Ο Κυνόδοντας είναι μια ταινία αρκετά περίεργη. Δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης, εκτός από το γεγονός ότι αποδομεί και γελοιοποιεί τις νεο-ελληνικές πατέντες σε ό,τι αφορά την στάση μας απέναντι σε όλα: χρήματα, οικογένεια, και κυρίως, την παθολογική αναζήτηση της "ασφάλειας"-για να μην αναφέρω ... και τις φοβερές μας συνήθειες σε ό,τι αφορά την χρήση του αυτοκινήτου.
"Dogtooth" λοιπόν (ή στα ελληνικά Κυνόδοντας), κι αν θέλουμε να το προεκτείνουμε, απλά το γνωστό σε όλους μας "δόντι", είναι ό, τι χρειάζεται για να πάει κανείς μπροστά στη ζωή σύμφωνα με το Νεοελληνικό Δόγμα. Είναι η κοινωνική επιρροή που έχει κανείς- ή δεν έχει- κι αν δεν έχει το "δόντι", το μέσον, κοινώς, κάποιον να λαδώσει, τον τρώει και τον καταπίνει η ανέχεια. Η νεο-ελληνική νοοτροπία, της κυρίαρχης ασφάλειας πάνω απ 'όλα (παρατηρείστε πως η στολή της "Security" Χριστίνας τραβά την έννοια στα άκρα), η υπερβολική προστασία των γονιών στα παιδιά τους, και το μάθημα ότι πρέπει να "γλείφουν" το status quo, για να πάρουν αυτό που θέλουν, αναλύεται χειρουργικά εδώ, στο μέγιστο βαθμό.
Συγχαρητήρια στην δημιουργική ομάδα για το όραμά τους. Ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω το πιο αστείες στιγμές, που σχετίζονται με την άσεμνη χρήση των "απαγορευμένων" λέξεων. Όταν άκουσα τις λέξεις "ζόμπι" και "πληκτρολόγιο" στην ταινία, ξέσπασα σε ένα ανεξέλεγκτο, τρελό γέλιο. Φταίνε σίγουρα οι δικές μου κακές εμπειρίες από την "οικογενειακή θαλπωρή" (το μόνο που έλειπε ήταν τα κάγκελα, κατά τα άλλα ο πατέρας, σχεδόν φτυστός με τον πρωταγωνιστή).
Πραγματικά ευφυές, αλλά σχεδόν απρόσιτο για τα μεγάλα ακροατήρια- που είναι πραγματικά, κρίμα, γιατί ίσως κάτι να μπορούσαν να μάθουν απ' τον Κυνόδοντα...
3 σχόλια:
I just come from the cinema, from MK2 Beaubourg in Paris where I saw "Canine" - you Kinodontas - (séance de 15h40:I am very precise, you see). A young woman sat next to me, on my right, not bad... an ugly man on my left.
Yes, I should say something about the movie...
In fact, for me, all is said in the three first minutes, then, it's funny details. Because I laughed, most of the time.
I remembered to have laughed at "Salo" of Pasolini but then got really disgusted.
Here, the director doesn't go as far as Pasolini or Liliana Cavani or Antonioni, or Visconti in different styles could go when they were wondering about human nature.
For me the subject is treated with a lot of contempt and humour for the protagoniti.
Some people said that it was "greek". Well, let's say that it's universal (because it's Greek, I suppose !).
What I liked in this film is the way he shows these stupid games that each member of the family play to get out from the boring life of being inside and not seeing the world, being under control and controling everything.
And these games are so weak, miserable.
So,I liked this movie (and I am just coming from it, so I have to wait to tell more about it), even if it's not pleasant...
hi...! I am so glad you liked it... it had exactly the same effect on me...!
you can read my film review in english using Flixster!
καλοδουλεμένο σενάριο που είναι το μυστικό της επιτυχίας, ελπίζω να το δω με μια υποψηφιότητα at least
Δημοσίευση σχολίου