Kristen Stewart«Δεν μου άρεσε να δείχνω σέξι, αλλά το ξεπέρασα»
Στα 19 της χρόνια, μόλις, η Kristen Stewart έχει προταθεί ήδη 4 φορές για το Βραβείο “Young Artist”, έχει πρωταγωνιστήσει δίπλα σε ζωντανούς θρύλους του Hollywood όπως ο Robert De Niro και η Jodie Foster, και έχει γίνει κιόλας pop φαινόμενο λόγω της τρελής επιτυχίας της σειράς Twilight, το δεύτερο μέρος της οποίας ανοίγει στις κινηματογραφικές αίθουσες στην Ελλάδα στις 19 Νοεμβρίου. Το «The Twilight Saga: New Moon» έχει πουλήσει αυτή τη στιγμή (μέσα Νοεμβρίου), περισσότερα εισιτήρια εκ των προτέρων για την πρεμιέρα του, από οποιαδήποτε άλλη ταινία στην ιστορία του σινεμά, σύμφωνα με τις online κρατήσεις εισιτηρίων στις Η.Π.Α..
Η Kristen αποδεικνύεται μια εξαιρετικά ισορροπημένη νεαρή ηθοποιός με μια περίεργη ικανότητα για την επιλογή απαιτητικών ρόλων ως ταραγμένη εφήβη. Σχετικά με την αγάπη της για την υποκριτική, η Kristen έχει δηλώσει: «μου αρέσει γιατί μου αρέσει να λέω ιστορίες. Μου αρέσει να είμαι σε ταινίες που έχουν μια σημαντική ιστορία. Δεν με ενδιαφέρει τόσο να γίνω σταρ του Χόλιγουντ. Είναι μια δουλειά, ξέρεις. Όταν ξυπνάς στις έξι το πρωί κάθε μέρα για μία εβδομάδα, το αισθάνεσαι σαν σκληρή δουλειά».
Το άστρο της Kristen ανέτηλε παίζοντας την κόρη της Jodie Foster στο θρίλερ του David Fincher, "Panic Room" (2002). Καθώς το προφίλ της εφήβου όλο και ανέβαινε κατά τα επόμενα έτη, η Stewart συνέχισε να εντυπωσιάζει κοινό και κριτικούς με τις ρεαλιστικές ερμηνείες της και την επιλογή των ταινιών της- και οι κριτικοί συνέχιζαν να την συγκρίνουν με την Jodie Foster, η οποία έκανε τις ίδιες επιλογές από νωρίς στην καριέρα της, μένοντας μακριά από τις “ταινίες για όλη την οικογένεια” και βουτώντας κατευθείαν στα βαθιά νερά της σοβαρής δουλειάς που απαιτούν οι δραματικές ταινίες για ενηλίκους.
Τα γενέθλια της Kristen είναι στις 9 Απριλίου 1990. Γέννημα-θρέμμα του Λος Άντζελες, η Kristen είναι παιδί της show-biz: κόρη του John Stewart (διευθυντή σκηνής, σκηνοθέτη και παραγωγού σε τηλεοπτικές εκπομπές της Fox) και της Jules Mann-Stewart (επιβλέπουσας σεναρίου) η οποία την επόμενη χρονιά θα σκηνοθετήσει την πρώτη της ταινία «K-11» (2010), όπου (μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη) θα πρωταγωνιστεί η κόρη της, Kristen .
Η ερμηνεία της Kristen σε ένα σχολικό θεατρικό που εμφανίστηκε τα Χριστούγεννα στα οχτώ της χρόνια τράβηξε την προσοχή ενός κυνηγού ταλέντων στο ακροατήριο, κι έτσι στην τρυφερή αυτή ηλικία, η Stewart άρχισε να παίρνει μέρος σε οντισιόν για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Η πρώτη της ταινία ήταν ένα μικρό ρολάκι για την τηλεόραση της Disney “The Thirteenth Year” (1999). Δύο χρόνια αργότερα κέρδισε έναν πιο σημαντικό ρόλο στο ανεξάρτητο δράμα της Rose Troche “The Safety of Objects” (2001), στην οποία έπαιξε το αγοροκόριτσο, κόρη της προβληματικής ανύπαντρης μητέρας Patricia Clarkson.
Η Stewart βρέθηκε στο κέντρο των μεγάλων παραγωγών του Χόλιγουντ το 2002, όταν επιλέχθηκε για να ερμηνεύσει την νεαρή έφηβη κόρη της Jodie Foster στο “Panic Room”. "Όταν πήρα το ρόλο στο" Panic Room ", ήμουν: «Ω Θεέ μου αυτό είναι τεράστιο! Είναι μεγαλύτερο από τεράστιο». Είχα κάπως φρικάρει στην αρχή» διηγείται. Παρά την παρουσία βετεράνων ηθοποιών όπως η Foster και ο Whitaker, νεαρή Stewart στάθηκε στα πόδια της και έδωσε μια σταθερή ερμηνεία, πράγμα που οδήγησε ορισμένους κριτικούς να συγκρίνουν τις δεξιότητες της με το στυλ της Foster στις αρχές της καριέρας της (με την οποία, παρεμπιπτόντως, η νεαρή έφερε μια αξιοσημείωτη ομοιότητα).
Το 2003, Stewart ανέλαβε να παίξει την κόρη του Dennis Quaid και της Sharon Stone σε ακόμη ένα έργο γεμάτο suspense, το "Cold Creek Manor" (2003) του Mike Figgis. Δυστυχώς η ταινία δεν τα πήγε και τόσο καλά με το κοινό. Ο πρώτος πρωταγωνιστικός της ρόλος ήρθε με το “Catch That Kid” (2004), ένα δροσερό, νεανικό ταινιάκι (remake μιας Δανέζικης κινηματογραφικής επιτυχίας), με την Stewart ως νεαρή δεινή ορειβάτη με φοβερές ικανότητες στην αναρρίχηση, η οποία ενορχηστρώνει μια υψηλής τεχνολογίας ληστεία τράπεζας για να πληρώσει για μια εγχείρηση για τον βαριά άρρωστο πατέρα της.
Η μικρή αυτή επιτυχία στο εφηβικό κοινό επέτρεψε στην Stewart να αδράξει μια ευκαιρία για να δείξει μια ελαφρύτερη πλευρά του ερμηνευτικού της ταλέντου και, επιτέλους, να προβάλλει τον εαυτό της στο οικογενειακό κοινό. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στο ψυχολογικό δράμα "Undertow", που παρά το εξαιρετικό του cast με επικεφαλείς τους Jamie Bell, Josh Lucas και Dermot Mulroney, δεν βρήκε σχεδόν καθόλου διανομή στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Στο "Speak" (2005), βασισμένο στο best seller της Halse Laurie Anderson, η Kristen Stewart είχε την ευκαιρία να παίξει τόσο με το σκοτάδι όσο και με το φως στο ίδιο έργο. Απεικόνισε μια μαθήτρια Λυκείου, που σταματάει σχεδόν κάθε λεκτική επικοινωνία μετά τον βιασμό της από έναν μεγαλύτερο συμμαθητή της, αλλά διατηρεί έναν ζωντανό και συχνά σαρδόνιο σχολιασμό … στο κεφάλι της.
Χειρίστηκε την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα με τη συνηθισμένη της δεξιότητα της και συνέχισε με το υποτιμημένο "Zathura" (2005), του Jon Favreau, όπου, παρά την απαίτηση του ρόλου της να παραμείνει κρεμασμένη στο κενό για ένα μέρος της ταινίας, ώστε να μπορέσουν να γυριστούν τα ψηφιακά εφέ, της έδωσε μια ευκαιρία να αναδείξει τις κωμικές της ικανότητες. Το 2006, η Stewart πρωταγωνίστησε στην καναδική ταινία "Fierce People", ένα δράμα από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Griffin Dunne, για μια προβληματισμένη μασέρ, (Diane Lane), η οποία κάνει σχέδια για μια καλύτερη ζωή για την ίδια και τον γιό της, με άσχημα αποτελέσματα.
Η Kristen Stewart είχε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και στην μέτριας επιτυχίας ταινία "The Messengers" (2007), και η καριέρα της άρχισε να παίρνει τα πάνω της, με όχι λιγότερο από 10 κυκλοφορίες ταινιών κατά τα δύο επόμενα έτη. Πρωταγωνίστησε απέναντι στους Meg Ryan και Adrian Brody στο μάλλον συμπαθητικό «In the Land of Women» (2007), και μας χάρισε μια τολμηρή ερμηνεία ως έφηβη κάτοικος μιας χίπικης κοινότητας, η οποία ερωτεύεται έναν περιπλανώμενο νεαρό (Emile Hirsch) στην ταινία του Sean Penn “Into the Wild” (2007), μία από τις κορυφαίες ταινίες του έτους.
Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Mary Stuart Masterson, "The Cake Eaters" (2007), το οποίο έτυχε καλής υποδοχής, η Kristen Stewart έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία ως νεαρή Georgia, που υποφέρει από την ασθένεια που είναι γνωστή ως Friedrich's Ataxia. Η ταινία αν και γυρίστηκε το 2007 βγήκε μόλις φέτος στους κινηματογράφους στις Η.Π.Α., αφού έκανε έναν τεράστιο διετή κύκλο σε διάφορα φεστιβάλ και κέρδισε 4 βραβεία. Οι οπαδοί της ηθοποιού μαζεύουν υπογραφές στο διαδίκτυο για να θέσουν την Kristen υποψήφια για την επόμενη απονομή των Όσκαρ για την ερμηνεία της ως Georgia.
«Ήμουν τόσο καταπτοημένη από το χαρακτήρα που δεν είχα ξεκινήσει καμία σωματική πρόβα πριν την πρώτη ημέρα των γυρισμάτων, κυριολεκτικά», δήλωσε η Stewart. «Απλώς δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι. Δεν ξέρω. Είχα ένα είδος εμμονής με αυτό ίσως για τρεις εβδομάδες πριν και μετά έπεσα με τα μούτρα σε αυτό κάπως αυθόρμητα. Ήταν απλά κάτι που έπρεπε να το γυρίσω στο κεφάλι μου. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό μέχρι την ημέρα που ξεκινήσαμε γυρίσματα επειδή το αισθάνθηκα φθηνό. Απλώς αισθάνθηκα σαν να ήταν ψεύτικο. Μέχρι που ήταν στ’ αλήθεια πραγματικό, την πραγματική στιγμή, όταν το κάναμε πραγματικά και πράγματι απεικόνιζα το πρόσωπο αυτό και αισθάνθηκα σαν να έπρεπε να το κάνω, τότε το ένιωσα σωστό να το κάνω. Αλλά πριν από αυτό ακριβώς δεν το αισθανόμουν σωστό. Απλώς μου φαινόταν περίεργο».
Στη σάτιρα του Barry Levinson «What Just Happened?" (2008), η Kristen ήταν αξιομνημόνευτη ως η επαναστατημένη έφηβη κόρη ενός παραγωγού του Hollywood (Robert De Niro) αν και ο ρόλος της ήταν πολύ περιορισμένος σε χρονική διάρκεια. Η 18χρονη Kristen άρχισε να επιδίδεται σε ρόλους νεαρών ενηλίκων (πλέον) με την ανεξάρτητη ταινία "Adventureland" (2008), μια εξαιρετική κωμωδία σχετικά με τη ζωή των υπαλλήλων ενός Λούνα Παρκ, και με το δράμα "Welcome to the Rileys," με πρωταγωνιστή τον James Gandolfini.
Αν και κανείς δεν αμφισβητεί το ταλέντο της ως ηθοποιού, πολλοί αμφισβήτησαν την ικανότητά της να χειρίζεται τα μήντια. Ποιος όμως θα περίμενε κάτι περισσότερο από μια έφηβη; Στο κάτω-κάτω πρόκειται μόνο για ένα νεαρό κορίτσι. «Πραγματικά, είμαι απίστευτα ασύνδετη και καθόλου ντόμπρα» περιγράφει τον εαυτό της η ίδια. «Απλά σε γενικές γραμμές, οι σκέψεις μου τείνουν να έρχονται με μικρές εκτοξεύσεις που δεν είναι υποχρεωτικό ότι συνδέονται. Αν κολλήσει κάποιος τριγύρω για αρκετό καιρό, μπορεί να βρει τη γραμμική πορεία. Αλλά θα χρειαστεί ένα δευτερόλεπτο. Γι' αυτό αυτές οι συνεντεύξεις δεν πάνε ποτέ καλά για μένα». Φέτος οι δημοσιογράφοι δηλώνουν ενθουσιασμένοι που η Kristen μοιάζει να έχει πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση τώρα που ενηλικιώθηκε.
Τα media θα συνεχίσουν να υφαίνουν το μύθο της Kristen, ως Bella Swan, της βασανισμένης εφήβου που είναι ερωτευμένη με ένα βαμπίρ, στο αναδυόμενο πολιτιστικό goth φαινόμενο, "Twilight" (2008) καθώς και στα μεταγενέστερα sequel της σειράς, τροφοδοτώντας παράλληλα τις φήμες για την πιθανή σχέση της με τον συμπρωταγωνιστή της Robert Pattinson, εντός και εκτός σκηνής. Με τον τρόπο αυτό ρίχνουν λάδι στην τεράστια φωτιά που έχουν δημιουργήσει οι οπαδοί της, κλείνοντας έτσι κατά κάποιον τρόπο και τον πρώτο κύκλο της καριέρας της, που αποδεικνύει ότι η Kristen είναι μια από τις πιο ικανές νέες ηθοποιούς της εποχής της. Το τι θα κάνει από δω και πέρα, θα καθορίσει την υστεροφημία της. Δείγμα μιας νέας, ωριμότερης, περιόδου, για την ίδια, είναι ίσως η επιλογή της να υποδυθεί την Joan Jett στην επερχόμενη ταινία ‘The Runways’, όπου η Kristen βρήκε την ευκαιρία να επιδείξει τα άγνωστα μέχρι τώρα ταλέντα της στην κιθάρα και στο τραγούδι. Όσο για το πώς αντιμετωπίζει το θέμα του sex appeal? “I've always had an aversion to looking sexy, but I've grown out of it” ομολογεί.
Το παραπάνω άρθρο μου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Libre στο τεύχος Δεκεμβρίου 2009. Αν θέλεις να διαβάσεις περισσότερα για ταινίες με βρικόλακες, πήγαινε εδώ στο μεγάλο κινηματογραφικό αφιέρωμα που ετοίμασα στην αρχή της χρονιάς και θα μάθεις πολλά για τους κοφτερούς κυνόδοντες από σελιλόιντ!
Περισσότερα άρθρα αφιερωμένα σε ηθοποιούς (που κατά την κρίση μου άξιζαν αρκετά για να γράψω γι' αυτούς...) θα βρεις αναρτημένα στο μπλογκ αυτό με παλαιότερες ημερομηνίες, με την ετικέτα "ηθοποιοί που θαυμάζω", όπως για παράδειγμα, το αφιέρωμα στον Jon Hamm που φιλοξενήθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου 2010 στο περιοδικό Libre.
