Αντίο καλέ μου Δον Κιχώτη.
Αντίο.
Αντίο σ' όλα όσα μας τυράννησαν. Αντίο
Αντίο στα Κυριακάτικα απογεύματα που κάτι ακόμη ήθελες να μου πεις και ποτέ δεν προλάβαινες. Αντίο.
Αντίο στις μέρες που 'χες την έννοια μου και ξημεροβραδιαζόσουν πάνω απ' τα σίδερα. Αντίο. Αντίο στον κόπο που έκανες για να μας μεγαλώσεις, στη στεναχώρια σου για το αύριο, στα χίλια-δυο όχι που είπες για ‘σενα.
ΑΝΤΙΟ στο ψαρεμα με τη βαρκα τα καλοκαιρια αντιο στα βατραχοπεδιλα και στο δολωμα το κοκκινο σκουλικακι
Αντίο στις πλάκες, αντίο στα νεύρα, αντίο στο παράλογο, αντίο στην αγάπη.
Ή μόνο αυτό μας έμεινε... τελικά!
Αντίο αγαπημένε μου Δον Κιχώτη…
Αντίο!
the girl with the dragon tattoo
Yes, I have a dragon tattoo as well
9 σχόλια:
Αντίο του...κι ας τον είχα δει μόλις μια φορά, ξέρεις ποιά!!!
Σε δύσκολους αποχωρισμούς και αποχαιρετισμούς βρίσκεσαι θαρρώ το διάστημα αυτό...σημαντικούς όμως!
Καλή δύναμη σου εύχομαι και σιγουριά εντός σου για το δρόμο που αφήνουν οι παλιές αγάπες...
Κάθε τέλος γεννά μια νέα αρχή...Σα χαστούκι...τι ειρωνία,ε;
μου είναι δύσκολο να γράψω ή να πω οτιδήποτε μετά τα τόσα αντίο. γι' αυτό θα σε ευχαριστήσω, απλά...
let's say that experiences make us what we are,and those that are repeated point what we love.the morw farewells a full life,a life loved and in love.
so farewells are what mark us in this planet..and he left his mark.
you honoured him and became one more of his marks,a daughter that inspires and loves life.
kalo taksidi agapite...
eyxaristw gia to simadi pou afises pisw sou...
Την ώρα που το διάβαζα έπαιζε στη λίστα "θέλω τη μέρα που θα φύγεις απ το πρωί να μου γελάς".. και ανατρίχιασα.
Λυπάμαι πολύ.. Ξέρεις πως θα μπορούσα να είμαι στην ίδια θέση,ε? θυμάσαι εκείνο τον καφέ στο ηλιοτρόπιο..
κουράγιο, γλυκιά μου..
Αρτεμις ,σε τέτοιες περοπτώσεις δεν θέλει πολλές κουβέντες .Καλό του ταξίδι και εκει ψηλά κάποτε θα ανταμώσουμε όλοι.Γλυκιά ανάμνηση είναι αρκετή...Για να έχεις δύναμη για την συνέχεια της ζωής.
σας ευχαριστώ όλους γι' αυτές τις λίγες λέξεις, σημαίνουν πολλά για μένα και είναι πραγματική παρηγοριά αυτές τις ώρες. γλυκά φιλιά σε όλους σας...χαίρομαι που υπάρχετε και που σας γνώρισα (έστω και από μακριά κάποιους)!!!!!
Στέφη, καλή μου.. είναι ν' ανατριχιάζεις. Έφυγε τα ξημερώματα της Δευτέρας στις 2 το πρωί από ανακοπή στον ύπνο του, γαλήνια- χωρίς χαμόγελο όμως..! Το τραγούδι αυτό θα του το αφιερώσουμε λοιπόν- να 'σαι καλά και να προσέχεις τον κύριο Κώστα (ελπίζω να είναι καλύτερα, έχουμε καιρό να μιλήσουμε και δεν ξέρω τα νεότερα)
κουράγιο μικρή μου...
μη τον ξεχάσεις ποτε...
και μη του κρατήσεις ποτέ κακία.....
σε φιλώ γλυκά ακόμη και ας μην σε ξέρω....
τις καλησπέρες μου...
Καλό του ταξίδι και όπως σου είπα και τηλεφωνικά, υπομονή στα τυπικά... Τα δύσκολα είναι τώρα, που κανείς, δεν είναι εσύ.
thank you hipissa...!
mafalda... ξέρεις εσύ απ' αυτά!
Δημοσίευση σχολίου