OH FRANKIE!

Για Lip Service Κανείς;

Καλώς την κι ας άργησε. Μιλάμε για την καινούρια σειρά μυθοπλασίας του BBC «Lip Service» - η πρώτη αμιγώς λεσβιακή τηλεοπτική σειρά που γυρίζεται στη Βρετανία, και μόλις η δεύτερη σε όλο τον κόσμο μετά το «L word». Αλήθεια, γιατί καθυστέρησαν τόσο οι Βρετανοί, που μας έχουν συνηθίσει στο παρελθόν σε πρωτοποριακές επιλογές όπως, για παράδειγμα, το «Queer as Folk»; Όπως και να ‘χει, το «Lip Service» δεν είναι απλώς καλοδεχούμενο, είναι μια 6ωρη σειρά που σε ξεσηκώνει από τον καναπέ. Μετά το τελευταίο επεισόδιο (προβλήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2010) απλά δεν μπορείς να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι αυτό ήταν το τέλος.

Καθώς λοιπόν προσευχόμαστε για μια δεύτερη σαιζόν, σας συστήνουμε το μεγάλο ατού της σειράς: ακούει στο όνομα Ruta Gedmintas και υποδύεται το ρόλο της Frankie, μιας ταλαντούχας φωτογράφου που επιστρέφει στην μαμά Γλασκώβη μετά από δυο χρόνια απουσίας στη Νέα Υόρκη. Κάποιοι ίσως να θυμάστε τη Ruta Gedmintas στο ρόλο της Elizabeth Blount, στην πρώτη σαιζόν της σειράς «The Tudors». Εδώ η Ruta έχει αφήσει πίσω της (κυριολεκτικά) τα μακριά ξανθά μαλλιά, τους κορσέδες και τα μεσαιωνικά φορέματα, για την ελευθερία που χαρίζουν οι κοντές κουπ, τα αμάνικα τοπ χωρίς σουτιέν, τα γάντια χωρίς δάχτυλα, και όλα όσα αγαπάει μια καλή dyke.

Τα επίσης σημαντικά ατού της σειράς είναι αφενός μεν η λεσβία δημιουργός της, Harriet Braun η οποία έχει επιτυχημένη προϋπηρεσία ως σεναριογράφος στην τηλεόραση, αφετέρου δε, η outed Heather Peace, που υποδύεται το ρόλο της αστυνομικού Sam Murray. H Sam είναι το αντίπαλο δέος της Frankie καθώς έχουν και οι δυο βάλει στο μάτι την ίδια γυναίκα: την χαριτωμένη πλην αιωνίως νευρική Cat, αρχιτέκτονα στο επάγγελμα και control freak στον ελεύθερό της χρόνο, την οποία υποδύεται η Laura Fraser (“Vanilla Sky”, “A Knight’s Tale”). Eνημερωτικά, η Ηeather Peace βρίσκεται στο νούμερο 40 της Pink List της εφημερίδας Independent on Sunday, που καταγράφει τις πιο σημαντικές Gay προσωπικότητες στη Βρετανία, και αναμένεται μετά την επιτυχία του «Lip Service» να σκαρφαλώσει ακόμα πιο ψηλά.

Το μεγάλο ατού της σειράς ακούει στο όνομα Ruta Gedmintas και υποδύεται το ρόλο τηςFrankie…Η Ruta έχει αφήσει πίσω της (κυριολεκτικά) τα μακριά ξανθά μαλλιά, τους κορσέδες και τα μεσαιωνικά φορέματα, για την ελευθερία που χαρίζουν οι κοντές κουπ, τα αμάνικα τοπ χωρίς σουτιέν, τα γάντια χωρίς δάχτυλα, και όλα όσα αγαπάει μια καλήdyke.

Η σειρά καταγράφει τις σχέσεις μιας παρέας ομοφυλόφιλων γυναικών που ζουν στην παγωμένη Γλασκώβη -εξ’ ου και η ανάγκη για ‘Lip Service’. Για όσους περιμένουν τόση ώρα τη σύγκριση με το L word, ορίστε: ξεχάστε τις λιακάδες α λα Λος Άντζελες και τα Μεγάλα Θέματα. Η σειρά δεν ασχολείται με τα προβλήματα του να είναι κανείς γκέι, αλλά με την καθημερινή ζωή μερικών γυναικών που τυχαίνει απλά να είναι ομοφυλόφιλες. Η Frankie μπορεί να θυμίζει από μακριά την Shane, αλλά στην ουσία της είναι αρκετά πιο σκοτεινή και ανεξιχνίαστη ως χαρακτήρας και αγνοεί συχνά τα όρια σε ό,τι αφορά τις φιλικές τις σχέσεις. Σεξ; Ναι, υπάρχει πολύ και από αυτό, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για να αποσπάσει την προσοχή της Frankie από τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει, που αφορούν το ποια πραγματικά είναι η οικογένειά της και η ίδια.

Η δημιουργός Harriet Braun λέει σχετικά: «λάτρεψα το L Word αλλά ήρθε η ώρα να δούμε πως ζουν μερικές σύγχρονες λεσβίες στη Βρετανία, μαζί με όλο τον κακό καιρό, τις βόλτες στην παμπ και τα καταπιεσμένα συναισθήματα που έρχονται πακέτο με αυτό. Ήθελα να γράψω μια σέξι, αστεία και ασεβή δραματική σειρά που να αντικατοπτρίζει το τι σημαίνει να ζει μια νεαρή γυναίκα στη Βρετανία σήμερα». Σύμφωνα με τη Ruta Gedmintas, η Harriet τα κατάφερε: «Δεν είναι συχνό το φαινόμενο να διαβάζεις ένα καινούριο σενάριο που να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, ειδικά με την σημερινή έλλειψη πόρων που δίνονται στις Τέχνες, αλλά μόλις διάβασα το “Lip Service”, ένιωσα ότι ήταν πραγματικά καλό». Ένα θέμα με το οποίο η σειρά ασχολείται ενώ το L Word αγνόησε, είναι η σχέση μεταξύ των straight ανδρών και των ομοφυλόφιλων γυναικών. «Δεν νομίζω ότι οι straight άντρες αντιμετωπίζονται πλέον από τις gay γυναίκες ως ‘ο εχθρός’» λέει η Harriet. «Νομίζω ότι στο παρελθόν υπήρχε ολοφάνερα πολύ ομοφοβία, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει και σίγουρα έχω πολλούς φίλους εντός και εκτός του gay χώρου».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πριν μερικούς μήνες στη δημοσιότητα η μη κυβερνητική οργάνωση Stonewall, μόλις το 0,6% του τηλεοπτικού χρόνου ανάμεσα στις 20 πρώτες δημοφιλείς σειρές, αφιερώνεται στην ρεαλιστική και θετική παρουσίαση των ομοφυλόφιλων στη Βρετανία. Οι ομοφυλόφιλοι είναι συνήθως στερεότυπα, αφορμές για γελοιοποίηση, η απλά σχεδόν αόρατοι στη ζώνη της primetime TV. Σειρές όπως το «Lip Service» έρχονται να αλλάξουν αυτά τα δεδομένα. To BBC πρέπει να νιώθει περήφανο που μόλις αύξησε το ποσοστό του!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Screw στο τεύχος Δεκεμβρίου 2010.

Σημ.: Lip Service σημαίνει και " υποστήριξη " .

Lady Gaga gives a damn

Με πρόσφατη την χθεσινή απόφαση-ορόσημο της Γερουσίας για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και την ανατροπή του "don't ask, don't tell" που έκανε για 17 χρόνια τη ζωή των ομοφυλόφιλων στρατιωτών στις Η.Π.Α. από πολύ δύσκολη έως αδύνατη, σας δίνω τη Lady Gaga μια από τους καλλιτέχνες που έχουν κινητοποιηθεί σε αυτό το θέμα (βλέπε και καμπάνια του www.wegiveadamn.org). To παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Libre τον Οκτώβριο του 2009.

LADY GAGA

THERE IS MORE TO THE LADY THAN MEETS THE EYE

Με μόνο ένα άλμπουμ στο ενεργητικό της [«The Fame» (2008)] η «Λαίδη» Gaga έχει ήδη κατακτήσει την «Δόξα», την κορυφή των charts, τις καρδιές των κριτικών, και τελευταία, τρία βραβεία στα 2009 MTV Video Music Awards με το αγαπημένο ραδιοφωνικό hit "Poker Face" να κερδίζει στην κατηγορία "Best New Artist". Μέχρι στιγμής έχει πουλήσει 3 εκατομμύρια albums παγκοσμίως και περισσότερα από 20 εκατομμύρια (!) digital singles, μεταξύ των οποίων βρίσκεται το επίσης πασίγνωστο “Just Dance”. Φέτος, αφού άνοιξε τις συναυλίες για τους επανιδρυθέντες New Kids on the Block και τις Pussycat Dolls, ανακοίνωσε πως, μόλις κλείσει στα τέλη Σεπτεμβρίου την δική της παγκόσμια περιοδεία «Fame Ball Tour», σχεδιάζει τρεις μήνες κοινών εμφανίσεων στις Η.Π.Α. μαζί με τον superstar Kanye West, αρχής γενομένης τον Νοέμβριο. Ποιον ευχαριστεί για την επιτυχία της; «Τον Θεό και τους gay».

Με αυτή τη δήλωση παρέλαβε το βραβείο της, η (σύμφωνα με τις δηλώσεις της) bisexual starlet, ενώ πρέπει επίσης να ευχαριστεί τον Jonas Akerlund, σκηνοθέτη του video clip για το single «Paparazzi» χάρη στον οποίο απέσπασε τα άλλα δυο βραβεία στις κατηγορίες "Best Art Direction" και "Best Special Effects." Καθόλου δεν έβλαψε και το γεγονός ότι συμπρωταγωνιστής της στο αμφιλεγόμενο αυτό video είναι ο εξαιρετικά «hot» αυτή τη στιγμή, Alexander Skarsgård, ο οποίος διανύει μια τρομερά επιτυχημένη περίοδο στην καριέρα του, λόγω της συμμετοχής του στην πολύ δημοφιλή στις Η.Π.Α. τηλεοπτική σειρά του Alan Ball “True Blood” όπου υποδύεται τον βρικόλακα Eric Northman. Το θέμα του «Paparazzi» αφορά το παιχνίδι της πρωταγωνίστριας με τα media: δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει από την απόπειρα αυτοκτονίας μέχρι και την δολοφονία για να τραβήξει την προσοχή των παπαράτσι. Μάλιστα, στην ζωντανή παρουσίαση του συγκεκριμένου single την βραδιά της απονομής, η Lady Gaga δεν δίστασε να επαναλάβει το θέμα της αυτοκτονίας, «φορώντας» στο τέλος της παρουσίασης, κινηματογραφικό, ψεύτικο «αίμα» πάνω στα λευκά της εσώρουχα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ταλέντο της (πάντα εμφανιζόμενης ημίγυμνης) τραγουδίστριας αναγνωρίστηκε με μια υποψηφιότητα, καθώς το “Just Dance” προτάθηκε και στην κατηγορία Best Dance Recording στα 51α Grammy Awards. Συνολικά η Lady Gaga προτάθηκε για 9 (!) βραβεία στην φετινή απονομή του MTV: Video of the Year, Best New Artist, Best Female Video και Best Pop Video για το "Poker Face", και Best Direction, Best Editing, Best Special Effects, Best Cinematography, Best Art Direction για το «Paparazzi». Αν και το «Just Dance» κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008, χρειάστηκε αρκετός χρόνος μέχρι να φτάσει από τα βάθη του underground στην επιφάνεια. Η προβολή σε τηλεοπτικά show όπως τα Miss Universe, America's Best Dance Crew, και So You Think You Can Dance βοήθησαν στη δημοσιότητα.

Ωστόσο η Lady Gaga αποστασιοποιείται εν μέρει από την pop σκηνή, αν και δηλώνει ότι λατρεύει την pop μουσική. «Δεν νιώθω ότι μοιάζω με όλους τους άλλους τέλειους μικρούς pop singers» έχει πει στον Brian Hiatt του περιοδικού Rolling Stone. «Νομίζω πως αλλάζω αυτό που πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι sexy». Υπερβολή; Ίσως. Αλλά υπερβολή με στυλ. Η Lady Gaga το κατέχει, και κάθε της εμφάνιση είναι η απόδειξη ότι το καλλιτεχνικό της όνομα δεν είναι τυχαίο. Η 23χρονη Νεοϋορκέζα, εν κόσμω Stefani Joanne Angelina Germanotta, είναι η επόμενη rock/pop/electro superstar ή ίσως και να είναι η πρώτη στο είδος της. Η «Lady Gaga» γεννήθηκε τη στιγμή που ο συμπαραγωγός του άλμπουμ της “Fame” Rob Fusari έδωσε στην Stefani το παρατσούκλι Gaga (από το τραγούδι “Radio Gaga” των Queen).

Με μια μελωδική φλέβα που κυμαίνεται από τους Blondie μέχρι την Madonna και την Cyndi Lauper, με ολίγη από Scissor Sisters και ένα πασπάλισμα αστρόσκονης της glitter περιόδου του David Bowie, η Gaga αλλάζει επίσης το τι σημαίνει να είναι κανείς pop star τον 21ο αιώνα, και το κάνει με σκληρή δουλειά. Περιστοιχισμένη από μια δημιουργική ομάδα με τον βαρύγδουπο τίτλο «Haus of Gaga», και τους μουσικούς παραγωγούς Akon και Red One, είναι η ίδια ένα περιφερόμενο έργο τέχνης, γνωστή τόσο για τις χορευτικές τις επιτυχίες όσο και για την εξωφρενική, θεατρική της αίσθηση της μόδας: για παράδειγμα, η τρανταχτή της είσοδος στα βραβεία του MTV, όπου περπάτησε το κόκκινο χαλί φορώντας μια χρυσή μάσκα στο μισό μέρος του προσώπου της, ένα μαύρο δαντελωτό φόρεμα του Gaultier, και έναν φτερωτό λαιμοδέτη: όντας κυριολεκτικά, ένα walking tribute στο «Φάντασμα της Όπερας».

Καθώς συνήθως η χορευτική μουσική ενδίδει τόσο πολύ στο mainstream, όπως στην περίπτωση της Rihanna, του Fall Out Boy, κλπ, είναι τονωτικό να βλέπει κανείς τον κόσμο να αγκαλιάζει τον fusion ήχο της Gaga, και την ίδια να κινείται στον εμπορικό χώρο με τόση … φινέτσα – ε, ναι γιατί να το κρύψομεν άλλωστε. Η Λαίδη έχει αίσθηση της μόδας και του τι σημαίνει να είναι κανείς εμπορικός καλλιτέχνης, αλλά την ίδια στιγμή, διαθέτει γνήσια αγάπη για την Τέχνη και ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει. Ήδη έχει ξεκινήσει μια δική της σειρά merchandise, πουλώντας από στυλούς μέχρι μπουφάν, κι από γυαλιά ηλίου μέχρι ακουστικά. Η διαρκής και αναπόφευκτη σύγκριση με την Madonna και την Gwen Stefani των No Doubt μάλλον την αδικεί λίγο, αν και η ίδια δηλώνει «κολακευμένη». Όπως έχει δηλώσει ο πιο μεγάλος της φαν, Marilyn Manson: «Ξέρει ακριβώς τι κάνει. Είναι πολύ έξυπνη, δεν ‘πουλήθηκε’, είναι φοβερή μουσικός, και φοβερή τραγουδίστρια, και γελά καθώς το κάνει, με τον ίδιο τρόπο όπως κι εγώ».

Μια βουτιά στο βιογραφικό της και μπορεί κανείς αμέσως να διακρίνει ότι οι καλλιτεχνικές τις ανησυχίες δεν είναι τυχαίες. Η Stefani έμαθε να παίζει πιάνο από τα 4 της χρόνια, και στα 13 της ήδη έγραφε τραγούδια. Από τα 14 της έπαιρνε μέρος σε νύχτες «ανοιχτού μικροφώνου», ενώ σε αναγνώριση του ταλέντου της, στα 17 της ήταν μια από τους ελάχιστους φοιτητές (20 τον αριθμό) που έγιναν δεκτοί σε αυτή την ηλικία στο διάσημο φυτώριο Tisch School of the Arts, του NYU (New York University).

Δύο χρόνια αργότερα, στα 19 της, υπέγραψε συμβόλαιο με την Def Jam Records. Η συνεργασία ήταν ατελέσφορη. Μέσα σε τρεις μήνες διαλύθηκε. Τότε ξεκίνησε η πιο καθοριστική περίοδος για την Stefani. Παράτησε το σχολείο, έφυγε από το σπίτι των γονιών της, και ξεκίνησε να παίζει στα club της Lower East Side με τα συγκροτήματα Mackin Pulsifer και SGBand. Η περιπέτεια με την κοκαΐνη χαρακτηρίζει το επόμενο ταραχώδες διάστημα, κατά το οποίο ερμήνευε σε burlesque shows, ενώ αντιμετώπιζε την πλήρη άρνηση από την πλευρά του πατέρα της, ο οποίος «απλά δεν το καταλάβαινε» και σταμάτησε να της μιλά για μερικούς μήνες. «Παράτησα το NYU, έφυγα από το σπίτι των γονιών μου, βρήκα το δικό μου σπίτι, και επέζησα μόνη μου. Έκανα μουσική, και δούλεψα από χαμηλά για να φτάσω ψηλά. Δεν ήξερα κάποιον, που ήξερε κάποιον άλλο, που ήξερε έναν τρίτο. Αν έχω μια συμβουλή να δώσω σε οποιονδήποτε, είναι, κάντο μόνος σου και μην χάνεις χρόνο προσπαθώντας να σου κάνουν μια χάρη».

Το 2007 ήταν η χρονιά που έκανε τους μουσικούς παραγωγούς να την προσέξουν, με την πιο σημαντική συνεργασία για την καριέρα της Lady Gaga μέχρι στιγμής: την Lady Starlight η οποία βοήθησε την Stefani να ολοκληρώσει το θεατρικό της όραμα. Οι δυο τους έπαιζαν σε clubs όπως τα Mercury Lounge, The Bitter End, και the Rockwood Music Hall, με ένα live performance art piece που έγινε γνωστό ως "Lady Gaga and the Starlight Revue". Χαρακτηρισμένο ως το «Ultimate Pop Burlesque Rockshow», η παράστασή τους ήταν ένα χαμηλού προφίλ αφιέρωμα στα variety acts της δεκαετίας του ’70. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, οι Gaga και Starlight έλαβαν πρόσκληση να παίξουν στο Lollapalooza. Αν και αντιμετώπισαν φοβερά τεχνικά προβλήματα, τελικά η επιτυχία του show ήταν εξαιρετική και έλαβε πολύ θετικές κριτικές.

Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία της Lady Gaga με το label της Konvict, όπου προσλήφθηκε για να γράφει μουσική για μεγάλα ονόματα όπως οι Fergie, Pussycat Dolls, Britney Spears, και New Kids on the Block. Κατά τη συνεργασία της με τον παραγωγό Akon σε ένα κομμάτι, όπου εκείνη χρειάστηκε να τραγουδήσει για να δώσει τον τόνο, εκείνος παρατήρησε ότι η Stefani ήταν επίσης καλή τραγουδίστρια. Έτσι έπεισε την Interscope Records να υπογράψουν συμβόλαιο, και η Gaga ξεκίνησε να δουλεύει το δικό της υλικό με τον παραγωγό Red One. Από τη δουλειά τους, που βασίστηκε στην electro-glam, με έμπνευση από τους Queen, πέρασαν στη μίξη των retro dance beats που άρεσαν στην Gaga με άλλες πιο urban μελωδίες, και pop ρεφραίν, για να καταλήξουν σε έναν ήχο που διατηρούσε ακόμη μια rock and roll μπορντούρα – όπως για παράδειγμα στο “Brown Eyes”. To πρώτο τραγούδι το οποίο έγραψαν μαζί ήταν το "Boys Boys Boys"- αναφορά στο "Girls, Girls, Girls" των Mötley Crüe και το "T.N.T." των AC/DC. Η Gaga λατρεύει τον Red One, τον οποίο έχει αποκαλέσει «καρδιά και ψυχή στο σύμπαν μου. Δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς αυτόν. Με έμαθε με τον τρόπο του πώς να γίνω καλύτερη συνθέτης».

Τι της επιφυλάσσει το μέλλον; Στα 23 της μόλις χρόνια, με τόσο ευρεία αναγνώριση, μπορεί να περιμένει πολλά ακόμη. Ωστόσο, η επόμενή της δήλωση φανερώνει ότι εκτός από υψηλό IQ διαθέτει και την απαραίτητη διορατικότητα:

«η πραγματική μου κληρονομιά θα είναι αν θα αντέξω στη δοκιμασία του χρόνου, αν μπορέσω να διατηρήσω έναν χώρο στην pop κουλτούρα, και να κάνω πραγματικά, κάτι που θα έχει γνήσια απήχηση».

Αφιερώματα σε ηθοποιούς και άλλους καλλιτέχνες

Αποφάσισα να εμπλουτίσω το μπλογκ αυτό με κείμενα που έχω δημοσιεύσει στο περιοδικό Libre πηγαίνοντας πίσω μέχρι τις αρχές του 2007, όταν ξεκίνησα να γράφω για το περιοδικό.

Στο μπλογκ λοιπόν θα βρεις τώρα αναρτημένα αφιερώματα σε ηθοποιούς όπως ο Michael C. Hall της σειράς "Dexter", o Jude Law, o Jeff Bridges, η Carrey Mulligan, o Benicio Del Toro, o David Duchovny, o Heath Ledger, o Hugh Jackman, o Hugh Laurie, η Jodie Foster, ο Johnny Depp, ο Jon Hamm... και σε πολλούς ακόμη που θα προστεθούν σύντομα! Ένας άλλος τρόπος για να τους βρεις είναι απλά κάνοντας μια αναζήτηση με την ετικέτα "ηθοποιοί που θαυμάζω".

Επίσης, θα δεις εδώ ένα ειδικό αφιέρωμα στον Σουηδό συγγραφέα Stieg Larsson, τον "πατέρα" του "Κοριτσιού Με το Τατουάζ" και πως εξελίχθηκε η καριέρα της Tina Fey, δημιουργού της σειράς "30 Rock" εδώ.

Αν θέλεις να μάθεις κινηματογραφικές ιστορίες για βρικόλακες... κοίτα εδώ. Σύντομα θα ανέβουν και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα, όπως για το bookcrossing, το couchsurfing, την κλιματική αλλαγή... και μερικούς σκηνοθέτες που αγαπήσαμε.

Blake Edwards (1922 - 2010)

Μας άφησε χρόνους ο Blake Edwards,

σκηνοθέτης του θρυλικού "Breakfast at Tiffany's"

σε ηλικία 88 ετών...

Η Audrey Hepburn μασουλίζει

το πρωινό της χαζεύοντας

την βιτρίνα του "Tiffany's".

H Audrey μας άφησε πολύ νωρίτερα,

το 1993 σε ηλικία 64 ετών.

Τη λατρέψαμε ως Holly Golightly

παρόλο που ήταν πολύ διαφορετική

απ΄ ότι την είχε φανταστεί ο Truman Capote.

*

Ήταν το κορίτσι των 50 δολαρίων

που τα χρειαζόταν

για να "πληρώσει" το powder room,

η γειτόνισσα που δεν είχε ποτέ

κλειδί για την εξώπορτα,

που δεν έβρισκε ποτέ το δεύτερό της παπούτσι

όταν ήθελε να βγει έξω,

που έκλεινε το τηλέφωνο

μέσα σε μια βαλίτσα για να μην

την ξυπνά το κουδούνισμα...

εκείνη που τραγουδούσε το Moon River

στο φωταγωγό με μια κιθάρα,

εκείνη που δεν μπήκε ποτέ στον κόπο

να ονομάσει τo γάτo της.