the girl with the dragon tattoo

the girl with the dragon tattoo
Yes, I have a dragon tattoo as well

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

"Ο Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου




Ο Κυνόδοντας είναι μια ταινία αρκετά περίεργη. Δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης, εκτός από το γεγονός ότι αποδομεί και γελοιοποιεί τις νεο-ελληνικές πατέντες σε ό,τι αφορά την στάση μας απέναντι σε όλα: χρήματα, οικογένεια, και κυρίως, την παθολογική αναζήτηση της "ασφάλειας"-για να μην αναφέρω ... και τις φοβερές μας συνήθειες σε ό,τι αφορά την χρήση του αυτοκινήτου.

"Dogtooth" λοιπόν (ή στα ελληνικά Κυνόδοντας), κι αν θέλουμε να το προεκτείνουμε, απλά το γνωστό σε όλους μας "δόντι", είναι ό, τι χρειάζεται για να πάει κανείς μπροστά στη ζωή σύμφωνα με το Νεοελληνικό Δόγμα. Είναι η κοινωνική επιρροή που έχει κανείς- ή δεν έχει- κι αν δεν έχει το "δόντι", το μέσον, κοινώς, κάποιον να λαδώσει, τον τρώει και τον καταπίνει η ανέχεια. Η νεο-ελληνική νοοτροπία, της κυρίαρχης ασφάλειας πάνω απ 'όλα (παρατηρείστε πως η στολή της "Security" Χριστίνας τραβά την έννοια στα άκρα), η υπερβολική προστασία των γονιών στα παιδιά τους, και το μάθημα ότι πρέπει να "γλείφουν" το status quo, για να πάρουν αυτό που θέλουν, αναλύεται χειρουργικά εδώ, στο μέγιστο βαθμό.

Συγχαρητήρια στην δημιουργική ομάδα για το όραμά τους. Ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω το πιο αστείες στιγμές, που σχετίζονται με την άσεμνη χρήση των "απαγορευμένων" λέξεων. Όταν άκουσα τις λέξεις "ζόμπι" και "πληκτρολόγιο" στην ταινία, ξέσπασα σε ένα ανεξέλεγκτο, τρελό γέλιο. Φταίνε σίγουρα οι δικές μου κακές εμπειρίες από την "οικογενειακή θαλπωρή" (το μόνο που έλειπε ήταν τα κάγκελα, κατά τα άλλα ο πατέρας, σχεδόν φτυστός με τον πρωταγωνιστή).

Πραγματικά ευφυές, αλλά σχεδόν απρόσιτο για τα μεγάλα ακροατήρια- που είναι πραγματικά, κρίμα, γιατί ίσως κάτι να μπορούσαν να μάθουν απ' τον Κυνόδοντα...