Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο πατέρας μου

Αντίο καλέ μου Δον Κιχώτη.

Αντίο.

Αντίο σ' όλα όσα μας τυράννησαν. Αντίο

Αντίο στα Κυριακάτικα απογεύματα που κάτι ακόμη ήθελες να μου πεις και ποτέ δεν προλάβαινες. Αντίο.

Αντίο στις μέρες που 'χες την έννοια μου και ξημεροβραδιαζόσουν πάνω απ' τα σίδερα. Αντίο. Αντίο στον κόπο που έκανες για να μας μεγαλώσεις, στη στεναχώρια σου για το αύριο, στα χίλια-δυο όχι που είπες για ‘σενα.

ΑΝΤΙΟ στο ψαρεμα με τη βαρκα τα καλοκαιρια αντιο στα βατραχοπεδιλα και στο δολωμα το κοκκινο σκουλικακι

Αντίο στις πλάκες, αντίο στα νεύρα, αντίο στο παράλογο, αντίο στην αγάπη.
Ή μόνο αυτό μας έμεινε... τελικά!

Αντίο αγαπημένε μου Δον Κιχώτη…

Αντίο!