[χάρτης των 16 σημείων καμπής για την κλιματική κατάρρευση-
από την έρευνα του Πανεπιστημίου του Έξετερ]
[Scroll down for English]
Νιώθετε αδύναμοι, απογοητευμένοι και τελείως ανίκανοι να αντιμετωπίσετε το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής; Δεν έχετε ιδέα τι να κάνετε γι' αυτό; Διαβάστε το μήνυμα της Προοδευτικής Διεθνούς και αποφασίστε αν μπορείτε να την στηρίξετε.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ:
Τον περασμένο Νοέμβριο, οι ηγέτες του κόσμου συγκεντρώθηκαν στη Γλασκώβη της Σκωτίας για την ετήσια αποτυχία τους να διατηρήσουν τη βιομηχανική οικονομία εντός των πλανητικών ορίων. Αυτή ήταν η 26η τέτοια αποτυχία, γνωστή ως COP, μια διαδικασία των Ηνωμένων Εθνών που έχει ως στόχο να διατηρήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από 1,5 βαθμό πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Η αμέλειά τους θα μπορούσε να σημαίνει κατάρρευση του πολιτισμού για τα παιδιά μας.
Οι δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στην COP26 ήταν τόσο πενιχρές που τα Ηνωμένα Έθνη προέβλεψαν συντηρητικά ότι αν τηρηθούν όλες - και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο "αν" - η παγκόσμια θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 2,7 βαθμούς. Οι κυβερνήσεις του κόσμου γνώριζαν ότι αυτό δεν ήταν αρκετά καλό, αλλά συμφώνησαν συλλογικά να αναβάλουν την αντιμετώπιση των δεσμεύσεων, ισχυριζόμενες ότι η καθεμία θα βελτίωνε τις δεσμεύσεις της χρόνο με το χρόνο.
Πολύ λίγοι το έκαναν. Αυτήν την εβδομάδα, ο ΟΗΕ και οι επιστήμονές του προειδοποίησαν και πάλι ότι ο κόσμος δεν είναι κοντά στην αποτροπή της κλιματικής κατάρρευσης ενόψει της COP27, η οποία θα πραγματοποιηθεί τον επόμενο μήνα στο Σαρμ Ελ Σέικ της Αιγύπτου. Αυτό σημαίνει περισσότερες πυρκαγιές, πλημμύρες, κύματα καύσωνα καταστροφικά για τη ζωή, καταστροφή καλλιεργειών, τυφώνες και εξαφανίσεις ειδών.
Η συνάντηση του επόμενου μήνα θα κληθεί επιτέλους να τηρήσει τις χθεσινές υποσχέσεις για μείωση των εκπομπών και να στηρίξει τον Παγκόσμιο Νότο για να το πράξει. Κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι θα επιτύχουν ακόμη και αυτούς τους περιορισμένους στόχους.
Το 2009, οι πλούσιες χώρες υποσχέθηκαν ότι θα παράσχουν στις φτωχότερες 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για τη χρηματοδότηση του κλίματος μέχρι το 2020. Το ποσό αυτό δεν θα επιτευχθεί ούτε φέτος. Δεν λαμβάνονται υπόψη οι απώλειες και οι ζημιές που ήδη υφίστανται οι χώρες από την κλιματική καταστροφή, όπως το Πακιστάν, το οποίο βίωσε φέτος καταστροφικές πλημμύρες. Και είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σύγκριση με τις ετήσιες εκροές από παράνομες χρηματοοικονομικές ροές, που εκτιμώνται σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε χρόνο, τις δαπάνες για πολεμικά όπλα, που εκτιμώνται σε 2,13 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και την εξόρυξη πόρων, που εκτιμώνται σε 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Οι κυβερνήσεις θα ενθαρρυνθούν να επικαιροποιήσουν και να βελτιώσουν τα εθνικά τους σχέδια, με δεσμεύσεις για ταχεία απεξάρτηση από τον άνθρακα τα επόμενα οκτώ χρόνια. Όμως τα σχέδια αυτά, που ήδη δεν έχουν υλοποιηθεί, θα είναι άνευ νοήματος αν τα ορυκτά καύσιμα συνεχίσουν να επιδοτούνται ετησίως με 6 τρισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, όπως εκτιμά το ΔΝΤ.
Το σημερινό παγκόσμιο σύστημα δεν μπορεί να διορθώσει την κλιματική κατάρρευση, διότι η κλιματική κατάρρευση είναι το παιδί του παγκόσμιου συστήματός μας. Μια οικονομία χτισμένη για το 1% θα καταστρέψει όλα όσα γνωρίζουμε και αγαπάμε.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όπως προειδοποίησε αυτή την εβδομάδα η Inger Andersen, εκτελεστική διευθύντρια του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ, "είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε σταδιακές αλλαγές, αλλά ο χρόνος αυτός έχει τελειώσει". Συνέχισε λέγοντας ότι "μόνο ένας ριζικός μετασχηματισμός των οικονομιών και των κοινωνιών μας μπορεί να μας σώσει από την επιτάχυνση της κλιματικής καταστροφής".
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο πλήρης μετασχηματισμός είναι ο στόχος της Προοδευτικής Διεθνούς. Μαζί υποστηρίζουμε την κυριαρχία των κρατών που επιδιώκουν αυτόν τον μετασχηματισμό και τα κινήματα σε όλο τον κόσμο που αμφισβητούν τους κυβερνήτες τους και μπορούν να οδηγήσουν την αλλαγή σε εθνικό επίπεδο.
Το καθήκον μας είναι να ενισχύσουμε όλους αυτούς τους αγώνες για μετασχηματισμό - αγώνες για τη διατήρηση και την ενίσχυση όλων όσων αγαπάμε - και να τους ενώσουμε σε ένα παγκόσμιο μέτωπο που θα μπορούσε να πετύχει και όχι να αποτύχει οικτρά σε πλανητική κλίμακα.
Αυτή η αποστολή μοιάζει τρομακτική- μερικές φορές, πολύ μεγάλη για να επιτευχθεί. Αλλά, όπως είπε ο Μάικ Ντέιβις, ο μεγάλος Αμερικανός ριζοσπάστης συγγραφέας των ΗΠΑ που πέθανε αυτή την εβδομάδα μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο, σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, "η απελπισία είναι άχρηστη".
Συνέχισε λέγοντας:
"Αυτό που μας κρατάει, τελικά, είναι η αγάπη μας ο ένας για τον άλλον και η άρνησή μας να σκύψουμε το κεφάλι, να δεχτούμε την ετυμηγορία, όσο παντοδύναμη κι αν φαίνεται. Είναι αυτό που πρέπει να κάνουν οι απλοί άνθρωποι. Πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Πρέπει να υπερασπιστείτε ο ένας τον άλλον. Πρέπει να αγωνιστείτε".
Με αλληλεγγύη,
Η Γραμματεία της Προοδευτικής Διεθνούς
-
[Map of the 16 tipping points for climate breakdown-
from the Exeter University research paper]
TEXT IN ENGLISH
Do you feel weak, frustrated and completely unable to cope with climate change? You have no idea what to do about it? Read Progressive International's message and decide if you can support it.
ΤΗΕ MESSAGE:
Last November, the leaders of the world gathered in Glasgow, Scotland for their annual failure to keep the industrial economy within planetary boundaries. That was the 26th such failure, known as COP, a United Nations process that aims to keep global warming below 1.5 degrees above pre-industrial levels. Their negligence could mean civilisational collapse for our children.
The commitments made at COP26 were so paltry that the UN conservatively projected that if they were all met — and that’s a very big ‘if’ — global temperatures would rise 2.7 degrees. The governments of the world knew this wasn't good enough, but collectively agreed to kick the can, claiming they would each improve their commitments year-on-year.
Very few have. This week, the UN and its scientists have again warned the world is nowhere near averting climate breakdown ahead of the COP27, which will take place next month in Sharm El-Sheik, Egypt. That means more wildfires, floods, life-threatening heat waves, crop failures, hurricanes, and extinctions.
The meeting next month will be urged to finally deliver on yesterday’s promises to reduce emissions and support the Global South to do so. No one should expect them to meet even these limited goals.
In 2009, rich countries promised they would provide poorer ones with $100 billion per year of climate finance by 2020. That figure still won’t be met this year. It doesn’t take into account the loss and damage countries are already experiencing from climate breakdown, such as Pakistan, which experienced devastating floods this year. And it’s a drop in the ocean compared to the annual outflows from illicit financial flows, estimated at $1 trillion every year; spending on weapons of war, estimated at $2.13 trillion per year; and resource extraction, estimated at $2.2 trillion per year.
Governments will be encouraged to update and improve their national plans, with pledges for rapid decarbonisation in the next eight years. But these plans, already unmet, will be meaningless if fossil fuels continue to be annually subsidised by $6 trillion globally, as the IMF estimates.
The current global system can’t fix climate breakdown because climate breakdown is the child of our global system. An economy built for the 1% will destroy everything we know and love.
That’s why, as Inger Andersen, the executive director of the UN Environment Programme, warned this week, “we had our chance to make incremental changes, but that time is over.” She went on so say that “only a root-and-branch transformation of our economies and societies can save us from accelerating climate disaster.”
No less than total transformation is the goal of the Progressive International. Together, we support the sovereignty of states seeking that transformation and the movements around the world that challenge their rulers and can lead change at a national level.
Our task is to strengthen all those struggles for transformation — struggles to preserve and enhance all that we love — and bring them together into a global front that could succeed, not fail woefully on a planetary scale.
That mission seems daunting; at times, too vast to achieve. But, as Mike Davis, the great US American radical writer who died this week after a long battle with cancer, said in one of his last interviews, “despair is useless”.
He went on to say:
"What keeps us going, ultimately, is our love for each other, and our refusal to bow our heads, to accept the verdict, however all-powerful it seems. It’s what ordinary people have to do. You have to love each other. You have to defend each other. You have to fight.”
In solidarity,
The Progressive International Secretariat
