι πια έχω πάρει την απόφαση πως αν δεν έχω να πω κάτι θετικό, πάνω σε ένα κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα, καλύτερα να σωπάσω-

Τι να πω; Ότι χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή, πατέρας δυο παιδιών, και κανείς δεν βγήκε στους δρόμους; Χρειαζόμαστε αισιοδοξία και δημιουργικότητα για να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο

Θεωρώ ότι το παρακάτω παράδειγμα είναι μια λύση στην κρίση, μια λύση ουσιαστική, και παράδειγμα προς μίμηση

Barθelonika - το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη

Από την Δευτέρα 7 Ιούνη οι εργαζόμενοι στο εστιατόριο Barθelonika διαχειρίζονται οι ίδιοι το εστιατόριο και γι’ αυτό ζητάνε την βοήθεια και συμπαράσταση όλων των εργαζομένων της Θεσσαλονίκης.

όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους..

“Δύο εβδομάδες πριν οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου μάς δήλωσαν ότι η επιχείρηση δεν πηγαίνει καλά και ότι θα κλείσει για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες και είναι αμφίβολο αν θα ξανανοίξει και τον Σεπτέμβρη και ακόμη πιο αμφίβολο πόσοι από εμάς θα δουλέψουν και με τι όρους εργασίας. Μας ανακοίνωσαν επίσης ότι όλοι οι εργαζόμενοι του εστιατορίου απολύονται άμεσα ενώ οι αποζημιώσεις των απολύσεων θα αρχίσουν να καταβάλλονται από τον Οκτώβριο… αν βέβαια θα έχουν λεφτά για να μας τις δώσουν.

Σαν εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού/τουρισμού γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η απόλυση στην σημερινή συγκυρία της βαθύτατης οικονομικής κρίσης και των σκληρών αντεργατικών επιθέσεων, σημαίνει τα πέταγμά μας στην εξαθλίωση. Γι’ αυτό αποφασίσαμε σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου να μην υποκύψουμε και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Απαιτήσαμε και κατακτήσαμε από τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου να πληρώνουν κάποια τα έξοδα της επιχείρησης και την ασφάλισή μας, και εμείς να αναλάβουμε την διαχείριση του εστιατορίου για τους δύο μήνες (Ιούνιο και Ιούλη) ενώ τον Αύγουστο να μας δοθεί η κανονική άδειά μας.

Σαν εργαζόμενοι του εστιατορίου Barθelonika είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε να κλείσει το εστιατόριο που δουλεύουμε αλλά και να μην κλείσει κανένα εστιατόριο και να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος. Γι’ αυτό και συμπαραστεκόμαστε στον δίκαιο αγώνα των συναδέλφων μας στο εστιατόριο Banquet.

Το εστιατόριο Barθelonika θα το διαχειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι με την γενική συνέλευσή μας. Οι αποφάσεις για την λειτουργία του θα παίρνονται με πλειοψηφία και όλοι οι συνάδελφοι θα τις εφαρμόζουμε. Ότι περισσεύει από τα έσοδα αφού αφαιρεθούν τα έξοδα, θα μοιράζονται ισότιμα σε όλους τους συναδέλφους. Όλοι οι συνάδελφοι θα δουλεύουμε τις ίδιες ώρες εργασίας στις ίδιες θέσεις εργασίας που ήμασταν και πριν.

Επιπλέον αποφασίσαμε να προσφέρουμε 30% έκπτωση σε όλους τους πελάτες του εστιατορίου.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, την νεολαία και τον λαό της Θεσσαλονίκης να μας στηρίξουν ενεργά σε αυτή μας την προσπάθεια να διαχειριστούμε το εστιατόριο ώστε να σώσουμε τις δουλειές μας και να μην πεταχτούμε στην ανεργία και στην εξαθλίωση.

Το εστιατόριο Barθelonika βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας, στην Βενιζέλου 3, μέσα στη στοά Ρογκότη, 1ος όροφος, τηλ. 2310 225 242 begin_of_the_skype_highlighting 2310 225 242 end_of_the_skype_highlighting

Ωράριο λειτουργίας: από τις 11 το πρωί μέχρι τις 1 το βράδυ. Κάθε Κυριακή θα είμαστε κλειστά.”