Amanda's Garden

Today we are talking to Amanda, from Chicago, USA. She is 28 years old and grows her own vegetables and fruit, in her own garden. Her effort is inspiring, to say the least!
Amanda is conscious of the problem pesticides cause to one's health, and she has been promoting the idea of a home-grown garden as an alternative way of sustenance.


Artemis: Amanda, tell us, when did you start growing?

Amanda: let's see... I always helped grow a garden (as you may or may not know). I grew up in Ohio, on a dead-end street that ended into 96 acres of corn; and with 1 acre we grew everything ourselves (tomatos, strawberries, corn, peppers, egg plant, lettuce, really everything).

Artemis: great start :) I supposed you helped back home so that's how you knew how to do it. But i didn't know about this particular field.

Amanda: but now i live in the city, and my acre is gone, and i just have a little plot but make the most out of it. So I have yellow squash and zucchini (last year my biggest zucchini was 15lbs!!) tomatoes, strawberries, 10 herbs, cucumbers, 5 different types of peppers, blueberries, snap peas... and now I feel like I am forgetting something, but I don't know what haha

Artemis: amazing :) How large is your plot?

Amanda: well it's pretty small - I just section it out. So i line every walkway, every bit of the alley, along the house, and all the way to the front yard.

Artemis: great! you are taking advantage of every bit of free space. What do you do during wintertime? Do you grow during the winter or not?

Amanda: yeah, in the winter I bring some things inside. Peppers, and rosemary are easy to grow inside. So I do that during the winter. But I also freeze a lot of things (since there is SO much) and use it up during the winter as well. Last year we had 68 tomatoes (from the vine 68) so i gave a lot to my co-workers but i also just freeze things like that, and peppers

artemis: how many tomato plants?

Amanda: only 5 plants - actually it was only 3 plants now that i think of it because we put chocolate peppers next to them last year so there wasnt as much space.

Artemis: chocolate peppers? what is this? :D

Amanda: oh yeah they are a very different flavor than any other pepper. They aren't sweet, and they aren't spicy, almost bitter like chocolate, and brown, almost purple.

Artemis: wow i feel i am learning new stuff. I had never heard of this variety. is it particular to the american continent? Does it come from a specific place?

Amanda: you know I am not sure, but I do know it is rare and very hard to find.

Artemis: nevermind I will look it up. Here. Does it look like Jamaican Hot Chocolate (here there is a selection of varieties) or like this?


Amanda: but they are not habanero because they are not hot. It is more like the second, yep more like that.
But the variety here are bitter, so it is a combination of this i believe, a hybrid maybe.

Artemis: bitter chocolate peppers? lol
'
Amanda: haha. yeah everyone always asks about these, they grow longest, and start the soonest - it's quite interesting really.

Artemis: it is! and how much time do you spend on your garden?

Amanda: um - it depends, like now it is very early so i water every other night and have begun planting new things, like the small peppers, and the tomato plants just went in. so that took about 2 hours last night, so now it is just maintaince. I will water nightly beginning in June and that takes about... 30 minutes, but I make it take longer because I talk and sing to my plants haha

Artemis: haha you're like Amanda from Another Roadside Attraction lol. She was a hippie. one of Tom Robbins' unforgettable characters.

Amanda: and I touch them all, this is a big thing with me, that sounds weird, but I know it helps.

Artemis: no it's not weird -

Amanda: every morning I say GOOD MORNING, and then I touch each plant. HAHA is this silly?!?!

Artemis: no it's not silly, you take care of them. it's important.

Amanda: I read this study when I was about 10 years old about how important touch is to people, and started doing it on the corn in the backyard, and it really helped! So I have done it to every plant ever since.

Artemis: how much of what you grow ends up on the table, compared to how much you buy from stores?

Amanda: during the summer and fall 95% because we cant grow lettuce or spinach, or fruit because there just isn't room in our yard. But we dont buy from super markets, we by from farmers' fruit stands. So we still try to garden pick (as I call it) it just is someone else's garden.
oh and we buy our meat from this local farmer/market guy, he raises and kills his animals at a local farm here.

Artemis: great choice. there are open markets like this here in Greece throughout the year and you can buy directly from the producer/farmer.

Amanda: these are wonderful places. i believe everyone should go to these places and ask questions. ask if they use insecticides and what type of fertilizer they used, and things that are important, of course some farmers will lie to you because they want you to buy it, but you can tell the difference after you bite into it, and then you don't go back to that one any more.

Artemis: there are also special markets for organic stuff here in Greece.

Amanda: it is more expensive, but it is worth it.

Artemis: I agree it's so much healthier and tastier.

Amanda: I always tell people, would you rather spend a little extra money on your fruit, or a lot more on your doctors bill later in life... so it all evens out.

Artemis: as if doctors don't have enough work already!

Amanda: right?

Artemis: so what do you use as a fertilizer?

Amanda: I use cow manure.

Artemis: traditional stuff :D

Amanda: yep that and epsom salts.

artemis: anyway, i really wanted to do this piece on your gardening, it's very inspiring. I meant to ask you for quite a while, now, and it's nice that you brought it up today :)

Amanda: I was reading your brain waves.

Artemis: haha a gardener AND a psychic. Do you talk to animals and plants as well? :D

Amanda: this is silly. but I talk to my plants everyday. Brian (my fiance) makes fun of me so bad!

Artemis: oh they need love just like anything out there and i am sure they don't speak english but they understand the good vibes. I know there has been people doing research that links this phenomenon of good growth of plants with the use of music and speech. So tell Brian to bite it, you are RIGHT! lol. They are living things and living things need love.

Amanda: yes that's how I feel. I started talking to the rhubarb last year (which was always so small and never really grew). This year that thing is so big it needs its own fence! :) I feel everyone and everything needs some good conversation :)

Artemis: right!

Amanda: Here are the pics from the garden

Artemis: thank you :)

Homotopia by the White Tower @ Thessaloniki, 16 May 2010

Σε λένε "Αγάπη" και βρίσκεσαι στα πιο απίθανα μέρη. Εκεί που κανείς δεν σε περιμένει, ακόμη και εκεί που για κάποιους δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι.
Αυτή την Κυριακή γύρισες τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, κάνοντας ένα πείραμα: Πόσοι από τους κατοίκους της θα αντιδράσουν θετικά, πόσοι αρνητικά και πόσοι αδιάφορα, μπροστά στο θέαμα ενός ζευγαριού νεαρών αγοριών που κάνουν τη βόλτα τους το απόγευμα στο κέντρο της πόλης, εκδηλώνοντας την αγάπη τους ο ένας για τον άλλο χωρίς να φοβούνται να φιληθούν δημόσια, να αγκαλιαστούν ή απλά να κρατηθούν από το χέρι;
Η απάντηση ήρθε: παρά τους φόβους για το αντίθετο, κανείς δεν αντέδρασε βίαια.
Δύο ζευγάρια αγοριών, το πρώτο με ξυρισμένα πρόσωπα, φορώντας τζην, ροζ και πράσινο μπλουζάκι αντίστοιχα, και το δεύτερο με λίγο περισσότερο "ροκ" εμφάνιση, με βερμούδες και μούσια περπάτησαν από το Λευκό Πύργο ως την Αριστοτέλους και πίσω, περνώντας μπροστά από βιτρίνες μαγαζιών, καφέ της Παραλιακής, πλατείες και κεντρικούς δρόμους όπως η Τσιμισκή.

Τα βλέμματα περιέργειας, ακόμη και σοκ, προήρθαν κυρίως από άντρες-περισσότερο για το ζευγάρι που είχε γένια παρά για το ζευγάρι που είχε μούρη λαμπίκο.Οι γυναίκες,
και κυρίως οι νεότερες σε ηλικία, αντέδρασαν με χαμόγελα, ή αμήχανα γελάκια, γυρνώντας αμέσως να το σχολιάσουν στις φίλες τους.

Μια παρέα τεσσάρων αντρών στην Πλατεία Αριστοτέλους αντέδρασε μπροστά στο γεγονός με τα λόγια "θα μας κάψει ο Θεός γαμώ την Παναχαϊκη μου". Κάποιος συμπαθούντας το χαρακτήρισε ως "τρυφερή στιγμή" ενώ ένας τρίτος απείλησε να χειροδικήσει αλλά δεν το έκανε- βλέπεις ο "Θεός" δεν έχει πρόβλημα όταν "γαμάς" και δέρνεις, όταν σκοτώνεις, όταν πας στο στρατό για να μάθεις πως να σηκώνεις το όπλο ενάντια στον συνάνθρωπό σου.
Ο "Θεός" έχει πρόβλημα όταν οι άντρες αντί να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο, αντί
να κυνηγούν και να σκοτώνουν, μαθαίνουν να αγαπιούνται. Πόσο παράλογο υπάρχει γύρω μας και σε τι δόσεις; Η απάντηση είναι: υπάρχει και είναι αρκετό. Αλλά όχι τόσο πολύ όσο να μας αποθαρρύνει να ζησουμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα τις ζωές μας. Όχι τόσο ώστε να φοβόμαστε να εκφραστούμε και δημόσια.

Το επόμενο τεστ έγινε αθελά μας, στα τραπεζάκια ενός gay bar. Το ένα από τα εν λόγω
ζευγάρια φιλήθηκε (απερίσκεπτα!) μπροστά στους πελάτες του μπαρ, που ήταν καθισμένοι έξω από το μαγαζί μιας και ο καιρός ευνοούσε για κάτι τέτοιο. Το επόμενο δευτερόλεπτο η γκαρσόνα έριξε την καλή συμβουλή: "όχι εδώ έξω, παιδιά". Σε ερώτηση της ομάδας στο αφεντικό του μπαρ η απάντηση ήταν ότι οι γείτονες και η αστυνομία ψάχνουν αφορμή για καταγγελίες και πρόστιμα, και ότι αυτή η συμπεριφορά τους "προκαλεί".
"Προκαλεί" λοιπόν, να βρίσκεσαι σε ενα χωρο που υποτίθεται ότι είναι δικός σου, και να
εκφράζεσαι με τρυφερότητα! "Προκαλεί" ενώ είσαι πολίτης αυτης της χώρας με ίσα δικαιώματα, να κάνεις άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης, που δεν πληγώνει και δεν μειώνει κανέναν άλλο.

Όχι, δεν αποθαρρυνόμαστε από το παράλογο, και δεν το συμμεριζόμαστε.
Γιατί θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας ελεύθεροι. Τι έννοια, και αυτή η ελευθερία.
Πόσοι σε γνωρίζουν, στ' αλήθεια; Η απάντηση ήρθε και πάλι σημερα. Στα πρόσωπα των ανθρώπων που χαμογέλασαν γενναιόδωρα, στα πρόσωπα που φωτίστηκαν, στα πρόσωπα που δεν έκαναν διάκριση μπροστά σε μια απλή εκδήλωση αγάπης.

Soundtrack:dashboard confessional, don't wait

Η "Στρέλλα" του Πάνου Κούτρα

Επιτέλους το Ελληνικό Σινεμά μιλάει στη γλώσσα μας, μια γλώσσα που καταλαβαίνουμε όλοι και όχι μόνο μια ελίτ των διανοούμενων. O Πάνος Κούτρας σε αυτό το κινηματογραφικό μαργαριτάρι με φόντο την τρανσέξουαλ κοινότητα κάνει σινεμά με @ρχίδι@ μεταφορικά και κυριολεκτικά - αξίζει να το δει κάθε άνθρωπος που σέβεται την ψυχή του πέρα από οποιοδήποτε σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα.

Η "Στρέλλα" είναι ό,τι θα ζητούσε κάθε σινεφίλ και ακόμη περισσότερο. Ο Κούτρας δίνει στον Neil Jordan και το "Παιχνίδι των Λυγμών" του να φάνε τη σκόνη του, κανονικά! Πρόκειται για ένα πραγματικό διαμάντι όσο underground και όσο περίεργη ταινία κι αν φαίνεται. Δεν θα γράψω τίποτα για την πλοκή και τα πολυεπίπεδα ψυχολογικά σκαλοπάτια της ταινίας, για να μην χαλάσω την έκπληξη σε όσους δεν το έχουν δει και θα ήθελαν να το δουν. Θα πω μόνο ότι στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται ένα καραμπινάτο Οιδοιπόδειο σύμπλεγμα, που εκρύγνυται σαν καλειδοσκόπιο, κάτω από τα χρώματα του οποίου εξελίσσεται μια από τις πιο τολμηρές ερωτικές σκηνές που έχουν γυριστεί ποτέ στην ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου. Το κοινό χάνει την αναπνοή του μπροστά στον αντίκτυπο, όταν συνειδητοποιεί τις απίστευτες επιπτώσεις αυτής της ιστορίας για τους δυο πρωταγωνιστές.

Η «Στρέλλα» είναι μια ταινία που πρέπει να δείτε ανεξάρτητα από το θέμα της: γιατί είναι ειλικρινής, τολμηρή και επειδή έχει ένα σενάριο που είναι αρκετά καλό ώστε να σας ικανοποιήσει. Συγκρινόμενη με τις συνήθεις εμπορικές μετριότητες στις οποίες πολλές φορές αναγκαστικά υφιστάμεθα, η Στρέλλα είναι έτη φωτός μπροστά. Ακόμη και σε σύγκριση με τον "Κυνόδοντα", άλλη μια ταινία που κέρδισε το σινεφίλ κοινό και τιμήθηκε με πολλαπλά βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου φέτος, η «Στρέλλα» είναι για Νόμπελ....

Προβολή στη Θεσσαλονίκη: Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Τετάρτη 12/5 στα πλαίσια αφιερώματος για την Ομοφυλοφιλία (12ο Πολιτιστικό Πανόραμα Θεσσαλονίκης για την Ομοφυλοφιλία/Διαφυλικότητα).

Για όσους ψοφάνε για ανάλυση, ένα τρομερά λεπτομερές άρθρο στο μπλογκ της ταινίας εδώ
Η βράβευση της Μίνας Ορφανού από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου εδώ

Το ψέμα αυτής της ζωής

Ας κοιταχτούμε έντιμα στον καθρέφτη (απο δημοσιευμα στην Ελευθεροτυπια)

«Νομίζω ότι αδυνατούμε να κατανοήσουμε το μέγεθος και το ύφος του σχεδίου για τον επανασχεδιασμό της διεθνούς οικονομίας που επιχειρείται σε παγκόσμια κλίμακα. Εδώ και καιρό πενθούμε τη νίκη της οικονομίας έναντι της πολιτικής σε διεθνές επίπεδο. Οι αποφάσεις που ρυθμίζουν τις ζωές μας λαμβάνονται, δυστυχώς, από κέντρα οικονομικής εξουσίας και οι κυβερνήσεις απλώς τις διαχειρίζονται με όποιον τρόπο και όποια ηθική στάση έχει η καθεμιά, αλλά σε ικανά περιορισμένο πλαίσιο. Ομως το μοντέλο αυτό της φιλελεύθερης οικονομίας του καπιταλισμού το ασπαστήκαμε, το εξυπηρετήσαμε, υποτίθεται ότι μας εξυπηρέτησε, συστηθήκαμε με την παραοικονομία, την παραπαιδεία, την υποκουλτούρα. Πολλοί δεν θέλησαν να αντιληφθούν το ψεύδος που κατοικεί σε αυτή την επιλογή.

Οι επιλογές όλων μας και η μη έγκαιρη αντίστασή μας στο ψέμα αυτού του τρόπου ζωής οδήγησαν στη διεθνή οικονομική κρίση, από την οποία επηρεάζεται τώρα η Ελλάδα και ακολουθούν πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η εύκολη στοχοποίηση των πολιτικών που τώρα τη διαχειρίζονται κρίνω ότι είναι ανεύθυνη στάση.

Για χρόνια ζούσαμε σε μια ψευδή συνθήκη, που δεν ανταποκρινόταν ούτε στην οικονομία μας ούτε στην παραγωγική μας δύναμη κι όμως θέλαμε να καταναλώνουμε λαίμαργα τα ομογενοποιημένα φρούτα του χωρίς αντίσταση। Ομως κάποιοι ποιητές μάς προειδοποιούσαν να μην ξεχνούμε τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένη η αληθινή ζωή. Ο,τι προσανατολίζεται στον σύγχρονο κόσμο στη συγκέντρωση εφήμερων αγαθών και στον άκρατο πλουτισμό δεν έχει να κάνει με τίποτα πολύτιμο που ορίζεται ως ζωή. Τα αξεσουάρ του λάιφ στάιλ είναι τα βαρίδια που μας πάνε στον πάτο. Ας κοιταχτούμε έντιμα στο καθρέφτη, να σκεφτούμε την ευθύνη μας και να αρχίσουμε επιτέλους να καταθέτουμε στο διεθνές ταμείο της ζωής την αλήθεια μας, αυτός είναι ο δικός μας πολιτισμός και είναι το μόνο ισχυρό μας όπλο σε αυτή την έκπτωση».

Λουκία Ρικάκη (σκηνοθέτις)

no comments

Δεν έκλεψα-Δεν τους Ψήφισα-Δεν πληρώνω

Η παρακάτω ανάλυση από το μπλογκ του TeacherDude με καλύπτει απόλυτα και νομίζω πως συνοψίζει τους λόγους για τους οποίους οι Έλληνες βγήκαν πάλι στους δρόμους.

The ruling PASOK party headed by Giorgos Papandreou has done little to clean up its own house when it comes to graft and influence peddling and despite court cases in Germany and the UK, the scandals its senior members were involved in during their last term in power have yet to result in any criminal charges being brought against those involved here. On the other hand the newly elected leader of the defeated New Democracy, Antonis Samaras heads a party whose members presided other one of the worst periods of corruption in Greek history yet few have even been fired let alone been the subject of a court trial.

What people are enraged about is that such incompetence and corruption is likely to be repeated since no one is in a position to put a stop to the previous abuses of power. The judiciary is little more than an extension of whoever is in power and can be ignored at will while the media is supine in the face of the temptation of rewards from those in power in the form of state jobs, contracts and advertising revenue. Sometimes it seems that the news here is a choice between a Hellenic version of Fox News or Pravda, with very little objective reporting.
Photo by The_Stranger_gr

Η Αθήνα φλέγεται: τα θύματα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί

_MG_8627
Originally uploaded by Stathis GR Events & Photo journo

Η καλύτερη περιγραφή για τα γεγονότα, που βρήκα σήμερα να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ήταν μέσω twitter από τον Σωτήρη Κουκιό.

ΓΡΑΦΕΙ:
τώρα γύρισα από πορείες και λίγο φωτο έξω από το ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους... ένα έχω να πω.. αυτό είναι αίσχος! έζησα όλη την πορεία.. έφαγα το δακρυγόνο της αρκούδας.. ήμουν δίπλα στα μπάχαλα.. τι να πρωτοπώ πες τε μου! επίσης δεν με ενδιαφέρει τι λέει πια ο καθένας από τον καναπέ του! και αποφάσισα μέχρι και να κλείσω το blog μου! καραγκιόζης δεν γίνομαι! @mikroanalogo τώρα είμαι καλά.. αν και πίσω μου έσπαγαν έκαιγαν και η @astynomia έριχνε δακρυγόνα στους διαδηλωτές..τα μπάχαλα ατάραχα!

πρώτον: εντυπωσιακό το ΠΑΜΕ! κατέβασε τουλάχιστον 40000 άτομα στον δρόμο....
δεύτερον: η ΓΣΕΕ άψογη με πολλούς συνδικαλιστές ΠΑΣΟΚ και τον θρυλικό Αντώνη Καρρά!
τρίτον: ξαφνικά πετάγονται από το πουθενά μια ομάδα μπάχαλων και αρχίζει να καίει!
τέταρτον: αφού καίγονται και σπάνε και μαγαζιά.. η αστυνομία ρίχνει αφειδώς δακρυγόνα στους διαδηλωτές! τα μπάχαλα απείραχτα!
πέμπτον: ενώ η πορεία τρώει τα δακρυγόνα τα ΜΑΤ κοιτάνε τους μπάχαλους στα μάτια.. ! wow! αλλού έβλεπαν αλλού τα έριχναν!
έκτον: αφού έχει γίνει το έλα να δεις στο σύνταγμα από δακρυγόνα κατεβαίνω Πανεπιστημίου.. σχεδόν άδεια.. έκπληξη : 10 μπαχάλοι τα σπάνε!
έβδομον: αρχηγός μπάχαλων.. χωρίς κουκούλα... δίνει διαταγές! 2 διμοιρίες ΜΑΤ σε Αμερικής και Σίνα απλώς βλέπουν.. καμμια αντίδραση!
όγδοον: ο αρχηγός δίνει διαταγές... διακόπτει και μαρσάρει.. ο κύριος σπάστης μ ένα σφυρί παίρνει τηλέφωνο και από το κινητό του.. προσοχή
ένατον: κατεβαίνει ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα μπάχαλα εκεί... περιμένουν να χωθούν στην πορεία του!
δέκατον: φεύγω παω ΠΑΣΟΚ Ιπποκράτους.. καπνοί και φωτιές παντού... μπάχαλοι Σόλωνος.. καίνε σκουπίδια..
ενδέκατον: 2 διμοιρίες έξω από το ΠΑΣΟΚ.. σκάνε μύτη φορτηγάκια.. με ασφαλίτες.. Ομάδα ΔΙΑΣ .. σταμάτάνε μηχανάκια..
δωδέκατον: βλέπω BBC μετά ΣΚΑΙ.. 3 νεκροί.. σοκ... δίπλα κάθονται 2 ΠΑΣΟΚΟΙ ο ένας την λέει σε ΜΑΤ ενώ μιλάει ΓΑΠ
δέκατο τρίτον: του λέει : "εσύ μου κόβεις να βλέπω τον Πρωθυπουργό".. εξουσία ο ΠΑΣΟΚΟΣ.. απάντηση : "ότι θέλω θα κάνω δικαίωμα έχω". ο ΜΑΤ περίμενε απλώς να πάρει σουβλάκια!...
συμπέρασμα: Αν αυτό είναι διαχείριση κρίσης.. αυτή η κυβέρνηση και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν έχει σχέση με το σπορ … αυτό το φονικό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.. @astynomia ανίκανη για τέτοιες περιστάσεις... μια παραίτηση;

Η ενημέρωση από:
http://twitter.com/sotiriskoukios

Η φωτογραφία του StathisGR

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

Είναι πολύ νωρίς για να σχολιάσω τα σημερινά
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι έχω μουδιάσει
Δεν ξέρω πως να αντιδράσω
Τρεις νεκροί!
Τι άλλο θα δούμε;

Η φωτογραφία είναι από το athensville - Πλατεία Συντάγματος μετά τα επεισόδια.

Stieg Larsson special

STIEG LARSSON

Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες

Στις 22 Απριλίου ήταν η πρεμιέρα της ταινίας «Το κορίτσι στη φωλιά της σφήκας» για το ελληνικό κοινό που αδημονούσε να δει το τελευταίο μέρος της τριλογίας «Μillenium», βασισμένης στα βιβλία-θρίλερ του θανόντα Σουηδού συγγραφέα Stieg Larsson. O 50χρονος Σουηδός που λόγω ξαφνικής καρδιακής προσβολής το 2004 δεν πρόλαβε να απολαύσει την εκδοτική και κινηματογραφική επιτυχία του έργου του, έχει συμπληρώσει σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία (Μάρτιος 2010) 27 εκατομμύρια πωλήσεις βιβλίων παγκοσμίως. To remake για την πρώτη ταινία της τριλογίας Σουηδικής παραγωγής: «Το κορίτσι με το τατουάζ» (γνωστό στα αγγλικά ως: “The girl with the dragon tattoo”), ήδη ετοιμάζεται να γυριστεί στο Hollywood με σκηνοθέτη τον David Fincher («Se7en», «Fight Club») και σεναριογράφο τον Steven Zaillian («Schindler’s List»). Καθόλου άσχημα για τους κληρονόμους του Stieg Larsson, τον πατέρα του και τον αδελφό του, που έχουν (αδίκως σύμφωνα με την συμβία του, Eva Gabrielsson) καρπωθεί τον πλούτο από τα πνευματικά δικαιώματα του συγγραφέα ο οποίος δεν άφησε έγκυρη διαθήκη.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας του Larsson ; Σίγουρα όχι οι λογοτεχνικές του ικανότητες, σπεύδουν να επισημάνουν οι πιο δριμείς κριτικοί. Το έργο του Larsson μπορεί να μην κατατάσσεται στην κατηγορία των έργων τέχνης, είναι όμως βασισμένο στις ξεκάθαρες πολιτικές πεποιθήσεις του συγγραφέα, και γραμμένο με δημοσιογραφικό μένος- το πραγματικό επάγγελμα του Larsson που εν ζωή διατέλεσε αρχισυντάκτης του αντι-φασιστικού περιοδικού “EXPO” και είναι επίσης ο συγγραφέας βιβλίων όπως το "Right-wing extremism" ("Extremhögern") το οποίο συνέγραψε το 1991 μαζί με την Anna-Lena Lodenius. Πηγή έμπνευσης για τον Larsson ήταν η σχέση του με τον παππού του, Severin Boström, ο οποίος τον μεγάλωσε και ήταν πρότυπο για τον Larsson. Ο Severin ήταν αντιναζιστής και είχε φυλακιστεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για το λόγο αυτό στη διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο σουηδικός τίτλος του πρώτου βιβλίου της τριλογίας «The girl with the dragon tattoo» είναι «Män som hatar kvinnor», που σημαίνει: «Οι άντρες που μισούν τις γυναίκες». Αυτό τα λέει όλα: ο Larsson βρήκε την αφορμή μέσα από τα μυθιστορήματά του να στηλιτεύσει μια κοινωνία που δεν διστάζει να νομιμοποιήσει την βία και την εκμετάλλευση των γυναικών (όπως την πορνεία), τον σαδισμό, τον φασισμό, και εν τέλει τον απάνθρωπο χειρισμό των πάσης φύσεως αδυνάτων, όπως για παράδειγμα των ατόμων που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Χωρίς αμφιβολία ήταν η προσωπική εμπειρία του συγγραφέα που διαμόρφωσε τις πεποιθήσεις του: στην ηλικία των 14 ετών βρέθηκε μάρτυρας ενός ομαδικού βιασμού τον οποίο δεν μπόρεσε να σταματήσει. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του έχει τιμηθεί με σωρεία βραβείων: τα Glasnyckeln -το πιο σημαντικό σκανδιναβικό βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας-, ITV3 Crime Thriller Award, Waterstone's Book of the Year, Best Abridged Crime Audio Book, ενώ ήταν υποψήφιο για τρία Anthony Awards στις ΗΠΑ.

Οι μορφές που παλεύουν ενάντια στην αδικία και εκδικούνται για το κακό που έχουν υποστεί ενσαρκώνονται από την πένα του Larsson κυρίως στο πρόσωπο των δυο πρωταγωνιστών της τριλογίας του, τον δημοσιογράφο Mikael Blomkvist και την ιδιωτική ερευνήτρια/hacker Lisbeth Salander. O Blomkvist αποτελεί το alter ego του Larsson- είναι ο δημοσιογράφος που ο ίδιος ο συγγραφέας θα ήθελε να είναι: επίμονος, ακούραστος και απόλυτα συγκεντρωμένος στους στόχους του, ο Kalle Blomkvist (όπως είναι το παρατσούκλι που μισεί, από τον χαρακτήρα ενός ντετέκτιβ της συγγραφέως Astrid Lindgren) αποκαλύπτει μια σειρά από οικονομικά, κοινωνικά και αστυνομικά σκάνδαλα που ταράσσουν τον δημόσιο βίο της Σουηδίας.

Εδώ βλέπουμε την Noomi Rapace

χωρίς την ... πανοπλία της Lisbeth

Βοηθός του Blomkvist (αλλά τελικά και αντικείμενο των ερευνών του) είναι η Lisbeth Salander, μια νεαρή γυναίκα που ο νους της είναι κάποιες φορές μυστήριο ακόμη και για αυτή την ίδια. O συναρπαστικός αυτός χαρακτήρας αποδόθηκε από την ηθοποιό Noomi Rapace με εξαιρετική δύναμη, μέσα από μια ολοκληρωτική σωματική και ψυχική μεταμόρφωση: η Lisbeth της οθόνης είναι ακόμη πιο ακραία από την Lisbeth των σελίδων. Αδύνατη και μικροσκοπική μεν, αλλά μυώδης, νευρώδης και ικανή να σπάσει στο ξύλο οποιονδήποτε τολμήσει να της επιτεθεί, δε, κυκλοφορεί ντυμένη σαν goth φρικιό, κοιμάται αδιακρίτως με γυναίκες και άνδρες, και ζει σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά απομονωμένη, βγάζοντας τα προς το ζην από την ικανότητά της να χειρίζεται τους υπολογιστές σαν να ήταν παιχνίδια και να καλύπτει τα ίχνη της, ηλεκτρονικά και πραγματικά.

Μεγαλωμένη κάτω από επαίσχυντες συνθήκες, η Lisbeth υπόκειται σε σωματική και ψυχική βία από παιδί. Καταλήγει τρόφιμος ψυχιατρείου λόγω της απόπειρας δολοφονίας που πραγματοποίησε κατά του εγκληματία πατέρα της, και μετά την ενηλικίωσή της βρίσκεται σε κατάσταση κηδεμονίας από το Σουηδικό κράτος. Προικισμένη με εξαιρετική ευφυία, που ξεπερνά κατά πολύ τον μέσο όρο, η Lisbeth καταφέρνει να επιβιώσει παρά τα συνεχή εμπόδια που παρουσιάζονται στον δρόμο της, από «καλοθελητές» κηδεμόνες και πάσης φύσεως κυβερνητικούς εγκάθετους και εν τέλει καταφέρνει να πάρει τη ζωή της στα χέρια της- ένα δικαίωμα που της στερήθηκε από την κοινωνία που θα έπρεπε να την προστατεύει αντί να την κυνηγά. Ο Larsson δεν διστάζει να περιγράψει σκηνές ωμής βίας που σοκάρουν, όμως ο σκοπός του δεν είναι μόνο να χρωματίσει την Σουηδική κοινωνία με μαύρα και απειλητικά χρώματα, αλλά η αφύπνιση του κοινού του, και η συνειδητοποίηση ότι οι γυναίκες υποφέρουν, ακόμη και στις πιο «πολιτισμένες» κοινωνίες, πολύ συχνά λόγω του φύλου τους.

Ο Stieg Larson ήταν «ασκούμενος φεμινιστής» - αυτή είναι η εικόνα που έχουμε σήμερα για τον συγγραφέα, σύμφωνα με την περιγραφή που δίνει η Eva Gabrielsson, η επί 32 έτη σύντροφός του την οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ για λόγους ασφαλείας: ο Larsson δεχόταν τα τελευταί 15 χρόνια της ζωής του απειλές από νεοναζιστές, την δραστηριότητα των οποίων κατήγγειλε συστηματικά μέσα από το περιοδικό EXPO και ο μόνος τρόπος για να παραμείνουν τα προσωπικά του στοιχεία μη προσβάσιμα ήταν να μην υπάρχει κανένα δημόσιο έγγραφο διαθέσιμο στο κοινό (όπως άδεια γάμου). Ως απάντηση στο βιβλίο του Larsson "Right-wing extremism", για παράδειγμα, μια νέο-ναζιστική εφημερίδα δημοσίευσε το 1993 τα προσωπικά στοιχεία των Larsson και Lodenius μαζί με τις φωτογραφίες τους, τις διευθύνσεις τους και τα τηλέφωνά τους-κλείνοντας το άρθρο με την ερώτηση αν θα έπρεπε να τους αφήσουν συνεχίσουν να δουλεύουν, ή αν θα έπρεπε κάτι να γίνει γι’ αυτό. Ο εκδότης της εφημερίδας καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκισης.

Η «απάντηση» του Larsson ήταν άφοβη: η ίδρυση του EXPO. Το περιοδικό EXPO αποτελεί σήμερα εκτός των άλλων και αρχείο όπου συστηματικά ερευνώνται και καταγράφονται οι δραστηριότητες των φασιστικών οργανώσεων στη Σκανδιναβία, παρέχοντας έτσι ένα άγρυπνο μάτι ελέγχου των εξτρεμιστών που δολοφονήσαν 7 άτομα το 1995. O ξαφνικός θάνατος του Larsson τον πρώτο καιρό πυροδότησε τις φήμες ότι ήταν ναζιστικό χτύπημα. Σύντομα αποδείχθηκε ότι ήταν το τσιγάρο και η υπερκόπωση και όχι οι Νεοναζιστές που σκότωσαν τελικά τον δημοσιογράφο, καθώς εργαζόταν με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο κάπνιζε: μετά μανίας, περισσότερα από 60 τσιγάρα την ημέρα! Παρόλα αυτά δεν ήταν από τους άντρες που η δουλεία τους αποτελούσε δικαιολογία για να μην ασχολούνται με τα του σπιτιού: ως «ασκούμενος» φεμινιστής, μοιραζόταν τις αγγαρείες με την Eva. Σύμφωνα με τις περιγραφές της ο Stieg εύρισκε έτσι την ευκαιρία να περνά χρόνο με τη γυναίκα του και να λέει αστεία και ανέκδοτα κάνοντας την διαδικασία ευχάριστη και για τους δυο τους.

Δυστυχώς για την Gabrielsson, η οποία στήριξε για πολύ καιρό τον Larsson οικονομικά και ηθικά όταν δεν τα έβγαζε πέρα με τη δουλειά του ως δημοσιογράφος, και η οποία τον βοήθησε και στα μυθιστορήματά του παρέχοντάς του ερευνητικό υλικό, δεν έχει κανένα δικαίωμα η ίδια στην περιουσία του Larsson λόγω του γεγονότος ότι δεν νομιμοποίησαν τον δεσμό τους. Έτσι, όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις των βιβλίων και τα πνευματικά δικαιώματα για τις ταινίες κατέληξαν στους εξ αίματος συγγενείς του Larsson, με τους οποίους όμως ήταν αποξενωμένος και δεν διατηρούσε καμία επαφή. Στην κατοχή της Eva ωστόσο βρίσκεται κάτι ακόμη πιο πολύτιμο για τους fans του συγγραφέα: το χειρόγραφο για το τέταρτο ανέκδοτο βιβλίο του Larsson, από το οποίο όμως λείπουν αρκετά κεφάλαια.

Παραγωγικός μέχρι το τέλος, ο Larsson είχε ολοκληρώσει συνόψεις για επτά ακόμη βιβλία με πρωταγωνιστές τους Blomkvist και Salander, και η τριλογία ήταν μόνο η αρχή της δεκαλογίας που στόχευε να γράψει. Το τέταρτο βιβλίο δεν θα δει ποτέ το φως της ημέρας- εκτός αν η ίδια η Eva Gabrielsson δεχθεί να παραδώσει το χειρόγραφο στους νόμιμους κληρονόμους του ή αν αυτοί δεχθούν να μοιραστούν τα δικαιώματά τους μαζί της. Όπως όμως είναι δυνατόν να φανταστείτε, κανείς δεν έχει υποχωρήσει μέχρι στιγμής και τα δυο εκατομμύρια ευρώ που λέγεται ότι πρόσφεραν οι κληρονόμοι του Larsson στην Gabrielsson δεν στάθηκαν αρκετά για να την πείσουν να αποχωριστεί το laptop του Larsson που περιέχει το χειρόγραφο- ενθύμιο της 30χρονης κοινής τους ζωής που ξεκίνησε τη μέρα που συναντήθηκαν τυχαία το 1972 σε μια διαμαρτυρία ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ως παιδί, και όχι μόνο ως ενήλικας, ο Stieg ήταν παθιασμένος με τη συγγραφή. Το πάθος του ξεκίνησε στα 12 του χρόνια, όταν του έκαναν δώρο μια γραφομηχανή. Περνούσε τις περισσότερες νύχτες του γράφοντας, προς δυσφορία της οικογένειάς του την οποία κρατούσε ξύπνια με τον θόρυβο! Το πάθος του για το γράψιμο στάθηκε κάποιες φορές και εμπόδιο στη σχέση του με την Eva: για μικρά διαστήματα αποχωρίστηκαν όταν εκείνος χανόταν στη δουλειά του. Ωστόσο ο ίδιος θεωρούσε τη συγγραφή των μυθιστορημάτων του, στην οποία συνήθως αφιέρωνε τα βράδια του και τον κρατούσε ξύπνιο πολλές φορές ως τα ξημερώματα, «χαλάρωση» από την πρωινή του δουλειά ως δημοσιογράφος.

To παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Libre τον Μάιο του 2010