Πέμπτης, 10 Ιουλίου στο Τerravibe, στη Μαλακάσα. Ήταν ο περισσότερος από 60 χιλιάδες κόσμος που κατέκλησε το θεματικό πάρκο από άκρη σε άκρη!!! Ήταν ένας ασταμάτητος χορός εντός και εκτός σκηνής, από έναν Manu Chao που δεν σταμάτησε ούτε για μια ανάσα μεταξύ των τραγουδιών... Ήταν οι δεκάδες χιλιάδες νέοι που ανταποκρίθηκαν σε ένα κάλεσμα χαράς, αγάπης και αλληλεγγύης - σε αντίθεση με οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης, μισαλλοδοξίας και λογοκρισίας.Ήταν επίσης, το κίνημα F.A.R.M.A. (fight for alternative, renewable methods and autonomy) που μίλησε ελεύθερα στο μικρόφωνο (με την βοήθεια του Manu Chao) υπέρ της υποστήριξης της εξέγερσης των Ζαπατίστας και της επανάστασης αυτού του πυρήνα των αυτοχθόνων Μάγιας σε ό,τι αφορά την στάση τους απέναντι στην φύση, τον άνθρωπο, την ιδιοκτησία και την πολιτική.
Νιώσαμε για ακόμη μια φορά πως ζούμε σ' έναν κόσμο αποξένωσης, εκμετάλλευσης του ανθρώπου από ανθρώπους κι εταιρίες, και κυριαρχίας του ψεύδους με γνώμονα το κέρδος, την απληστία και τα προσωπικά κομφόρ ... όταν βλέπαμε τον κόσμο να φεύγει χωρίς να γελά, και χωρίς ν' αγκαλιάζεται πριν τη λήξη της συναυλίας για να προλάβει να πάρει το αυτοκίνητό του από το πάρκιγκ πριν κλείσει ο δρόμος από την κίνηση...
Σε μιαν άκρη του πλανήτη, μερικοί συνειδητοί άνθρωποι ζουν σύμφωνα με ανθρώπινους κανόνες. Με ένα σύστημα παραγωγής καλλιέργειας και διακίνησης των προϊόντων τους που σέβεται τη φύση αντί να την λεηλατεί. Με το δικό τους σύστημα εκπαίδευσης που δεν αγνοεί και δεν καταπιέζει την ιδιαίτερη ταυτότητά τους ως ιθαγενείς. Και στο κέντρο όλων, η άμεση δημοκρατία, η κοινοκτημοσύνη, η συλλογικότητα. Εν ολίγοις, η ανθρωπιά.
Η μουσική διακόπηκε για να περάσει το μήνυμα αυτό στον κόσμο. Δεν ξέρω πόσοι από τους παριστάμενους το έλαβαν. Μοιράστηκε και μια προκήρυξη της F.A.R.M.A. που έκλεινε με τη δήλωση - βόμβα ενάντια στην διοργανώτρια DidiMusic "Η παρουσία μας εδώ δεν σημαίνει με κανένα τρόπο τη στήριξη μιας διοργάνωσης με υποχρεωτική είσοδο και μάλιστα πανάκριβη, που εμπορευματοποιεί την καλλιτεχνική έκφραση και το αυτονόητο δικαίωμά μας στη μουσική με μια λογική που στοχεύει μόνο στο κέρδος και το διασφαλίζει με την παρουσία μπράβων". Είμαι σίγουρη, ωστόσο, πως οι χιλιάδες παριστάμενοι που έμειναν στο χώρο ακόμη και μετά τη λήξη της συναυλίας, καθισμένοι στο χώμα, μιλώντας για την εμπειρία της βραδιάς, τουλάχιστον υποψιάστηκαν για ενα-δυο πράγματα που τους αφορούν.
Ως γνωστόν ο Manu Chao είναι πολιτικός ακτιβιστής και υποστηρίζει όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις, ακόμη και με χρήματα, τα κινήματα αυτονομίας. Έμεινα όμως με την τελική εντύπωση πως ο περισσότερος κόσμος ήρθε μόνο για το πάρτυ και αγνόησε όλα τα υπόλοιπα. Όπως ακόμη και την παρουσία της Patti Smith που "άνοιξε" την βραδιά πριν τον Manu με την συγκλονιστική (όπως πάντα) φωνή της, μεταφέροντας το δικό της κοινωνικό μήνυμα και που στην διάρκεια της μιας ώρας που έμεινε στη σκηνή πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.... (! ) από έναν κόσμο που συζητούσε σε πηγαδάκια, δεν χειροκροτούσε τα τραγούδια και σκότωνε την ώρα του γενικώς περιμένοντας ν' αρχίσει το πάρτυ ο Manu...
http://farmazapatista.blogspot.com/
