Τις Πταίει;

Αυτό που βλέπετε είναι η αποτυχία της δημοκρατίας μας.

Αποτυχία, γιατί όταν παίρνει φωτιά η Ελλάδα, (αυτή τη φορά από εμπρηστές που τους βλέπουμε να ρίχνουν τις μολότωφ) ο περισσότερος κόσμος γυρνά στον διπλανό του και ρωτά:
γιατί γίνεται αυτό;
Και η απάντηση είναι ΔΕΝ ΞΕΡΩ!

Αυτό που γίνεται, και που ψάχνουμε τον υπεύθυνο και δεν τον βρίσκουμε,
είναι γιατί στη Δημοκρατία, αποποιούμαστε της εξουσίας του καθενός μας
πάνω στην κοινωνική μας υπόσταση, δίνοντάς την σε κάποιον εκπρόσωπο.

Πρόκειται για ένα συμβόλαιο σεβασμού. Είναι ένα συμβόλαιο ευαίσθητο,
όπως ένας ερωτικός δεσμός. Όταν πάψει η εμπιστοσύνη, παύει να υπάρχει.

Έτσι, έχει πάψει από καιρό να υπάρχει σεβασμός.

Η ελληνική κοινωνία έχει πάρει διαζύγιο από τον εαυτό της.

Είναι μια σχιζοφρενής κατάσταση. Οι μισοί να διαδηλώνουν και να τα σπάνε
και οι άλλοι μισοί να ρωτάνε το γιατί και να μην το βρίσκουν.

η άποψη του κόσμου για τα τεκταινόμενα συνοψίζεται στα παρακάτω.

-αλητεία,
-τραμπουκισμοί
-πολλοί ξένοι διαφόρων εθνικοτήτων μέσα στο πλήθος των "αντιεξουσιαστών"
-κάποιοι συνελήφθησαν για κλοπές και βανδαλισμούς
-η ιδέα της διαδήλωσης για τον τραγικό χαμό του παιδιού δίκαιη και σωστή
-αλλά τα καθίκια καιροφυλακτούν
-ανίκανη πολιτεία και ανύπαρκτο κράτος
-αστεία παρουσία της αστυνομίας
-γελοία δίοικηση.

Και όλλοι να ρωτάνε: ποια είναι η λύση;

Και κανείς να μην απαντά!

οσο περιμένουμε από άλλους να δώσουν την λύση έτσι θα είμαστε.
όσο ψηφίζουμε άλλους και τους δίνουμε τη δύναμη πάνω στη ζωή μας,
να παίρνουν τις αποφάσεις αυτοί.
η βουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα ξοφλημένο.
αυτό που βλέπουμε στους δρόμους είναι η απόδειξη.
χρειαζόμαστε ΑΜΕΣΗ δημοκρατία και όχι ΕΜΜΕΣΗ.

για να μην υπάρχει δικαιολογία.
για να αναλαμβάνει ο καθένας την ευθύνη του εαυτού του.

Για να μην περιμένει από τους άλλους.

Προσπαθώ αυτές τις ημέρες να κάνω κάτι εποικοδομητικό.
Τουλάχιστον να οργανώσω μια διαμαρτυρία με ουσία.
Να μαζευτούμε στο κέντρο της πόλης στο Υπουργείο απ' έξω
και να καθίσουμε δυο ώρες εκεί. Να γράψουμε τα δικά μας συνθήματα.
Να ανάψουμε ένα φανάρι στη μνήμη του μικρού.

Δεν συμμετέχω σε κάποιο κόμμα, ή σε κάποια οργάνωση.

Κι αυτό το κάνει δύσκολο.
Είναι δύσκολο να κινητοποιήσεις τους ανθρώπους.
Η οργή, η βία, η καταστολή, όλα αυτά είναι εύκολα.

Δύσκολη είναι η δημιουργία, ο διάλογος, η ευθύνη.
Η εύρεση λύσεων.
Η επίπονη καθημερινή δουλειά για να φτιάξουμε κάτι.

Όμως ζούμε στην κοινωνία της ευκολίας!

Με τα γεύματα στο σακουλάκι που τα πετάς μέσα στο φούρνο και είναι έτοιμα.

Με τον υπολογιστή που κάνεις ένα κλικ για να βρεις μια πληροφορία.

Ίσως το ανθρώπινο γένος να μην έχει ενηλικιωθεί ακόμη...

Κι όμως βλέπω γύρω μου ανθρώπους σκεπτόμενους.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρούμε λύσεις;

Έχουμε μουδιάσει - από τότε που μας βάλανε στα σχολεία,
μάθαμε να κάνουμε αυτά που μας λένε.

Και όταν έρχεται η καταστροφή, λέμε
"εσύ είσαι η εξουσία, εσύ φταις"

Και θυμώνουμε μ' αυτόυς που καταστρέφουν
γιατί δεν κάνουν αυτό που τους λένε οι άλλοι...

Μήπως δεν φταίνε όσο νομίζουμε;

"Για ένα δολάριο ακόμα" και η διάλυση του ελληνικού κράτους

(η γελοιογραφία του Κ.Καραμανλή δικό μου σχόλιο, για τον Πρωθυπουργό που αναφέρεται στον Αλέξη Γρηγορόπουλο αποστασιοποιημένα ως "ο νεαρός μαθητής")




ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ στο TVXS.GR
Ηταν ζήτημα χρόνου να συμβεί. Ηδη δυό χρόνια πριν, οι γιατροί που περιέθαλπταν τους τραυματίες στις φοιτητικές διαδηλώσεις προειδοποιούσαν ότι κατά τύχη δεν είχαμε θρηνήσει θύματα. Τα γκλομπ που κρατούσαν τα «ακούνητα στρατιωτάκια» του κ.Πολύδωρα είχαν προσγειωθεί στα κεφάλια των φοιτητών μερικά εκατοστά πιο πέρα από το σημείο που θα προκαλούσε το θανάσιμο πλήγμα.

Από τότε η κατάσταση χειροτέρευσε. Οι θύτες, από τους βασανιστές του αστυνομικού τμήματος στην Ομόνοια μέχρι τους τραμπούκους αξιωματικούς της ζαρντινιέρας στην Θεσσαλονίκη, αθωώνονται ή πέφτουν στα μαλακά. Τα θύματα, όπως ο Κύπριος φοιτητής στην υπόθεση της ζαρντινιέρας, παραπέμπονται σε δίκες από μια Δικαιοσύνη που όχι μόνο τυφλή δεν είναι αλλά αλλοιθωρίζει μονίμως προς την εξουσία.

Χθές άκόμη, μερικές μόνο ώρες πριν από το θανάσιμο πυροβολισμό του 16χρονου Αλέξη στα Εξάρχεια ένας μετανάστης - από τους εκατοντάδες που συνωστίζονται καθημερινά στη Πέτρου Ράλλη για να εξασφαλίσουν άδεια παραμονής - είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο τραυματισμένος από αστυνομικούς. Μερικές εβδμάδες πριν, ένας ακόμη είχε χάσει τη ζωή του. Απλώς χθες το βράδυ είχε έρθει και η σειρά ενός Ελληνα.

Θα χυθεί πολλή μελάνη για τα αίτια και τις συνθήκες του χθεσινού προαναγγελθέντος θανάτου. Η αστυνομία ήδη υποστηρίζει ότι οι άνδρες της είχαν δεχθεί επίθεση. Αυτόπτες μάρτυρες επμένουν ότι πρόκειται για εν ψυχρώ δολοφονία. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν σκοτώνεις ποτέ ένα 16χρονο αγόρι.

Σήμερα στο αστυνομικό σώμα υπάρχουν και νέοι άνθρωποι που θα ήθελαν να λειτουργούν σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο. Αντίθετα όμως με ότι συμβαίνει στις άλλες ευρωπαικές χώρες, δεν έχουν εκπαιδευθεί για να χειρίζονται δύσκολες καταστάσεις που απαιτούν ψυχραιμία και γνώσεις ψυχολογίας. Σιγά να μην τους εκπαίδευε η σημερινή κυβέρνηση που σε λιγότερα από 5 χρόνια έχει διαλύσει και όσα κουτσά στραβά λειτουργούσαν στη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας.

Ως συνήθως, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να χειρισθεί το θέμα επικοινωνιακά. Αυτό εξυπηρετούν και οι παραιτήσεις των Παυλόπουλου - Χηνοφώτη που δεν έγιναν δεκτές από τον πρωθυπουργό. Οπως και στη περίπτωση των φοιτητικών διαδηλώσεων δύο χρόνια πριν, θα προσπαθήσει να συσπειρώσει τη σιωπηρή πελιοψηφία, προβάλλοντας τους απαράδεκτους βανδαλισμούς στην Ερμού και στις άλλες περιοχές της Αθήνας.

Το θέμα είναι ότι σε δύο χρόνια πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Οι αντιδράσεις για την χθεσινή δολοφονία που επεκτάθηκαν αμέσως σε όλη την Ελλάδα, υποδηλώνουν μια βαθύτατη κοινωνική δυσφορία και αγανάκτηση που σιγοβράζουν. Το γεγονός ότι υπάρχει ένας νεκρός δυναμιτίζει την ήδη υποτυπώδη λειτουργία της Μέσης και Ανώτατης Εκπαίδευσης. Θα πάρει καιρό για τη κυβέρνηση να μαζέψει τα πράγματα. Εκτός και αν το χθεσινό τραγικό περιστατικό δεν αποτελεί παρά την προαναγγελία του δικού της αναμενόμενου θανάτου.