Ένας χρόνος χωρίς την Λουκία

Για μια ταινία που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, και για πόσα άλλα όνειρα...

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Libre, τεύχος 60

Περιοδικό Libre

Ιούλιος 2009

"Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο"

Δραστήρια, πολυπράγμων, και πάντα σε επαγρύπνηση για τον άνεμο που μπορεί να φέρει το καινούριο, η Λουκία Ρικάκη γυρίζει φέτος την έβδομη μεγάλου μήκους ταινία της με τίτλο «Εσύ, ο καθρέφτης μου». Την συναντήσαμε στο στούντιό της που βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, και μας μίλησε για την αναζήτηση της ομορφιάς που έγινε η αιτία για μια μεγάλη συνάντηση ανθρώπων, αρχικά στο Διαδίκτυο, και έπειτα μπροστά από το φακό της – άνθρωποι που ταξίδεψαν για να συνδράμουν στο γύρισμα της ταινίας από διάφορες γωνιές της Ελλάδας, ακόμη και από το εξωτερικό.

«Μια σχεδόν καλοκαιρινή μέρα,
όπου δεν θα ξέρει κανείς εάν το φως πέφτει επάνω του
ή αν εκείνος πέφτει από το φως..
θα ξεκινήσετε για το γύρισμα.
Μια εμπειρία, μια αφορμή για μια αφήγηση
και μια κουβέντα για την ομορφιά…
και την απάντηση για τον καθένα θα τη δώσει
η δική του ιστορία…»

Αυτές ήταν οι οδηγίες της σκηνοθέτιδας προς τους … «εθελοντές-αιμοδότες» που επιλέχθηκαν μεταξύ πολλών άλλων για να αφηγηθούν την ιστορία τους μπροστά στον φωτογραφικό φακό του Hari Sundaram και στις κινηματογραφικές κάμερες της ίδιας της Λουκίας Ρικάκη και της Hala Alabdalla. Οι συνεργάτες της Λουκίας είναι και οι δυο Σύριοι στην καταγωγή. Ο Hari διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και η Hala κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την τελευταία της ταινία. Η Λουκία τους επέλεξε αφενός λόγω προηγούμενης συνεργασίας και αφετέρου γιατί χρειαζόταν ένα «παρθένο» βλέμμα στη διαδικασία, ανθρώπων που δεν θα καταλάβαιναν τα ελληνικά.

Η Φ. είναι φωτογράφος. Aναλαμβάνει να κάνει τα πορτρέτα ανθρώπων που δέχονται να μιλήσουν μαζί της για την ομορφιά Τους καλεί στο εργαστήρι της και κουβεντιάζουν. Kαθώς εξελίσσεται η κουβέντα εκείνη τους φωτογραφίζει για να συνθέσει το πορτρέτο τους. Παράλληλα η δική της ιστορία ξετυλίγεται σιγά-σιγά. Ένας άντρας εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή της σαν ουράνιο τόξο. Η δική του ζωή παίρνει μια αναπάντεχη στροφή. Αυτή η σχέση θα οδηγήσει
την Φ. να αντικρίσει το δικό της πορτρέτο, στο δικό της περίπλοκο καθρέφτη.

Η Λουκία χαμογελά σε κάθε ερώτηση και δείχνει πολύ ευχαριστημένη με το πώς εξελίσσονται τα γυρίσματα μέχρι στιγμής. Η πρώτη φάση των γυρισμάτων, που γίνεται για να συγκεντρωθεί το υλικό των συμμετοχών, ολοκληρώνεται φέτος το καλοκαίρι. Ήρθαν για να συνδράμουν με την ιστορία τους άνθρωποι από πολλές πόλεις: Πάτρα, Αμφιλοχία, Θεσσαλονίκη,  Κοζάνη, ακόμη και από το εξωτερικό- από την Κύπρο, από την Αγγλία!


Μικρές ιστορίες με θέμα την ομορφιά γίνονταν δεκτές για ένα εξάμηνο περίπου, με αρχή τον Αύγουστο του 2008, στο blog της Λουκίας http://youmymirror.blogspot.com όπου και αναρτήθηκαν αρχικά. Από τις ιστορίες που υποβλήθηκαν, επιλέχθηκαν τελικά 27 στον αριθμό για να πάρουν μέρος στα γυρίσματα της ταινίας.

Η ταινία βασίζεται σε δυο άξονες. Ο κυρίως άξονας, που είναι και ο μυθοπλαστικός, αφορά την ιστορία της πρωταγωνίστριας, η οποία είναι φωτογράφος στο επάγγελμα και αναλαμβάνει να κάνει τα πορτρέτα ανθρώπων που δέχονται να μιλήσουν μαζί της για την ομορφιά. Καθώς εξελίσσεται η κουβέντα, εκείνη τους φωτογραφίζει για να συνθέσει το πορτρέτο τους. Αυτός είναι και ο δεύτερος, «συμμετοχικός» άξονας της ταινίας και αποτελείται από τις ιστορίες που δέχθηκαν να πουν οι συγγραφείς τους μπροστά στο φακό.

«Είχα κάποιες ιστορίες που μου άρεσαν πολύ», μας λέει η Λουκία «αλλά δεν μπόρεσα να της περιλάβω όλες γιατί δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκαν όλοι όσοι μου άρεσαν- κάποιοι είχαν και ένα επίπεδο αυτολογοκρισίας τύπου ‘δεν μπορώ να εμφανιστώ’. Ευτυχώς υπήρξαν ευχάριστες εκπλήξεις. Δεν μπορούσα να ξέρω πως θα ήταν οι προσωπικότητες των ανθρώπων – μερικές ιστορίες είχαν μια δύναμη, και η προσωπικότητα ήταν διαφορετική, μερικές είχαν λιγότερη δύναμη και εμφανίστηκαν κάποιες προσωπικότητες που παρουσίαζαν φοβερό ενδιαφέρον. Δεν εννοώ από την άποψη του να είναι περισσότερο έντονες, ή όχι, αλλά ότι σε μια επικοινωνία ακόμη και τα μικρά πράγματα έχουν σημασία. Θεωρώ ότι είναι ένα υφαντό αυτό που κάνουμε: μικρές κλωστές, η μια πάνω στην άλλη. Έτσι θέλω να λειτουργήσει και στο μοντάζ».

Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος γίνονται παράλληλα τρεις διάλογοι: εκτός από το άτομο που λέει την ιστορία του, υπάρχει ο Hari, o φωτογράφος που τραβά τα πορτρέτα και ακόμη μια σκηνοθέτης, η Hala,  που τραβά ταινία πάνω στην ταινία.

«Το τραβάμε επίτηδες με 4 κάμερες για να υπάρχει υλικό μετά στο μοντάζ» εξηγεί η Λουκία και υπερασπίζεται τον πειραματισμό εν γένει: «Πιστεύω ότι αρχικά είναι ένα ωραίο παιχνίδι. Εμένα μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω κάτι διαφορετικό, ελπίζω, στην αφηγηματική φόρμα. Αυτή την ώρα, στο μέγεθος της ελληνικής παραγωγής που υπάρχει, αυτό που αξίζει για μας (γιατί πραγματικά δεν μπορούμε να μιμηθούμε τις μεγάλες παραγωγές τύπου Hollywood, και βρίσκω μια ματαιοπονία στο να ασχοληθώ με αυτό), αυτό που με ενδιαφέρει, είναι, έχοντας στα  χέρια μας μια τεχνολογία προσιτή, να την αξιοποιούμε κάνοντας πράγματα που πειραματίζονται πάνω στη φόρμα».

Το υλικό που προκύπτει βέβαια είναι υπερβολικά πολύ για να μπορέσει να περιληφθεί όλο στην ταινία καθεαυτή. Γι’ αυτό όμως υπάρχει και το Internet! Clips από τις διηγήσεις θα ανεβαίνουν πιθανότατα στο ομώνυμο της ταινίας blog το οποίο ήδη φιλοξενεί τις ιστορίες όπως κατατέθηκαν και φωτογραφικό υλικό από τα γυρίσματα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το internet ως εργαλείο για το γύρισμα μιας ταινίας της, καθώς συμμετοχές γίνονταν δεκτές και για το «Κράτησέ με» (2006). Η διαφορά είναι στη διαδικασία: «όταν είχαν έρθει στο στούντιο οι άνθρωποι κάναμε μια ομάδα και παίζαμε το παιχνίδι των σουρεαλιστών της αυτόματης γραφής, το παιχνίδι της αφής, με κλειστά μάτια και ένα αντικείμενο που κρατούσαν- ήταν λίγο πιο περίπλοκο και πιο ομαδικό. Το αποτέλεσμα των ιστοριών αυτών ήταν σχεδόν μεταφυσικό το πώς έδεσαν με κάποια κομμάτια της μυθοπλασίας που είχαμε ήδη εμείς σκεφτεί να βάλουμε».

Και στο «Εσύ, ο καθρέφτης μου», οι συμμετέχοντες κρατούν ένα αντικείμενο, κοινό για όλους, όσο διηγούνται την ιστορία τους στο φακό: έναν καθρέφτη… που «αντανακλά» και τον τίτλο της ταινίας. Υπάρχουν όμως και πιο σημαντικές διαφορές από αυτή: «Σε αυτή την περίπτωση, έχω αφενός μεν διαφορετική εμπειρία με το internet, πιο άμεση και προσωπική, λόγω blogging, αλλά και πέρα από το blog μου, ήθελα να αφήσω τη διαδικασία πιο ανοιχτή, δηλαδή να μην είναι πολύ διαμορφωμένο το σενάριο. Επίσης το χειριζόμαστε διαφορετικά αποφεύγοντας πράγματα που είδα ότι δεν λειτούργησαν την προηγούμενη φορά- τώρα έρχεται ο καθένας με το δικό του θέμα, είναι πολύ περισσότερος  ο χρόνος, συμβαίνουν πράγματα κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, δηλαδή συντηρώ αυτό το κομμάτι της διαδραστικότητας όσο γίνεται».

Τι είναι όμως αυτό που δημιούργησε τόση κινητικότητα; «Περιμένατε τέτοια ανταπόκριση από τον κόσμο; Όλες αυτές τις συμμετοχές;» είναι η δική μου, εύλογη απορία. Η απάντηση είναι αρνητική. «Δυο πράγματα διευκόλυναν πάρα πολύ χωρίς να είναι στη δική μου στρατηγική» μου εξηγεί η Λουκία. «Επειδή το έβαλε ο ‘Πιτσιρίκος’ στο blog του-και μετά ήταν και το θέμα του flagging».

«Ορισμένοι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου επικοινώνησαν με τη Google επειδή θεωρούν ότι το περιεχόμενό του είναι απρεπές»!!! Η διαδικασία αυτή ονομάζεται flagging (στα ελληνικά «επισήμανση ιστολογίου») και είναι ένα … κουμπί που στους χρήστες του blogger.com εμφανίζεται στο κέντρο της μπάρας πλοήγησης (navbar). Όταν πολλοί χρήστες επισημάνουν κάποιο ιστολόγιο (άγνωστος ο αριθμός που απαιτείται για τη διαδικασία από τη Google) τότε πριν μπει κανείς στο ιστολόγιο αυτό τον υποδέχεται το ως άνω «προειδοποιητικό» κείμενο.

«Διαβάζοντας το ιστολόγιο θα διαπιστώσετε εάν η απρέπεια βρίσκεται στο περιεχόμενο των ιστοριών, που τόσοι άνθρωποι ήδη γενναιόδωρα κατέθεσαν.. ή εάν η απρέπεια βρίσκεται στην κίνηση των «ευσυνείδητων» (!!!), ας-πούμε, αναγνωστών που έσπευσαν -από ποια διαδρομή ευθιξίας άραγε;- να διατυπώσουν την τόσο καλοπροαίρετη άποψη τους, κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία που τους δίνει το μέσο» γράφει (με το δίκιο της) εξοργισμένη η κυρία Ρικάκη. «Φαντάζομαι ότι ήδη κοιμούνται ήσυχοι τώρα που κατήγγειλαν ακόμη μία απρέπεια!! Με αυτόν το τόσο «ευπρεπή» τρόπο… Και η ομορφιά στη ζωή τους που κατοικεί άραγε; Την προσπερνούν φαντάζομαι γρήγορα μην τους κάψει το βλέμμα… Τόση ομορφιά γύρω μας είναι απρέπεια δεν κάνει να την κοιτάζουμε... γιατί μετά θα πρέπει ανάλογα να αλλάξουμε τη ζωή μας… μάλλον θλιβερός είναι ο ύπνος τους, παρόλα αυτά τους ευχόμεθα όνειρα γλυκά» καταλήγει.

«Το πρόβλημα είναι ο συντηρητισμός του ελληνικού κοινού, τα ταμπού του και η μη αποδοχή της γνώμης και της δημιουργίας του άλλου», σημειώνει ο κ. Νίκος Βασιλάκος, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ στο σχετικό άρθρο του Θ. Νικολάου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Για τη Λουκία το flagging δεν είναι κάτι καινούριο. Το έχει ήδη αντιμετωπίσει λόγω του «Κατά μόνας ηδονές» (2007). Οι «σημαίες» στο youtube.com όπου ανεβάζει το συγκεκριμένο clip φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Δεν πτοείται όμως. Κάθε φορά το ανεβάζει από την αρχή.

Άλλωστε το θέμα της σεξουαλικότητας στον κινηματογράφο είναι ένα κόκκινο πανί με το οποίο η Λουκία δεν φοβάται να προκαλέσει το κοινό: «Έχω έναν άξονα (με απασχολεί πάρα πολύ το θέμα της αποπλάνησης) και επίσης έχω μια εμμονή με τη σεξουαλικότητα στον κινηματογράφο, και συγκεκριμένα στη μυθοπλασία: δυο πράγματα με έχουν κυρίως απασχολήσει, το ένα είναι ο πυρήνας του ζευγαριού και κατά πόσο δύσκολο ή εφικτό είναι να γίνονται ενδιαφέροντα πράγματα μέσα στο ζευγάρι, και το άλλο είναι το σώμα, κυρίως μέσα στο φυσικό τοπίο. Και επειδή πιστεύω ότι έχω κλείσει έναν κύκλο με αυτή την έρευνα, ήθελα να ανοίξω αυτό το κομμάτι της απεικόνισης σε έναν διάλογο με μερικούς ανθρώπους  και κυρίως μέσω του internet».

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ταινίες μεγάλου μήκους)
2007- ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΛΗΓΩΣΕΣ
2006- ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ
2000- NYXTEΣ KΩMΩΔIAΣ-H TAINIA
1998- ΣYMΦΩNIA XAPAKTHPΩN
1994- KOYAPTETO ΣE 4 KINHΣEIΣ
1990- TAΞIΔI ΣTHN AYΣTPAΛIA


Περισσότερα για την ταινία εδώ:
http://youmymirror.blogspot.com/

Σημ.: «Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο». Η ρήση είναι του Ντοστογιέφσκι από το μυθιστόρημά του «ο Ηλίθιος».

ΟΙ "ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ"

 όχι στους μαϊμού αγωνιστές

Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω. Δίπλα του η ξαδέρφη μου η Μάρθα από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί είχε κλείσει 15ετία στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο.

Μαζί της η φίλη της η Στέλλα, που 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν άγαμη θυγατέρα στρατηγού. Παραδίπλα ο Στάθης, η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρώ (και τότε από τους πρώτους σε διαδήλωση κατά της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ) και τώρα πρώτος στο ψάρεμα. Παραδίπλα ο Σωτήρης, ο Γρήγορης (40αρηδες) με το νόμο 3717/08 εθελουσία από την ΟΑ με 2,400 ευρώ το μήνα (πρωτοστατήσαντες για το «ξεπούλημα», όπως έλεγαν τότε (το ποσό του εφ' άπαξ δεν μας το αποκάλυψε) μόλις είχαν γυρίσει από ουζερί στη Καισαριανή.

Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, αεροπόρος από τη ΣΤΥΑ, που έχει καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει σύνταξη γιατί τα χρόνια υπηρεσίας του ήταν "πολεμικά" και μετράνε διπλά λέει -έγινε κανένας πόλεμος και δεν το μάθαμε;-) και περιμένει εφάπαξ 120,000 ευρώ (μόνο).

Δίπλα τους ο θειος μου ο Βαγγέλης, δεξιός από σοι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, ενώ ο συμπέθερός του ο Βάϊος, φανατικός ΠΑΣΟΚτζής, απέχει για να ΜΗΝ είναι ενάντια στην Κυβέρνηση. Και από κοντά τα δυο αδέλφια: ο Στέλιος, που του είχε βάλει το ΠΑΣΟΚ τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρήγορης, που έπαιρνε τα έργα του Δήμου υπερτιμολογημένα λόγω Δημάρχου γνωστού (του έδινε τις βιταμίνες του μας έλεγε γελώντας). Πίσω, στην δεύτερη σειρά, ακολουθούσε ο Γιάννης, πατέρας: εδώ και κάτι μήνες έκανε χρήση του νέου νόμου περί αδείας και του πατέρα στο Δημόσιο (αυτό το φρόντισε ο Προκόπης, όταν ήταν Υπουργός), μαζί με την γυναίκα του την Μάρω, που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της 3 χρόνια.

Και από κοντά ο Μιχάλης. Εργολάβος με συνεργείο 27 ανασφαλίστους αλλοδαπούς και 3 Eλληνες, και ο Αγησίλαος που παίρνει εδώ και 20 χρόνια αναπηρική σύνταξη τυφλού, αλλά οδηγεί ταξί και είναι έξαλλος με την απελευθέρωση του επαγγέλματος από τον Ραγκούση, που όμως ΟΥΔΕΠΟΤΕ εφαρμόσθηκε! Στα δεξιά τους ο Λάκης: φοιτητής ετών 32, παρέα με τον Γιώργο, γιατρό, τον επονομαζόμενο και "ταχυδρόμο" από τα πολλά φακελάκια.

Μαζί τους και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, που στο ιδιωτικό του ιατρείο δεν έκοβε ποτέ του αποδείξεις, με τον Κυριάκο, εφοριακό, απόφοιτο Δημοτικού που παίρνει 3.200 ευρώ το μήνα και φοβάται ότι θα του κόψουν το ΔΙΒΕΤ, που κάθε 2 χρόνια αγόραζε και από ένα διαμέρισμα. Και φυσικά δεν θα έλειπε και ο Βασίλης, λιμενικός, πρώτος ταβλαδόρος στο τελωνείο. Να και ο Μηνάς, έμπορος, που είχε ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο, μαζί με τον Ορέστη επιδοτούμενο χρόνια αγρότη, που δεν ήξερε πού ήταν τα κτήματα του.

Ολοι μαζί, με άλλους τόσους, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναζαν:
"Κάτω τα χέρια από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !"

(Το κείμενο αυτό κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο χέρι με χέρι ή μάλλον email to email).

Θα με βρείτε στο Deux Elles!!!

Χάθηκα από το μπλογκ για λίγο καιρό, αλλά όχι αδικαιολόγητα.
Θα με βρείτε στο www.deuxelles.gr !!!

Στο καινούριο τεύχος του περιοδικού:
http://www.deuxelles.gr/magazines/#/No%208/2

1. Συζήτηση με την Μαρίνα Γαλανού
2. Συνέντευξη με τους πρωτοπόρους Quarteera
3. Ανταπόκριση από το 1ο Θεσσαλονίκη Pride

και νέα για τέχνες και γράμματα και άλλα καλά πράγματα εδώ:
http://www.deuxelles.gr/index.php/component/k2/itemlist/user/53-artemisfree

See you there!

“ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ” ΜΕ ΤΗΝ MELANIE ALTARAS

“ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ”

ΜΕ ΤΗΝ MELANIE ALTARAS

Περιοδικό FAGAZINE

Ιούνιος 2012

Η 23χρονη Melanie Altaras από το Seattle των ΗΠΑ, φοιτήτρια Επικοινωνίας και Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας στο Portland, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Rainbow Youth στο Salem, στην ίδια περιοχή, είναι μια από τις πολλές γυναίκες από όλον τον κόσμο, που λατρεύουν να περνούν τα καλοκαίρια τους στην Σκάλα Ερεσσού στη Λέσβο. Στην συνέντευξή της, μας εξήγησε τι είναι αυτό το που κάνει τις ομοφυλόφιλες γυναίκες να να επιστρέφουν στο ίδιο νησί κάθε χρόνο.

“Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τέσσερα, πανέμορφα και ολόγυμνα κορίτσια, τα οποία είχα συναντήσει την προηγούμενη ημέρα, να κοπανάνε τα κουπιά και να μου κουνάνε το χέρι μέσα σε μια ροζ βάρκα. Ήταν σαν ένα όνειρο! Κάτι τέτοιο νιώθω ότι μόνο στην Ερεσσό θα μπορούσε να συμβεί”. 

Ζεις στο Portland, μια από τις πόλεις στις ΗΠΑ που θεωρούνται ένας gay παράδεισος. Ποιες είναι οι διαφορές που βλέπεις μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ, σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ομοφυλοφίλων;

Τα πράγματα είναι θαυμάσια στο Portland και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ δεκτικοί εδώ- οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι gay-friendly και τα ζευγάρια δείχνουν την στοργή τους δημοσίως. Υπάρχουν ακόμη προβλήματα – οι gay στα σχολεία πέφτουν θύματα εκφοβισμού, άδικης συμπεριφοράς στην δουλειά, ή όταν μετακομίζουν σε ένα διαμέρισμα, κλπ. Γενικώς οι queer στις ΗΠΑ είναι πιο ανοιχτοί με περισσότερο κόσμο σχετικά με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Είναι πολύ συνηθισμένο να είναι κανείς ανοιχτός στη δουλειά, στο σχολείο και στους φίλους του. Σήμερα, ο Ομπάμα ανακοίνωσε ότι υποστηρίζει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Αυτή είναι μόνο η αρχή των αλλαγών που χρειάζεται να γίνουν, αλλά είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.

Το Portland είναι επίσης η έδρα ενός πασίγνωστου φεμινιστικού βιβλιοπωλείου, του “In other words”. Μίλησέ μας για τις εμπειρίες σου εκεί!

Είναι βιβλιοπωλείο, community center, και δανειστική βιβλιοθήκη, με ΤΟΝΟΥΣ από πηγές, πληροφορίες, περιοδικά, ομάδες συζήτησης ...και αγάπη! Είναι θαυμάσιο! Το αγαπημένο μου event εκεί ονομάζεται Dirty Queer, είναι μια βραδιά open mic για sexy queer ποιήματα, ιστορίες, τραγούδια και performances! Έχω διαβάσει μερικά από τα δικά μου ποιήματα εκεί, και πηγαίνω σχεδόν κάθε μήνα. Θα βρείτε τα ποιήματά μου στο literarily.livejournal.com

Ποιος είναι ο ρόλος σου στην τοπική Rainbow Youth;

Η Rainbow Youth, www.salemrainbowyouth.org είναι μια ομάδα υποστήριξης για queer teenagers στο Salem, μια μικρότερη πόλη, περίπου μια ώρα έξω από το Portland, στα νότια. Πήγα στο Λύκειο εκεί και συμμετείχα στο γκρουπ από όταν ήμουν 15 χρονών. Τώρα βοηθώ το γκρουπ και βρίσκομαι στο διοικητικό συμβούλιο για την μη κερδοσκοπική εταιρία. Διοικείται από εθελοντές και συμμετέχουμε σε events όπως το Pride και το Gay Skate, ένα rollerskating party! Κυρίως βοηθώ στην οργάνωση τοπικών field trips, φέρνοντας ανθρώπους για να μιλήσουν στο γκρουπ, κλπ, αλλά επίσης δουλεύω στην συγκέντρωση χρημάτων και την αναζήτηση επιχορηγήσεων.

Πως διασκεδάζετε στη Rainbow Youth;

Το λατρεύω όταν βγάζουμε τα νεότερα μέλη έξω για να συναντήσουν άλλους επιτυχημένους queer ανά τον κόσμο. Το Gay Skate είναι super fun! Η καλύτερη επιβράβευση είναι όταν με ρωτούν για προσωπικά θέματα ή πράγματα όπως το safe sex - τότε είναι που νιώθω ότι κάνω τη δουλειά μου ως μέντορας!

Πότε ανακάλυψες την Ερεσσό;

Άκουσα για την Ερεσσό το 2008, όταν ένας φίλος μου πήγε εκεί για να δουλέψει το καλοκαίρι. Δεν την ανακάλυψα στ' αλήθεια μέχρι το 2009, όταν πήγα εκεί. Κατασκήνωσα για μια βδομάδα και είδα μερικούς φίλους από την Αθήνα όπου είχα ζήσει για 9 μήνες. Το πιο αστείο ήταν ότι αναγνώρισα ανθρώπους που είχα δει σε μπαρ και κλαμπ στην Αθήνα, αλλά με τους οποίους δεν είχα μιλήσει ποτέ! Η ατμόσφαιρα εκεί είναι πολύ πιο ανοιχτή, απ' ότι στην Αθήνα, για να συναντήσει κανείς καινούριους ανθρώπους.

Ποιο ήταν το πιο αξέχαστο καλοκαίρι σου;

Το πιο αξέχαστο καλοκαίρι για μενα ήταν το 2006, η πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα. Ήμουν 17 χρονών και ερωτευμένη με ένα κορίτσι από την Ελλάδα που είχα συναντήσει στη Ρώμη την προηγούμενη χρονιά. Ήμουν ένα πολύ άπειρο παιδί και κατόρθωσα να βρεθώ στην Αθήνα για ένα ταξίδι δέκα εβδομάδων, περιμένοντας να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα με αυτό το κορίτσι, και φυσικά αυτό δεν συνέβη. Την πρώτη εβδομάδα στην Αθήνα, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα και έμεινα με ραγισμένη την καρδιά και 9 ακόμη εβδομάδες στα χέρια μου! Τελικά όλα πήγαν θαυμάσια, ταξίδεψα για τέσσερις εβδομάδες στο Βερολίνο, στο Γκτάνσκ και στο Μάλμο της Σουηδίας, και πίσω στη Ρώμη, και όταν γύρισα στην Ελλάδα, πέρασα μερικές βδομάδες στο Ρέθυμνο. Ερωτεύτηκα την Ελλάδα αντ' αυτού.

ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΜΟΥ ΛΕΕΙ “ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ” ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΚΥΡΙΩΣ, ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΑΘΑ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ, ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. 

Τι είναι αυτό που κάνει τόσο ιδιαίτερη την Ελλάδα και την Ερεσσό, κατά τη γνώμη σου;

Επειδή μπορώ να έχω μια τόσο ανέμελη στάση όταν βρίσκομαι εκεί, χαλαρώνω και συγκεντρώνομαι στον εαυτό μου. Νομίζω ότι η Ερεσσός είναι παρόμοια για τους Έλληνες. Είναι ένα μέρος όπου πας για διακοπές και αφήνεις την πόλη πίσω σου, αλλά υπάρχει και μια πρόσθετη, κοινωνική πλευρά που είναι δύσκολο να την βρεις αλλού. Το μέρος είναι τόσο μικρό που βλέπεις σχεδόν τους πάντες που μένουν εκεί κάθε μέρα. Οι άνθρωποι που πηγαίνουν κάθε χρόνο, έχουν ομάδες από δικούς τους φίλους, αλλά έχω ανακαλύψει ότι είναι πολύ ανοιχτοί σε "outsiders" για καφέ, για ένα ποτό ή για την παραλία. Είμαι ένα πολύ κοινωνικό άτομο, και έτσι αυτό είναι κάτι σημαντικό για μένα όταν διαλέγω ένα μέρος για διακοπές.

Είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους ξαναέρχεσαι;

Βασικά έχω μια σχέση εξ αποστάσεως με την Ελλάδα για έξι χρόνια τώρα, και είμαστε σοβαρά δεσμευμένες! Σε αυτό το χρονικό διάστημα, έκανα τρία χρόνια Ελληνικά στις ΗΠΑ, στο Portland State University. Επίσης, έχω περάσει δύσκολες στιγμές στην Ελλάδα, και έκανα θαυμάσιους φίλους εκεί, που νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτούς! Χρειάζομαι να επιστρέφω γιατί μου λείπουν, και μου λείπει ο ήλιος!

Έχεις μια καθημερινή ρουτίνα, όταν βρίσκεσαι στην Ερεσσό;Συνήθως μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου μόνη μου τα πρωινά και να γράφω, μετά, να πηγαίνω το απόγευμα για κολύμπι στην θάλασσα. Τα βράδια είναι πάντα διαφορετικά. Εξαρτάται από το τι κάνουν οι φίλοι. Αφού περάσουν μερικές ημέρες, είναι όταν η θεραπεία και η αναζωογόνηση συμβαίνουν. Τις ημέρες που δεν έχεις καθόλου σχέδια, και πολύ χαμηλό στρες.

Είπες τη μαγική λέξη “θεραπεία”. Πιστεύω ότι η Ερεσσός έχει σίγουρα ένα θεραπευτικό παλμό. Είναι τόσο αναζωογονητική. Λατρεύω την καθαρότητα της ατμόσφαιρας και της θάλασσας. Μιλώντας για λέξεις, έχεις ακόμη μια μαγική λέξη σε τατουάζ στον καρπό σου!

Το τατουάζ στον καρπό μου λέει "στον παράδεισο" και σημαίνει πολλά πράγματα για μένα. Κυρίως, το έκανα επειδή έμαθα τόσα πράγματα και μεγάλωσα, εκείνο το πρώτο καλοκαίρι μου στην Ελλάδα. Μου θυμίζει να βρίσκω ένα μικρό μέρος του παραδείσου για τον εαυτό μου, κάθε μέρα. Είναι επίσης μέρος ενός αγαπημένου μου ποιήματος, “Το Μονόγραμμα” του Ελύτη. Ο συμβολισμός εκεί είναι λίγο πιο σκοτεινός, αλλά αγαπώ την ποίηση και ενθαρρύνω τους άλλους να το πάρουν όπως θέλουν. Το έχω δυο χρόνια και το αγαπώ όλο και πιο πολύ κάθε μέρα. Στην Ερεσσό συνάντησα μια κοπέλα από την Θεσσαλονίκη, η οποία τώρα μένει στο Βερολίνο, που είναι tattoo soulmate! Έχει ένα τατουάζ στον καρπό της από ένα άλλο ποίημα του Ελύτη, το “Ήλιος ο Πρώτος” και τις λέξεις“με τι πέτρες, τι αίμα, με τι σίδερο, και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι”. Την γνώρισα στο bar “Belle Ville” με τον κλασικό Ερέσσιο τρόπο. Καθόμουν για ένα ποτό με φίλους, και εκείνη μόλις είχε φτάσει στην Ερεσσό. Ήρθε και κάθισε με μερικούς ανθρώπους που γνώριζα, μια φίλη μου παρατήρησε την ομοιότητα με το τατουάζ της, και γίναμε φίλες!

Πολύ αστείο! Πιο είναι το πιο αστείο πράγμα που σου συνέβη στο νησί;

Ξάπλωνα σε ένα στρώμα θαλάσσης στο νερό ένα απόγευμα, είχα σχεδόν κοιμηθεί, και άκουσα μερικούς ανθρώπους να φωνάζουν το όνομά μου... "Heeeeyy Melaniiiiiee!" Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τέσσερα, πανέμορφα και ολόγυμνα κορίτσια, τα οποία είχα συναντήσει την προηγούμενη ημέρα, να κοπανάνε τα κουπιά και να μου κουνάνε το χέρι μέσα σε μια ροζ βάρκα. Ήταν σαν ένα όνειρο! Κάτι τέτοιο νιώθω ότι μόνο στην Ερεσσό θα μπορούσε να συμβεί.

Στον Παράδεισο της Ερεσσού λοιπόν! Μήπως σε πήρε ο ύπνος; (γέλια). Το καλοκαίρι που μας πέρασε, έκανες επίσης κάτι πολύ αστείο, είχες προσπαθήσει να στείλεις ένα σήμα του Batman, από την Ερεσσό, απέναντι στο βράχο που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα, χρησιμοποιώντας έναν προβολέα. Θα ξανάρθεις του χρόνου με περισσότερες τρελές ιδέες όπως αυτή (γέλια);

Είμαι απογοητευμένη που δεν θα έρθω φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα, αλλά ελπίζω να δω τους πάντες εκεί του χρόνου. Eressos 2013 should watch out! More shenanigans are on their way.

Φέτος θα πας στο San Fransisco Pride! Τι σχεδιάζεις εκεί;

Ένας αγαπημένος gay φίλος μου από την Ελλάδα θα έρθει, και θα συναντηθούμε εκεί. Θα πάω με μερικούς φίλους μου, σε ένα road trip οπότε το όλο πράγμα θα είναι μια περιπέτεια!

Heather Cassils "My body is a complete construction"

HEATHER CASSILS

"My body is a complete construction"

Περιοδικό FAGAZINE

Μάιος 2012

Of bodies chang'd to various forms, I sing:

Ye Gods, from whom these miracles did spring,

Inspire my numbers with coelestial heat;

'Till I my long laborious work compleat:

(“Μetamorphosis” by Οvid)

Η Heather Cassils, αν και πολυβραβευμένη performance artist, ήταν σχετικά άσημη μέχρι που το φιλί της με την Lady Gaga στο βίντεο “Telephone” προκάλεσε την περιέργεια εκατομμυρίων θαυμαστών του pop ειδώλου. Η Heather έχει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις σχετικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς queer, αφού συνδυάζει μοναδικά στην ζωή της την καλλιτεχνική οξυδέρκεια με την επιστημονική πολυγνωσία, και την performance art με τον αθλητισμό.

“Τι είναι αυτό που μας κάνει queer; To είναι κανείς queer σημαίνει να είναι στην απέξω, και το να είναι στην απέξω σημαίνει να είναι μια δύναμη αντίστασης. Θεωρώ το σώμα μου ως κάτι τέτοιο, το θεωρώ ως οπλισμό. Δεν θέλω να ανήκω με εκείνον τον πραγματικά συγκεκριμένο τρόπο. Νομίζω πως είναι σημαντικό να παρουσιάζω κάτι το οποίο θα κάνει τους ανθρώπους να σηκώσουν το φρύδι. Δεν αφορά απλά το να γίνεται κανείς αποδεκτός – αφορά το να κάνει κάποιος τους ανθρώπους να ανοίξουν λίγο το νου τους”.

“Τι είναι αυτό που μας κάνει queer; To είναι κανείς queer σημαίνει να είναι στην απέξω, και το να είναι στην απέξω σημαίνει να είναι μια δύναμη αντίστασης. Θεωρώ το σώμα μου ως κάτι τέτοιο, το θεωρώ ως οπλισμό”. 

Η Heather χρησιμοποιεί το σώμα της ως μέσον. Αντιμετωπίζει πολλά θέματα, και η αναπαράσταση του φύλου είναι μόνο ένα από αυτά. Βλέπει την ίδια την κατασκευή του σώματός της, ως μια performance η οποία εσκεμμένα παίζει με την παραδοσιακή διαδικασία των αρχαίων Ελλήνων γλυπτών, οι οποίοι λέγεται πως έβρισκαν την ιδεατή μορφή που ήθελα να απεικονίσουν, απλώς αφαιρώντας μικρά κομμάτια από ένα μεγάλο μαρμάρινο τούβλο και πετώντας μακριά το άχρηστο υλικό- η ιδανική μορφή ήταν ήδη εκεί, κάτω από ό,τι περίσσευε. H Heather βλέπει το σώμα της ως ένα εννοιολογικό γλυπτό, μια κριτική πάνω στην κοινωνική πίεση που νιώθουμε για να κάνουμε τα σώματά μας να υποταγούν σε ένα ιδανικό αισθητικό δίπολο “αρσενικού” και “θηλυκού”, που περιλαμβάνει τόσο το ίδιο το φύλο όσο και την κουλτούρα γενικότερα.

“Υπάρχει αυτή η προσδοκία” διευκρινίζει περαιτέρω η Heather “ότι είτε θα ταιριάξεις στην μια άκρη του φάσματος, ή στην άλλη”. Για το λόγο αυτό, η Heather εκτιμά πολύ το γεγονός ότι στο βίντεο του Telephone της επιτράπηκε να εμφανιστεί ακριβώς όπως είναι. “Το σώμα μου είναι εντελώς μια κατασκευή” ομολογεί η Heather. “Νιώθω ότι υπάρχει πολύ πίεση, ακόμη και στον κόσμο των queer, να γίνει κανείς trans ή οτιδήποτε, και να είναι μέρος του ενός ή του άλλου άκρου, και δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάτι λάθος σχετικά με αυτό, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι μπορεί κανείς να κάνει πολλά με το δικό του σώμα”.

Στην φετινή της performance “Becoming An Image” (2012) η Heather πειραματίστηκε πάνω στην παραπάνω ιδέα, χρησιμοποιώντας ένα σκοτεινό περιβάλλον, χωρίς καθόλου φως. Τα μόνα στοιχεία στον χώρο ήταν το κοινό, ένας φωτογράφος, η ίδια η performer και ένα κομμάτι από πυλό βάρους 700 κιλών, στο ίδιο ύψος με την καλλιτέχνιδα. Στην διάρκεια αυτής της performance, μέσα στο σκοτάδι, κυριολεκτικά επιτέθηκε στον πυλό, χτυπώντας την μορφή του με την χρήση των ειδικών ικανοτήτων που διαθέτει ως boxer και έχοντας προετοιμαστεί γι' αυτό ασκούμενη σε μικτές πολεμικές τέχνες. “Μια διαδικασία γλυπτού ήταν το αποτέλεσμα των χτυπημάτων μου. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της performance, ήμουν τυφλή, όπως ήταν και το κοινό, όπως ήταν και ο φωτογράφος. Η μόνη πηγή φωτός που εκπεμπόταν ερχόταν από το φωτογραφικό φλας της κάμερας. Η έκρηξη του προσωρινού φωτισμού επέτρεπε στο κοινό να δει μόνο διακεκομμένες στιγμές της performance, σαν να ήταν μια “ζωντανή” φωτογραφία, που έκαιγε αυτή την εικόνα πάνω στον αμφιβληστροειδή τους”. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή σύλληψη, όπου ο ήχος έπαιζε εξαιρετικά σημαντικό ρόλο, καθώς ήταν η μόνη άλλη πληροφορία που μπορούσε να έχει το κοινό κατά τη διάρκεια της 24λεπτης performance, εκτός από τη διαδικασία της φωτογράφησης- που ήταν και ο μόνος τρόπος ο οποίος επέτρεπε στην performance να γίνει ορατή στο κοινό. Οι εικόνες άλλοτε αιχμαλώτιζαν τις κινήσεις της Heather και άλλοτε όχι. Ο φακός γέμιζε με την ομίχλη της ανάσας της, με σταγόνες ιδρώτα και με κομμάτια πυλού από τα αιωρούμενα σωματίδια που εκτοξεύονταν από τα συντρίμμια.

“Οι οπτικές αναπαραστάσεις έχουν πολύ μεγάλη δύναμη, περισσότερη δύναμη απ' ότι η γλώσσα” λέει η Heather. “Θεωρώ το γεγονός ότι συμπεριλήφθηκα στο βίντεο της Gaga ως ένα είδος διείσδυσης. Η δουλειά μου ως καλλιτέχνης είναι να σκέφτομαι πως τα διάφορα σύμβολα συνδυάζονται για να βγάλουν ένα νόημα, οπότε μπορώ να πω ότι όλος ο διάλογος που έχει προκύψει από το βίντεο αυτό, είναι μια προέκταση της τέχνης μου και όχι ένα όχημα” διευκρινίζει η Heather, απαντώντας σε όσους μπορεί να θεώρησαν ότι έχει χρησιμοποιήσει την φήμη της Lady Gaga ως όχημα για την δική της προβολή.  

Η Heather είναι μια καλλιτέχνης που έτυχε να γίνει ευρύτερα γνωστή λόγω του βίντεο της Lady Gaga και όχι μια καλλιτέχνης που χρωστά την φήμη της σε εκείνη ουσιαστικά. Επίσης, για την Heather έχει περισσότερη σημασία η ανατροπή της mainstream κουλτούρας από την φήμη που προσφέρει η κουλτούρα αυτή. “Όταν βλέπω πραγματικά queer αναπαραστάσεις, και ειδικά όταν είναι ενσωματωμένες σε μια mainstream στιγμή, όπως το "Telephone," σκέφτομαι τα παιδιά στη μέση του Kansas που μπορεί να μην είναι εκτεθειμένα σε τίποτα, και όταν βλέπουν αυτό το βίντεο της Gaga, αρχίζουν να κάνουν ερωτήσεις. Ακόμη και κάτι τόσο fluffy όσο ένα pop music video μπορεί να έχει εξαιρετικά μεγάλη επιρροή” τονίζει η Heather, και συνεχίζει: “έχουν περάσει οι μέρες, που αν ήσουν ενάντια σε έναν πόλεμο, έβγαινες και διαμαρτυρόσουν στον δρόμο. Οι διαμαρτυρίες δεν σταματάν πια τους πολέμους. Το να πηγαίνει κανείς στο gay pride της πόλης του είναι ωραίο, σε κάνει να νιώθεις καλά, αλλά δυστυχώς δεν ζούμε σε αυτή την εποχή πια. Ο μόνος τρόπος που μπορείς να δημιουργήσεις κοινωνική αλλαγή, είναι να τοποθετήσεις τον εαυτό σου μέσα στην μηχανή- και να γίνεις εσύ ο ίδιος ένα γαλλικό κλειδί”.

Γιατί όμως, τόση φασαρία, για ένα φιλί; “Νομίζω ότι το φιλί μου έγινε μεγάλη υπόθεση γιατί η συνήθως στα mainstream media όταν υπάρχει σεξουαλική δράση με δυο γυναίκες δημιουργείται για χάρη του αρσενικού κοινού, και παρουσιάζεται με έναν αγνό, γλυκό, και μη απειλητικό τρόπο. Ο κόσμος μου λέει ότι θεωρεί πως το φιλί μου με την Gaga ήταν πολύ hot – έμοιζε περισσότερο με το πως παρουσιάζονται τα φιλιά των gay αντρών – επειδή περιέχει μια ωμή σεξουαλικότητα που υπερβαίνει το να είναι κανείς άντρας ή γυναίκα. Απλώς ερεθίζει τους ανθρώπους και αυτό είναι πολύ ισχυρό”.

ΤΟ ΦΙΛΙ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΑ MAINSTREAM MEDIA ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΜΕ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΥ, ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΓΝΟ, ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΜΗ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.

Παρόλα αυτά, δεν ήταν κάπως υπερβολική η προσοχή αυτή μετά το βίντεο; “Είναι λίγο περίεργο, για κάποιον που δουλεύει πραγματικά σκληρά σε αυτό που κάνει όπως εγώ, και μετά όταν γίνεται κάτι όπως το να φιλά μια star της pop να δέχεται τόση πολλή προσοχή γι' αυτό. Θεωρώ ότι το βίντεο προσφέρει κάτι σημαντικό, αλλά δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο αυστηρότητας και πνευματικής δουλειάς όπως όταν κάνω την δική μου δουλειά ως performer” απαντά η Heather.

Τι προτείνει λοιπόν, η ίδια; “Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία βασιλεύει, που διαδρούμε όλο και περισσότερο μέσω των social networks είναι πολύ σημαντικό να κατασκευάζουμε πραγματικές σχέσεις με τις οποίες επηρεάζουμε την κοινωνική αλλαγή για το καλύτερο. Είναι τόσο σημαντικό το να ξέρουμε από που προέρχεται το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, για την οποία έχουν αγωνιστεί πάρα πολλοί. Αν η δουλειά της Gaga μιλά στον κόσμο, μπορεί επίσης να ενδιαφερθούν για την δουλειά καλλιτεχνών όπως οι Zachary Drucker, David Wojnarovich, Leigh Bowery, Ron Athey, Eleanor Antin, Michel Clarke, Marina Abramovic, Adrian Piper και Emory Douglas. Μερικοί καλλιτέχνες έχουν περισσότερη φήμη από άλλους αλλά η δουλειά τους είναι μαγευτικά όμοφη και τόσο απαραίτητη για την επίγνωσή μας”.

INFO:

http://cassils.wordpress.com

http://sculptthebody.com

Lee Machetti interview

Lee Machetti 

 "I am a Drag King"

Περιοδικό FAGAZINE

Απρίλιος 2011

Σήμερα παίρνουμε συνέντευξη από τον Lee Machetti, transgender, κάτοχο του τίτλου Favorite Drag King, Amsterdam 2011. Κορυφαίος προγραμματιστής για μία γνωστή ολλανδική εταιρεία internet τη μέρα, και drag king τη νύχτα, o Lee δεν κάθεται με άδεια χέρια. Ή με άδειο παντελόνι, για την ακρίβεια! Μήπως το όνομα "Max Sweeney" ήδη αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι σας σαν τη λάμπα του Κύρου Γρανάζη;


Lee, πες μας "Τι είναι ο drag king" κατά τη γνώμη σου, για τους ανθρώπους που ακούν τον όρο για πρώτη φορά.
Ξέρετε τις Drag Queens; Αυτό είναι, αλλά, ύστερα, ανάποδα. Έχω γεννηθεί κορίτσι, αλλά στη σκηνή ή στη νυχτερινή ζωή, είμαι ντυμένος σαν άντρας.


What ... drew you to drag? (sic)
Πάντα ένιωθα ότι είμαι διαφορετικός. Όταν ήμουν παιδί στάθηκα μπροστά σ' έναν καθρέφτη, ζωγράφισα μια γενειάδα στο πρόσωπό μου και πέταξα μια κάλτσα μέσα στο παντελόνι μου. Αυτό που κάνω τώρα δεν είναι πολύ διαφορετικό. Εκτός από το ότι τώρα είμαι πολύ πιο επαγγελματίας. Χρησιμοποιώ πολύ μακιγιάζ, δένω το στήθος μου και αντί για μια κάλτσα χρησιμοποιώ ένα ανταλλακτικό από σιλικόνη. Τα γένια που κολλάω είναι από τα μαλλιά μου, που τα πήρα από το κομμωτήριο.

Το παρατήρησα! Η τριχοφυϊα σου φαίνεται τόσο φυσική. Πότε άρχισες να κάνεις drag show;
Το 2009. Στην Ολλανδία δεν είναι καθόλου δημοφιλές. Drag queens; Ναι, ναι, έχουμε πολλές, αλλά kings; Όχι. Κατά τη διάρκεια του Amsterdam Gay Pride 2009 έγινε ένα drag king workshop για πρώτη φορά. Τότε θέλησα να παίξω με το φύλο μου να μάθω από αυτό. Συμμετείχα στο workshop. Μετά το σεμινάριο έπρεπε να κάνουμε μια drag king performance για ένα πραγματικό ακροατήριο. Έκανα performance ως rock star. Αμέσως τον ερωτεύτηκα, τον τρόπο αυτό,  τις παραστάσεις. Έλαβα πολλές θετικές αντιδράσεις κι έτσι ήξερα, ότι θα έπρεπε να το συνεχίσω. Έγινα φίλος με τους άλλους drag kings από το εργαστήριο. Ξεκινήσαμε και τη δική μας μικρή ομάδα drag, τους "New Kings". Κάναμε μερικά show σε καταλήψεις. Ήταν περισσότερο διασκέδαση παρά σκληρή δουλειά.

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ Η΄ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΚΑΜΕΡΑ, ΛΑΜΠΩ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΜΟΥ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΑΝΔΡΙΣΜΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΓΥΜΝΟΣ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ, ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ. ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ ΟΝΤΑΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ.

Είναι το ψευδώνυμό σου "Lee Machetti", εμπνευσμένο από τη λέξη machete ("μαχαίρι");
Ναι. Στην πραγματικότητα το πραγματικό μου όνομα είναι Lee επίσης. Σκέφτηκα, ότι με ένα όνομα όπως αυτό, δεν θα πρέπει να το αλλάξω στη σκηνή. Το Lee Machetti ακούγεται ιταλικό και ταιριάζει με τη εμφάνιση μου. Ήθελα να έχω ένα πολύ αρρενωπό επώνυμο. Όπως μια "ματσέτα", αιχμηρό σαν μαχαίρι.

Ποιος σε έχει εμπνεύσει περισσότερο; Ποιος είναι ο μέντοράς σου;
Αφού έκανα το εργαστήριο στο Gay Pride, αργότερα τον ίδιο χρόνο γνώρισα έναν διάσημο drag king από την Αυστραλία: τον Sexy Galexy. Για το Gay Pride το 2010 ήθελε να παρουσιάσει ένα πολύ hot και επαγγελματικό drag show στο Boom Chicago, (Διάσημο Comedy Club στο Άμστερνταμ) μαζί με μερικούς άλλους drag kings, οι οποίοι αργότερα έγιναν στενοί μου φίλοι. Ήταν σκληρή δουλειά. Μετά την πρωινή μου δουλειά ως προγραμματιστής πήγαινα σε στούντιο χορού για πρόβες όλη τη νύχτα. Αλλά είχε τόση πολλή πλάκα. Μετά από αυτή την εμφάνιση, κάναμε περισσότερες (ομαδικές) παραστάσεις μαζί. Δώσαμε παραστάσεις σε διάσημα Ολλανδικά clubs, κάναμε ακόμη και εμφανίσεις στην τηλεόραση μαζί. Ο Sexy Galexy με ενέπνευσε και μου δίδαξε πολλά πράγματα. Αν και επέστρεψε στην Αυστραλία, είναι ακόμα καλός μου φίλος.

Ποια ήταν η πιο επιτυχημένη performance σου μέχρι στιγμής;
Το 2011 κέρδισα τον τίτλο του Favorite Drag King του Άμστερνταμ. Έδωσα παράσταση σε ένα μπαρ, ως βαρυποινίτης. Αυτή ήταν η πιο επιτυχημένη σόλο εμφάνιση μου. Το κοινό τρελάθηκε όταν ανέβηκα στη σκηνή. Νομίζω ότι έχω το ίδιο ποσοστό (gay) αγοριών που με ερωτεύονται, όπως και τα κορίτσια. Ελπίζω ότι αυτό συμβαίνει λόγω της σεξουαλικότητάς μου, και του cool τατουάζ στο στήθος μου, αλλά νομίζω ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας των ματιών μου και του ενθουσιασμού μου.


Ποια άλλα είδη drag persona έχεις δοκιμάσει μέχρι στιγμής ή έχεις αποτίσει φόρο τιμής σε αυτά;
Elvis, cowboy, gangster, playboy ή αστέρι της rockabilly.

“Νομίζω ότι είναι πολύ αφελές να πιστεύουμε ότι το φύλο είναι αυτό το πράγμα που κρέμεται ανάμεσα στα πόδια μας (ή όχι). Νομίζω ότι το φύλο είναι περισσότερο από αυτό. Είναι αυτό που θεωρείς τον εαυτό σου ότι είναι. Είναι μια μεταβλητή, κατά τη γνώμη μου, που μπορεί να αλλάξει κάθε φορά”. 

Έχεις δώσει παραστάσεις με ομάδες Drag Kings (New Kings on the Block, Sucker Sisters). Σου αρέσει να κάνεις ομαδικές παραστάσεις περισσότερο από τις ατομικές;
Μου αρέσουν οι σόλο παραστάσεις. Αλλά οι ομαδικές παραστάσεις έχουν απλά πιο πολύ πλάκα. Η σκληρή δουλειά και η διασκέδαση στα παρασκήνια.

Ποιος είναι ο λόγος, που οι drag kings δεν είναι τόσο δημοφιλείς όσο οι drag queens, κατά τη γνώμη σου;
Αυτή τη στιγμή δίνω παραστάσεις με μερικές διάσημες drag queens του Amsterdam. Και θα κάνουμε πολλά περισσότερα show μαζί φέτος. Λατρεύω τις drag queens. Είναι τόσο έξω-καρδιά και με κάνουν να γελάω. Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι drag queens είναι πιο δημοφιλείς από τους drag kings. Κάποιος μου είπε κάποτε ότι οι drag kings είναι απλά λεσβίες με μουστάκι. Πραγματικά μισώ αυτή την παρατήρηση. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ως drag king πρέπει να παίζεις με την υπερβολή, περισσότερο. Οταν ένας άνδρας φοράει ένα φόρεμα  είναι τραβεστί. Αλλά όταν μια γυναίκα φοράει αντρικά ρούχα δεν γίνεται αντιληπτή ...


Νομίζεις ότι είναι πιθανό να δούμε ενα “Ru Paul's Drag Race” με Drag Kings, αντί Queens, στο μέλλον;
Ενα show μόνο με Drag Kings; Μπορεί να είναι ξεκαρδιστικό, επίσης, φυσικά. Αλλά ξέρεις τι, δεν έχουμε τόσο πολύ δράμα και δεν είμαστε τόσο bitchy (κλείνει το μάτι). Ελπίζω ο Ru Paul να με προσέξει κάποια μέρα. Νομίζω ότι ένας drag king μπορεί  εύκολα να κερδίσει το drag show του “Ru Paul's Drag Race” κάποια μέρα. Είμαι έτοιμος γι 'αυτό, αλλά είναι και η Αμερική το ίδιο;


Τι κάνει μια performace of masculinity, επιτυχημένη, κατά τη γνώμη σου; Με άλλα λόγια, τι χρειάζεται ... για να έχει κανείς αρχίδια;
Όταν είμαι σε μια σκηνή ή μπροστά σε μια κάμερα λάμπω, και αυτό είναι το τέχνασμά μου. Μπορώ να δείξω ανδρισμό ακόμα και όταν είμαι γυμνός. Όπως είπα μπορείς να είσαι όποιος θέλεις να είσαι, εφόσον το πιστεύεις και είσαι άνετα με αυτό. Είσαι όμορφος όντας ο εαυτός σου.

Ζεις στο Άμστερνταμ, μια πόλη που είναι διάσημη στην Ευρώπη για την ανοχή απέναντι στους ΛΟΑΤ και επίσης για ένα ανοικτό μυαλό όσον αφορά τη σεξουαλικότητα σε όλα τα σχήματα, τις μορφές, και τα μεγέθη... Σε ποιο βαθμό συνέβαλε η ολλανδική νοοτροπία, στο να αφιερώσειες στην ενέργειά σου στα  drag show;
Νομίζω ότι είναι πολύ αφελές να πιστεύουμε ότι το φύλο είναι αυτό το πράγμα που κρέμεται ανάμεσα στα πόδια μας (ή όχι). Νομίζω ότι το φύλο είναι περισσότερο από αυτό. Είναι αυτό που θεωρείς τον εαυτό σου ότι είναι. Είναι μια μεταβλητή, κατά τη γνώμη μου, που μπορεί να αλλάξει κάθε φορά. Είμαι ευτυχισμένος και είμαι περήφανος που ζω σε ένα περιβάλλον/χώρα όπου μπορώ να είμαι όποιος θέλω να είμαι. Αυτό είναι που προσπαθώ να μοιραστώ με το κοινό μου. Αυτό είναι, αυτό που είμαι.


Η παράσταση που έκανες στο Pride του Άμστερνταμ, το 2010, όπου ντύθηκες σαν μια αρχαίος ρωμαίος ή έλληνας...Θα ήταν τέλειο, αν είχες φορέσει μιαγενειάδα  α λα "Λεωνίδας" (όπως ο Gerard Butler, στο "300"). Ίσως θα πρέπει να το δοκιμάσεις κάποτε (δυνατά γέλια).
(Κλείνει το μάτι) Ευχαριστώ για τη συμβουλή.


Ιnfo:
www.leemachetti.com

Lisbeth Salander - The Girl with the Dragon Tattoo

Lisbeth Salander

Οι τρεις όψεις ενός μύθου

Περιοδικό FAGAZINE

Μάρτιος 2012

Hacker, ιδιοφυϊα, άσσος στο σκάκι, η αντικοινωνική και αμφισεξουαλική Cyber-dyke με τη φωτογραφική μνήμη που αγάπησαν εκατομμύρια αναγνώστες και θεατές, δημιούργημα του Σουηδού Stieg Larsson, ενσαρκώθηκε ήδη στην οθόνη από τρεις διαφορετικούς σκηνοθέτες και δυο διαφορετικές ηθοποιούς, ξεκίνησε μια fashion line και πούλησε 65 εκατομμύρια βιβλία παγκοσμίως. Κάθε μεταμόρφωση της Lisbeth είναι και μια ακόμη συναρπαστική πτυχή ενός αινιγματικού χαρακτήρα.

1. Stieg Larsson (συγγραφέας)

Η Τριλογία του Larsson “Millenium” μας χάρισε την πολυτέλεια της καταβύθισης μέσα στο νου της ηρωίδας του, η οποία, κάποιες φορές, αποτελεί μυστήριο ακόμη και για τον ίδιο της τον εαυτό. Ο νους της Lisbeth συνήθως ξεστρατίζει σε μονοπάτια που μόνο εκείνη μπορεί να καταλάβει, και κάποιες (λίγες) φορές, σε μονοπάτια που ούτε η ίδια γνωρίζει. Είναι ικανή να λύσει τα πιο περίπλοκα μαθηματικά προβλήματα, να σπάσει κωδικούς στον κόσμο του internet σε χρόνο μηδέν, και να σχεδιάσει την τέλεια ψηφιακή ληστεία, αλλά στα θέματα της καρδιάς είναι τραγικά άγαρμπη και δεν διαθέτει καμία αυτοπεποίθηση. H Lisbeth δεν επιτρέπει καν στον εαυτό της να ερωτευθεί. Η αυτοεκτίμησή της παραείναι χαμηλή για να πιστέψει και η ίδια ότι αξίζει κάποιον (ή κάποια).

Εδώ ακριβώς βρίσκεται μια βαθιά αντίφαση, στο χαρακτήρα της, η οποία επιτρέπει στην Lisbeth να ξεπεράσει τον εαυτό της και να λειτουργήσει μέσα στον άδικο κόσμο που έχει κατασκευάσει ο δημιουργός του: η Lisbeth μπορεί να έχει ελλιπή αυτοεκτίμηση μεν, αλλά δεν θεωρεί τον εαυτό της θύμα, δε – ό,τι κι αν της συμβεί. Και της έχουν συμβεί πράγματα που αν είχαν συμβεί σε άλλον ανθρώπο, θα τον είχαν τρελάνει ή καταστρέψει ολοκληρωτικά. Εκείνη απλά βρίσκει καταφύγιο μέσα στο ιδιοφυές παλάτι του μυαλού της.

Ο Larsson χρησιμοποιεί την Lisbeth ως όχημα για να στηλιτεύσει τον σωβινισμό, τον σεξισμό, και το φαινόμενο της ανδρικής βίας κατά των γυναικών. Η ηθική σύμφωνα με την οποία εκείνη συχνά κινείται στα όρια του νόμου μπορεί να μην αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, αλλά σίγουρα προκύπτει από μια βαθύτερη ανάγκη να αποδώσει δικαιοσύνη: όπως στην περίπτωση του δικηγόρου που την βίασε, στον οποίο ανταποδίδει τη χάρη χωρίς καμία ενοχή. Δεν είναι ν' απορεί κανείς γιατί αυτός ο χαρακτήρας αγαπήθηκε τόσο πολύ: η γενναιότητά της, η ευστροφία της, και το γεγονός ότι δεν δέχεται να μείνει στη θέση του θύματος, ούτε στιγμή, προκαλούν τον θαυμασμό, έλκουν και συναρπάζουν τον αναγνώστη, και αναγάγουν την miss Salander σε feminist icon.

Οι μεγαλύτεροι εχθροί της Lisbeth είναι, ο πατέρας της, και ο ψυχίατρός της. Ο πρώτος, κακοποίησε την μητέρα της και οδήγησε την Lisbeth στο έγκλημα, και ο δεύτερος, διέταξε τον εγκλεισμό της όταν η Lisbeth έβαλε φωτιά στον πατέρα της ρίχνοντας στο πρόσωπό του ένα χαρτόκουτο από γάλα γεμάτο βενζίνη κι ένα σπίρτο για δώρο... Η Lisbeth θα τους νικήσει και θα επιβιώσει στο τέλος της τριλογίας. Αλλά ο κόσμος διψάει για ακόμη περισσότερη περιπέτεια και θέλει κι άλλη Lisbeth. Κρίμα που ο πρόωρος θάνατος του συγγραφέα απέκλεισε για πάντα αυτό το ενδεχόμενο...

ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΤΕΣ – ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ, ΕΝΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. Η LISBETH ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΚΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ ΤΗΣ.

2. Niels Arden Oplev/Daniel Alfredson (σκηνοθεσία), Noomi Rapace (ερμηνεία)

Η Noomi Rapace είναι η Lisbeth Salander. Το αναγνωρίζουν όλοι, μέχρι και ο David Fincher που της πρότεινε να αναλάβει τον ρόλο για δεύτερη φορά, στο αμερικάνικο remake του “The Girl with the Dragon Tattoo”, ένας ρόλος που τελικά κατέληξε στα χέρια της Rooney Mara.

H Noomi είναι η Lisbeth για πολλούς λόγους: μικρόσωμη, όπως την ήθελε ο Larsson, αλλά όχι τόσο εύθραυστη, όσο είχε αρχικά κατά νου ο συγγραφέας, η Noomi κατασκεύασε μια καθ' όλα αναρχική και απειλητική περσόνα, που αντικατοπτρίζει τη δύναμη του χαρακτήρα της Lisbeth, κατά την άποψή μου, καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη εκδοχή είδαμε στο πανί. Μυώδης, ώστε να γίνεται πειστική η ικανότητά της να ανταπεξέλθει στις σκηνές βίας τις οποίες συχνά ο χαρακτήρας πρέπει να υποστεί, και με ένα βλέμα τόσο σκοτεινό, που διαπερνά την οθόνη, η Noomi Rapace είναι, χωρίς υπερβολή, μια αποκάλυψη στον κόσμο του σινεμά.

Η αμφισεξουαλικότητά της, ένα θέμα που αναλύεται στα βιβλία, συγκρίνοντας τις σχέσεις που δημιουργεί η Lisbeth με τον Δημοσιογράφο Mikael Blomkvist και την Miriam Wu, απλά περνά ξυστά από την οθόνη, ως ένα ακόμη στοιχείο της αμφισημίας που χαρακτηρίζει την προσωπικότητά της. Δυστυχώς οι κινηματογραφιστές επέλεξαν να μην επεκταθούν στο θέμα αυτό!

Σε αυτή την εκδοχή της ταινίας, δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε πως δουλεύει το σπάνιο μυαλό της Lisbeth από μέσα, όπως στα μυθιστορήματα, αλλά έχουμε την δυνατότητα να την δούμε να ζωντανεύει στο πανί, με απαράμιλλο τρόπο. Από την πρώτη σκηνή, της πρώτης ταινίας της τριλογίας, μέχρι την τελευταία, Lisbeth kicks ass!

"H Noomi είναι η Lisbeth για πολλούς λόγους: μικρόσωμη, όπως την ήθελε ο Larsson, αλλά όχι τόσο εύθραυστη, όσο είχε αρχικά κατά νου ο συγγραφέας, η Noomi κατασκεύασε μια καθ' όλα αναρχική και απειλητική περσόνα, που αντικατοπτρίζει τη δύναμη του χαρακτήρα της Lisbeth καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη εκδοχή είδαμε στο πανί"

3. David Fincher (σκηνοθεσία), Rooney Mara (ερμηνεία)

Εσωστρεφής, αυτιστική, σχεδόν αόρατη: αυτή είναι η Lisbeth του David Fincher, ακριβώς έτσι όπως την ήθελε ο Larsson. H Lisbeth των μυθιστορημάτων πάντα προσπαθεί να περάσει απαρατήρητη, σε έναν κόσμο απειλητικό, άσχετα αν τελικά δεν τα καταφέρνει. Ο Fincher δοκιμάζει μια version του σεναρίου διά χειρός Steven Zaillian που είναι αρκετά πιο κοντά στο βιβλίο (με κάποιες, λίγες, εξαιρέσεις), προσθέτει μια ώρα ακόμη φιλμικού χρόνου, σε σχέση με το Σουηδικό πρωτότυπο, αλλά τελικά προσθέτει ελάχιστα στο μύθο της Lisbeth. Η Mara είναι force of nature μόνο όταν βρίσκεται καβάλα στην μοτοσυκλέτα της. Η Ακαδημία φαίνεται να διαφωνεί, και χαρίζει στην 27χρονη Rooney Mara μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το περιοδικό θα βρίσκεται στο τυπογραφείο,και η νεαρή Mara ίσως να έχει κερδίσει το αγαλματάκι. Εδώ έχουμε μια εντυπωσιακή, εσωτερική ερμηνεία, που, όμως, για 'μενα, άργησε πολύ. Ίσως να έχω ήδη δημιουργήσει το μύθο μου και να μην μπορώ να ανεχθώ ακόμη μια version. Από την άλλη, ο Fincher έκανε μια πολύ έξυπνη επιλογή, δεν αντέγραψε την Salander της Rapace, αλλά έπαιξε σε ένα άλλο επίπεδο, απ' ότι εκείνη, γι' αυτό και η Rooney Mara κατάφερε να μας δώσει μια ερμηνεία τελείως διαφορετική, με άλλα δυνατά σημεία.

Η Rooney Mara, στυλιζαρισμένη από τον Fincher μοιάζει όντως πιο πολύ με 14χρονο κοριτσάκι, όπως την είχε περιγράψει ο Larsson στο “Κορίτσι με το Τατουάζ”. Ωστόσο καταφεύγει κάποιες φορές σε ατοπήματα που δεν αρμόζουν στην Lisbeth. Παραδόξως, και αντίθετα με την mentalité της ηρωίδας, η Lisbeth του Fincher κάνει κάποιες κινήσεις “οικειότητας” προς τον Blomkvist που είναι 100% κατασκευασμένες από τον Zaillian. H Lisbeth του Larsson ποτέ δεν ζητά την άδεια να σκοτώσει από τον Blomkvist (προς Θεού!), ούτε ξαπλώνει αγκαλιά με τον Blomkvist, ή του ζητά να “βάλει το χέρι του κάτω από την μπλούζα της” . Όπως όλοι πολύ καλά ξέρουμε, η αυθεντική Lisbeth δεν δίνει λόγο για οτιδήποτε κάνει, πόσο μάλλον στο σεξ, κι έχει τις τρυφερότητες γραμμένες στα παλιά της τα άρβυλα.

Όσο για την αμφισεξουαλικότητα της Lisbeth, o Fincher μας δίνει κάτι παραπάνω απ' ότι τα φιλμ του Oplev, και κατά κάποιο τρόπο ικανοποιεί όσους και όσες θα ήθελαν να πάρουν μάτι. Εδώ έχουμε μια κάπως τραβηγμένη σκηνή, όπου η Lisbeth ψαρεύει μια κοπέλα σε ένα κλαμπ, ανταλλάσσουν ένα φιλί, ένα χέρι κατεβαίνει και πάει εκεί που δεν πρέπει, και ξυπνάνε μαζί στο κρεβάτι το επόμενο πρωινό, κι όλα αυτά χωρίς καμία νύξη για το παρελθόν της Lisbeth με την Miriam Wu, την οποία η Lisbeth είχε γνωρίσει ένα χρόνο πριν, σε ένα Pride Parade, είχαν έναν χαλαρό δεσμό, και περνούσαν και οι δυό την ώρα τους παρέα με τα μέλη του συγκροτήματος Evil Fingers.

Τελικά, η εύθραυστη Lisbeth, είναι ταυτόχρονα, στον κόσμο του Larsson, παντοδύναμη. Όχι μόνο για το πείσμα της, και την ευφυία της, αλλά για την ικανότητά της να χειρίζεται τον κόσμο των πληροφοριών. Οι πληροφορίες στον σημερινό κόσμο, είναι ό,τι ήταν κάποτε τα διαμάντια και ο χρυσός για τους πειρατές -και πλέον, ένα συνάλλαγμα ακόμη πιο πολύτιμο από αυτά . Η Lisbeth ειναι μια σύγχρονη πειρατής, κι αυτό αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της ακαταμάχητης γοητείας της.

Εμφάνιση-έκπληξη για το DVD του Girl With The Dragon Tattoo

Όχι δεν είναι φάρσα, αλλά η επίσημη εμφάνιση του νέου DVD της ταινίας, που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα. Πολλοί καταναλωτές αντικρίζοντας ένα DVD που μοιάζει με "μαϊμού" απόρησαν σύμφωνα με το Ubergizmo. Η εταιρεία αναγκάστηκε να δημοσιεύσει σημείωμα διευκρινίζοντας ότι πρόκειται για το επίσημο artwork και όχι για κάποιο bootleg.

Προς υπεράσπιση της εταιρείας οι σχεδιαστές δήλωσαν ότι το σχέδιο είναι επιτηδευμένο έτσι ώστε να θυμίζει την ίδια την ταινία και την ηρωίδα.

Πηγή: Lifo

MAMA, MIA ΛΕΣΒΙΑ ΣΤΗΝ TV ΜΟΥ

MAMA, MIA ΛΕΣΒΙΑ ΣΤΗΝ TV ΜΟΥ

Περιοδικό FAGAZINE

Φεβρουάριος 2012

Κάποτε ψάχναμε ομοφυλόφιλους χαρακτήρες με τους οποίους θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε, να μάθουμε από αυτούς και να χαρούμε που υπήρχαν, και τους βρίσκαμε μόνο σε κινηματογραφικές ταινίες (και αυτό με το κυάλι). Πλέον οι λεσβίες κάνουν επέλαση στην τηλεόραση διεθνώς. Και να θες να παρακολουθήσεις όλες αυτές τις σειρές, είναι ανθρωπίνως αδύνατον. Και αυτά είναι τα καλά νέα!

Πέρα από τις πολύ γνωστές αμερικάνικες σειρές, όπως οι prime-time “Grey's Anatomy”, “Glee” και “True Blood”, τα λεσβιακά ζευγάρια έχουν θέση ακόμη και σε σαπουνόπερες όπως οι “Hand aufs Herz” (Γερμανία), και οι κλασικές “Coronation Street” (Αγγλία) και “All my children” (ΗΠΑ). Φέτος μικρές και μεγάλες σχέσεις, έκαναν πάταγο στις αμερικάνικες σειρές “Pretty Little Liars”, “The Good Wife”, “White Colar“, “Skins”, “Degrassi (The next genaration)” και στην ισπανική σειρά “Tierra De Lobos”. Εμείς είδαμε, και σας προτείνουμε:

Candy Bar Girls (Channel Five)

Στην καρδιά του Σόχο, στο Λονδίνο, βρίσκεται το διάσημο lesbian bar “Candy Bar Girls”. Σε έξι επεισόδια, βλέπουμε πως ο καινούριος ιδιοκτήτης του, Garry, αλλάζει το image του μαγαζιού και μέσα από τις περιπέτειες του re-branding γνωρίζουμε το προσωπικό και τους πελάτες του. Ο Garry, που είναι ιδιοκτήτης gay μαγαζιών, όπως το “KU”, δοκιμάζει τα πάντα. Πειραματίζεται με salsa & cocktail nights, εξοβελίζει το ροζ χρώμα που ήταν το σήμα κατατεθέν του μαγαζιού από κάθε γωνιά του, μέχρι και τράμπα ανάμεσα στα μαγαζιά του κάνει: για μια νύχτα την εβδομάδα, το Candy Bar γινεται boys bar, και το “KU” gay bar μεταμορφώνεται σε lesbian bar. Η νέα manager, Sam, καλείται να “βάλει τάξη” στο ατίθασο προσωπικό, με κάποια δυσκολία, ομολογουμένως, και επιμελείται νέα events όπως το speed dating... H επικεφαλής του promotion, Sandra (της οποίας η σύντροφος περιμένει παιδί και σύντομα θα γίνει μαμά!), βρίσκει το νέο πρόσωπο του Candy Bar στο φρέσκο μουτράκι της Danny. Η Danny, που μόλις έχει τελειώσει σπουδές πάνω στο Σύγχρονο Θέατρο, παρατά μια τρίχρονη σχέση με την Lucy και βγαίνει πάλι στο κουρμπέτι, ψάχνοντας για σχέση, για δουλειά, και ό,τι άλλο της τραβά την προσοχή και δοκιμάζει από modeling μέχρι pole dancing.

Από το προσωπικό, εκτός των άλλων, γνωρίζουμε την Jo, η οποία προετοιμάζεται να αφήσει πίσω μια δεκάχρονη καριέρα ως DJ για να γίνει δασκάλα σε δημοτικό σχολείο· την Alex, barwoman, που έχει μεταναστεύσει στην Αγγλία από τα βάθη της Αυστραλίας, η οποία δέχεται μια πρόταση γάμου από την παρτενέρ της,όταν φεύγουν για ένα ρομαντικό weekend στο Παρίσι. Η Christina αναλαμβάνει το catering για το relaunch party του Candy bar (το παρθενικό της event) και τα φέρνει βόλτα τελευταία στιγμή, με μια περιπετειώδη προετοιμασία που περιλαμβάνει καπνιστό σολωμό και σως αβοκάντο.

Διάφοροι διάσημοι (και μη) θαμώνες του Candy Bar, παρελαύνουν επί της οθόνης. Η Shabby Katchadourian (γνωστή από το Big brother) δοκιμάζει δυο διαφορετικές καριέρες, ως σχεδιάστρια t-shirt και ως τηλεοπτική παρουσιάστρια … H δημοσιογράφος Jo Webber (περιοδικό G3), η οποία γράφει για το relaunch του bar, για sex toys κ.α., προσκαλεί την σχέση της, Alicia να γνωρίσει την μητέρα της σε ένα παραδοσιακό Εβραϊκό γεύμα...Πολλά ακόμη κορίτσια εμφανίζονται και κάνουν αυτό το reality show ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και ζωντανά show που έχουν γυριστεί για το λεσβιακό χώρο.

Lost Girl (Κανάλι: ShowCase)

Η σειρά “Lost Girl” μας ξεναγεί στον κόσμο του μεταφυσικού: κάτω από τη σύγχρονη πραγματικότητα, υπάρχει ένας ολόκληρος υπόκοσμος, ο κόσμος των Fae, όντων με υπερφυσικές δυνάμεις, που τρέφονται από τους ανθρώπους με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους: άλλοτε από τα ίδια τα σώματά τους, και άλλοτε από τα συναισθήματά τους ή την ενέργειά τους. Η σειρά επικεντρώνεται στην πανέμορφη και χαρισματική Bo (στο ρόλο, η Anna Silk), ένα υπερφυσικό ον που ονομάζεται Succubus και τρέφεται από την ενέργεια (Chi) των ανθρώπων, μερικές φορές με μοιραία αποτελέσματα. Η Βο δεν γνωρίζει τους πραγματικούς της γονείς, και όταν έρχεται σε επαφή με τον κόσμο των Fae, ξαφνικά αντιμετωπίζει το δίλημμα “Φως ή Σκοτάδι” καθώς οι φατρίες είναι χωρισμένες σε δυο διακριτά στρατόπεδα (“Light” & “Dark”).

“Η Καναδική αυτή σειρά, που τρέχει για δεύτερη σαιζόν, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το λεσβιακό κοινό, μιας και το ρομάντζο της Βο με την Δρ. Lauren περνά από χίλια κύμματα πριν ευδοκιμήσει, αλλά κι από άλλα τόσα αφού τα καταφέρει!”

Αρνούμενη να αγκαλιάσει το σύστημα φατριών των Fae και την άκαμπτη ιεραρχία τους, η Bo είναι μια αποστάτης που αναλαμβάνει τον αγώνα υπέρ των outsider, ενώ παράλληλα ψάχνει την αλήθεια για τη δική της μυστηριώδη προέλευση. Στην πορεία, ερωτεύεται τον ντετέκτιβ Dyson (στον ρόλο, ο Kris Holden-Ried), και την δόκτωρ Lauren (στο ρόλο, η Zoie Palmer). Η Βο είναι αποφασιστικά bisexual, με τη ζυγαριά να κλίνει πότε προς το ένα και πότε προς το άλλο φύλο, ανάλογα με τις περιστάσεις. Και όπως κάθε υπερφυσικός ήρωας, έχει και αυτή το αστείο και διασκεδαστικό sidekick της, σε αυτή την περίπτωση, την Kenzi (στον ρόλο, η απολαυστική Ksenia Solo). Μαζί μπλέκουν σε διάφορες τρελές περιπέτειες, στις οποίες αργά ή γρήγορα χρειάζονται τη βοήθεια του παντογνώστη Trick (στο ρόλο, ο Richard Howland). Η Καναδική αυτή σειρά, που τρέχει για δεύτερη σαιζόν, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το λεσβιακό κοινό, μιας και το ρομάντζο της Βο με την Δρ. Lauren περνά από χίλια κύμματα πριν ευδοκιμήσει, αλλά κι από άλλα τόσα αφού τα καταφέρει!

Η ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΠΕΙΡΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΛΕΣΒΙΑΚΟ ΦΛΕΡΤ. Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΥΠΟΧΘΟΝΙΑ ΕΛΞΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΩΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΟΥ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΟ ΟΤΙ Η ΜΙΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΡΕΛΑ.

Rizzoli & Isles (Κανάλι:TNT)

Η Angie Harmon (στο ρόλο της Detective Jane Rizzoli) και η Sasha Alexander (στο ρόλο της κολλητής της, Dr. Maura Isles) δουλεύουν και οι δυο στο Αστυνομικό Τμήμα της Βοστώνης. Η πρώτη, κυνηγώντας τους κακούς στους δρόμους της πόλης, και η δεύτερη, αναλύοντας εγκληματολογικά στοιχεία στο εργαστήριό της. Μαζί, είναι ένα αχτύπητο κωμικό δίδυμο, καθώς η πληθωρική, butch Jane μοιάζει με την συνεσταλμένη, femme Maura όσο η μέρα με τη νύχτα. Η σειρά, αν και δεν είναι ξεκάθαρα λεσβιακή, ωστόσο προσφέρει άπειρο υλικό από υπονοούμενα (και εννούμενα) για να γραφτεί μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια πάνω στο λεσβιακό φλερτ. Η διαρκής, υποχθόνια έλξη ανάμεσα στις δυο πρωταγωνίστριες κάποιες φορές γίνεται τόσο κραυγαλέα ώστε είναι ηλίου φαεινότερο ότι η μια γυναίκα γουστάρει την άλλη τρελά.

Η δημιουργός της σειράς Janet Tamaro,βάσισε τους χαρακτήρες στα βιβλία της Tess Gerritsen, και υποστηρίζει ότι αυτό το subtext δεν ήταν κάτι που επιδίωξε συνειδητά, απλώς είναι κάτι που προέκυψε από τη χημεία των δυο πρωταγωνιστριών. Ακόμη κι έτσι, δεν μας χαλάει καθόλου. Στην πρώτη σαιζόν τις είδαμε να κάνουν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα μαζί, μέχρι και να δουλεύουν undercover σε lesbian bar (επεισόδιο1.06). Στην τρέχουσα, δεύτερη σαιζόν, ξεκινήσαμε με τη βράβευση της Rizzoli για τον ηρωισμό της σε μια πολύ δύσκολη υπόθεση, στην οποία αυτοτραυματίστηκε για να ξεφύγει από τον εγκληματία που την κρατούσε όμηρο. Στο τρίτο επεισόδιο, η Maura και η Jane προσποιούνται ότι είναι ζευγάρι για να αποθαρρύνουν έναν υποψήφιο μνηστήρα που έχει βάλει στόχο τη Maura, και αναγναστικά συνεχίζουν το παιχνίδι αυτό όταν έρθει η ώρα για High School Reunion...

Twitter: search #gayzzoli και διαβάστε τα ξεκαρδιστικά σχόλια των οπαδών της σειράς - και μην χάσετε τα απίθανα recaps της Dorothy Snarker στο www.afterellen.com