Αέρααααααααααα

και μάλιστα, ΚΟΠΑΝΙΣΤΟ.

Αγαπητές φίλες και φίλοι, αυτό είναι το καύσιμο του μέλλοντος. Όχι, δεν πρόκειται για ανέκδοτο. Πρόκειται για ΕΙΔΗΣΗ!

Το πρώτο εξ ολοκλήρου οικολογικό αυτοκίνητο που θα κινείται με πεπιεσμένο αέρα (Γαλλικού σχεδιασμού) βγαίνει στην αγορά σε ένα χρόνο. Είναι μικρό (σαν το Smartάκι ένα πράγμα) έχει αυτονομία για 200 χλμ. και τρέχει το πολύ με 110 χλμ./ώρα.

Αποκάλυψη!

Μετά πως να μη γελάς/κλαις με τα δελτία ειδήσεων, όταν έχουν πρώτη είδηση πόσα κινητά είχε η γκόμενα του Ζαχόπουλου, και τι κάνει τώρα που είναι στην στενή! (Τι άλλο μπορεί να κάνει ρε παιδιά στη στενή? Ή τηλεόραση θα βλέπει ή εφημερίδες θα διαβάζει. Μήπως έχει ΣΠΑ ο Κορυδαλλός και δεν το ξέραμε?)

Τελευταία είδηση είναι ρε ξεφτίλες ότι δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιείτε πετρέλαιο για να κινείστε? (Γεμάτοι οικολογικές ευαισθησίες όλοι τους)

anyway
ιδού το κείμενο

http://www.theaircar.com/tata_agreement.html


Και τώρα
Η ΓΚΡΙΝΙΑ:
Από πέρσι λένε οτι θα το κυκλοφορήσουνε. Από το 2002 το παρουσιάσανε. Πότε θα βγει επιτέλους? Άσε που δεν είναι 100% οικολογικό. Θέλει πετρέλαιο για να φορτίσει. Περισσότερα για την τεχνολογία αυτή στο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Compressed_air_technology

Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
-το πιο κουφό απ' όλα είναι ότι ο αέρας που βγάζει αυτό το αυτοκίνητο είναι πιο καθαρός από αυτόν που λαμβάνει!!!!!!!
-Αντί για "μια βεντάλια ρε παιδιά" το καλοκαίρι θα παρακαλάω για "ένα αυτοκίνητο"??????
-Κι όταν θα θέλεις να βγεις βόλτα στη γειτονιά θα κάνεις δυο-τρεις γύρους με τ' αμάξι πρώτα για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από τα καυσαέρια?
-Κι άμα έχεις κολλήσει στην πόλη και στην κίνηση, και θες λίγο καθαρό αέρα, μπορείς να σταθείς πίσω από ένα αμάξι και να βάλεις τη μούρη σου στην εξάτμιση!
- Το καλύτερο: άλλη μια μέθοδος αυτοκτονίας καταστράφηκε ανεπιστρεπτί. Ως γνωστόν με αέρα κοπανιστό κανείς δεν κατάφερε να τινάξει τα πέταλα..!

Emission output

Air cars are emission-free at the 'tailpipe', but their compressed air tanks are recharged using (typically) electric compressors and the electricity for such compressors can usually in some territories come from fossil fuels via power stations, so unless the electricity comes from a renewable alternative source or nuclear plants, Air Cars will still cause emissions of Greenhouse gas. However, emissions would be relocated from city streets to remote smokestacks. Of course a solar and/or wind recharging system (including eolocompressor) can be installed in one's home or power plants, therefore eliminating the dependence of consumption of nuclear-fossil electricity.

An air motor also releases air cleaner than its intake, due to the presence of an air filter to keep contaminants out of the mechanism. Consequently, this can be viewed as air purification, instead of air pollution.

Johnny Depp

«ΦΟΒΟΥ ΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ΚΑΙ ΟΣΚΑΡ ΦΕΡΟΝΤΟΣ»

Τι γίνεται όταν ο σταρ που αποδεικνύεται χρυσωρυχείο, φοβάται να σηκώσει το χρυσό αγαλματάκι: «Δεν θέλω να σηκωθώ μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους και να τους ευχαριστήσω» έχει δηλώσει. «Τα κάνω πάνω μου απ’ το φόβο μου. Η υποψηφιότητα ήταν αρκετή για μένα. Με τιμά πολύ. Αλλά δεν το κάνω για τα βραβεία, απλώς αγαπώ την ηθοποιία».

Η φετινή χρονιά βρίσκει τον αδιαμφισβήτητο υπ’ αριθμόν ένα σταρ των ημερών Τζόνι Ντεπ να τιμά για ακόμη μια φορά την πιο δημιουργική και πολύχρονη συνεργασία που είχε ποτέ σε ολόκληρη την καριέρα του μέχρι σήμερα: αυτή με τον Τιμ Μπάρτον. Με το μιούζικαλ «Sweeney Todd» στις αίθουσες ήδη από τα Χριστούγεννα στις Η.Π.Α. (αναμένεται στην Ελλάδα το Φεβρουάριο), ο «Κάπτεν Σπάροου» επιστρέφει σε γνώριμα μονοπάτια με τον αγαπητό του φίλο και σκηνοθέτη του «Ψαλιδοχέρη» και του «Ακέφαλου Καβαλάρη», αφού πρώτα «λήστεψε» τα ταμεία ως πειρατής… στα νερά της Καραϊβικής (τρίτος σε εισπράξεις παγκοσμίως για το «Σεντούκι του Νεκρού» με περισσότερα από 1 δις δολλάρια)!

Ο Τζόνι Ντεπ, γεννημένος στο Κεντάκι των Η.Π.Α. στις 9 Ιουνίου 1963 βρήκε τον δρόμο για την μεγάλη οθόνη με περίεργο τρόπο. Ο νεαρός Τζον Κρίστοφερ Ντεπ (όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, το οποίο μοιράζεται σε συνωνυμία με τον πατέρα του) ήταν αρχικά προσανατολισμένος να ακολουθήσει μια καριέρα στη μουσική. Χωμένος από μικρός στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, δεν άργησε να στραφεί στο ροκ εντ ρολ και παράτησε μάλιστα το σχολείο για να τα καταφέρει.

Η πρώτη του κιθάρα ήταν δώρο από τη μητέρα του στα 16 του χρόνια, ένα χρόνο μετά το διαζύγιο των γονιών του. Τα πρώτα του βήματα στην σκηνή τα έκανε στη Φλόριντα, όπου η οικογένειά του μετακόμισε μετά το θάνατο του αγαπημένου του παππού. Στην αρχή παίζοντας με τους “The Flame” που αργότερα μετονομάστηκαν ως “The Kids”, άνοιξαν τις τοπικές συναυλίες για ονόματα όπως οι Β-52’s, o Iggy Pop και οι Talking Heads. Παίρνοντας θάρρος από αυτές τις επιτυχίες, οι Kids άλλαξαν ξανά όνομα σε «Six Gun Method» και μετακόμισαν στο Λος Άντζελες ελπίζοντας να κλείσουν κάποιο συμβόλαιο.

Στην ηλικία των 20 ετών, ο Τζόνι Ντεπ παντρεύεται την Λόρι Άλισον, την μακιγιέζ του γκρουπ. Εργάζεται σε διάφορες ανορθόδοξες δουλειές (όπως π.χ. πωλητής στυλό μέσω τελεμάρκετιγκ) καθώς η μπάντα παλεύει να ορθοποδήσει στο τρομερά ανταγωνιστικό περιβάλλον της Δυτικής Ακτής.

Βλέποντας ότι δύσκολα θα βγάλει το ψωμί του παίζοντας garage, η Άλισον πείθει τον άντρα της να δοκιμάσει την καριέρα του ηθοποιού, συστήνοντάς τον στον Νίκολας Κέιτζ. Ο Τζόνι Ντεπ μπαίνει στο κινηματογραφικό παιχνίδι με το ντεμπούτο του στην ταινία του Wes Craven «Ο εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες» (1984) όπου υποδύεται τον φίλο της πρωταγωνίστριας και ένα από τα θύματα του Φρέντι Κρούγκερ.

Η μπάντα του Ντεπ διαλύεται λίγο μετά την πρεμιέρα της ταινίας και ο Τζόνι παρατά την πρώτη του αγάπη, τη μουσική, για να ακολουθήσει μια καριέρα στον κινηματογράφο. Ο επόμενος σοβαρός του ρόλος είναι η εμφάνισή του στην ταινία του Όλιβερ Στόουν «Πλατούν» (1986) στο μικρό ρόλο ενός αμερικανού στρατιώτη που μιλά Βιετναμέζικα ονόματι Γκέιτορ Λέρνερ. Την ίδια χρονιά παίρνει διαζύγιο από τη γυναίκα του Άλισον.

Απρόθυμος στην αρχή, ο Τζόνι Ντεπ τελικά υπογράφει συμβόλαιο με τη Φοξ το 1987 για την καινούρια της σειρά «21 Jump Street» όπου υποδύεται τον μυστικό αστυνομικό Tom Hanson. Η σειρά μεταμορφώνει τον Ντεπ από άγνωστο ηθοποιό χαντακωμένο σε δεύτερους ρόλους σε ένα δημοφιλές είδωλο της νέας γενιάς που λάμβανε 10 χιλιάδες γράμματα το μήνα! Ο Ντεπ θεωρεί ενοχλητικό και άβολο το ρόλο του ειδώλου, και νιώθει ότι η σειρά τον μετέτρεψε με το ζόρι σε προϊόν, χωρίς τους δικούς του όρους. Ο Τζόνι υπόσχεται στον εαυτό του ότι μόλις λήξει το συμβόλαιό του, θα εμφανίζεται μόνο σε ταινίες που θα ένιωθε ότι ήταν καλές για τον ίδιο.

Η αμέσως επόμενη επιλογή του Ντεπ χαρακτηρίζει και όλη του την καριέρα: είναι ο πρωταγωνιστής στον «Ψαλιδοχέρη» του Τιμ Μπάρτον, που εγκαινιάζει την προτίμησή του για ήρωες με παράδοξη, ασυνήθιστη ιδιοσυγκρασία. Η ερμηνεία του στον «Ψαλιδοχέρη» αγαπιέται από κριτικούς και κοινό, και χτίζει τα θεμέλια της καριέρας του ως σοβαρού και κάπως «σκοτεινού» ερμηνευτή που πάντα εκπλήσσει το κοινό με τις επιλογές του.

Η περίοδος αυτή σημαδεύει και την προσωπική του ζωή καθώς σχετίζεται με την συμπρωταγωνίστριά του Γουινόνα Ράιντερ την οποία ερωτεύεται σφόδρα, και με την οποία θα διατηρήσει έναν δεσμό τριών ετών που θα του αφήσει και ένα κυριολεκτικό σημάδι, το τατουάζ «Winona Forever» το οποίο αργότερα θα σβήσει εν μέρει μετατρέποντας το σε αγάπη για … το κρασί («Wino Forever»).

Ο χωρισμός του με την Γουινόνα το 1993 σηματοδοτεί για τον Τζόνι Ντεπ μια από τις πιο δημιουργικές του περιόδους, αφού τα επόμενα πέντε χρόνια θα πρωταγωνιστήσει στα: «What's Eating Gilbert Grape» μαζί με την Τζουλιέτ Λούις και τον νεαρό τότε Λεονάρντο ντι Κάπριο σε έναν συγκλονιστικό ρόλο, «Benny and Joon» με την Τζούλιαν Μουρ, όπου δανείζεται υποκριτικά από τους Μπάστερ Κήτον και Τσάρλι Τσάπλιν, «Arizona Dreaming» του Εμίρ Κουστουρίτσα δίπλα στην Φέι Ντάναγουεϊ, «Nick of Time» του Τζον Μπάνταμ με τον Κρίστοφερ Γουόκεν, και στον ‘Νεκρό’ του Τζιμ Τζάρμους. Σημαντικές επίσης την εποχή αυτή είναι οι συνεργασίες του με τον Μάρλον Μπράντο στο «Δον Χουάν Ντε Μάρκο», με τον Τιμ Μπάρτον στο «Εντ Γουντ», με τον Αλ Πατσίνο στο «Ντόνι Μπράσκο» και τέλος, το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στο “the Brave” (1997) που του άφησε γλυκόπικρες αναμνήσεις καθώς χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό στις Κάννες ενώ χτυπήθηκε άσχημα τις Η.Π.Α. από τους Αμερικανούς κριτικούς με αποτέλεσμα να μην αποκτήσει ευρεία διανομή.

Όσο διαρκεί η επιτυχία, ο Τζόνι Ντεπ δυστυχεί. Το ρίχνει σύμφωνα με τις φήμες για άλλη μια φορά στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ και παράλληλα διατηρεί μια ταραχώδη σχέση με τη διάσημη στο χώρο του μόντελιγκ Κέιτ Μος που ξεκινά το 1994 και λήγει το 1998. Την ίδια χρονιά (1994) συλλαμβάνεται από την αστυνομία για καταστροφή περιουσίας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που μένει στην Νέα Υόρκη. Δεν είναι η πρώτη του σύλληψη. Το 1989 κατηγορήθηκε για επίθεση ενάντια στην ασφάλεια του ξενοδοχείου στο Βανκούβερ του Καναδά, ενώ η βρετανική αστυνομία θα τον συλλάβει μερικά χρόνια μετά, το 1999, στο Λονδίνο, για ένα βίαιο επεισόδιο ενάντια στους παπαράτσι που είχαν στήσει ενέδρα έξω από το ξενοδοχείο του.

Το 1998 χωρίζει από την Κέιτ Μος οριστικά, και ξεκινά μια σχέση που θα αποδειχθεί η πιο σημαντική στη ζωή του, με την Γαλλίδα τραγουδίστρια Βανέσα Παραντί, με την οποία θα αποκτήσει δυο παιδιά: την Λίλυ Ρόουζ και τον Τζακ. Μετακομίζει από το Λος Άντζελες στο Παρίσι, επιθυμώντας να ζήσει πιο φυσιολογικά: «Είμαι ντροπαλός, παρανοϊκός, πείτε το όπως θέλετε. Μισώ την Δόξα. Έκανα ό,τι μπορούσα για να την αποφύγω». Την επόμενη χρονιά θα γεννηθεί η κόρη του, γεγονός που θα αλλάξει ολόκληρη τη ζωή του: «Η οικογένεια είναι το ιερό μου. Ζω γι’ αυτούς πλέον. Επιτέλους βρήκα έναν λόγο να υπάρχω στον κόσμο».

Αχώριστος με τα παιδιά και τη γυναίκα του, τους παίρνει μαζί του σε κάθε γύρισμα- όπως για παράδειγμα στις Μπαχάμες για τα γυρίσματα των «Πειρατών». Το περισσότερο διάστημα που έχει περάσει χωριστά απ’ την οικογένειά του ήταν τέσσερις βδομάδες: «Δεν το άντεχα. Με τρέλαινε. Δεν πρέπει να ζεις χωριστά από την οικογένειά σου».

Η τελευταία δεκαετία είναι για τον Τζόνι Ντεπ μια από τις πιο παραγωγικές στη ζωή του. Ξεκινά το 1998 με το καλτ δημιούργημα του Τέρι Γκίλιαμ «Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας» όπου πρωταγωνιστεί ως το alter ego του φίλου του συγγραφέα Hunter S. Thompson δίπλα στον Μπενίσιο Ντελ Τόρο και συνεχίζει με την « Ένατη Πύλη» του Ρομάν Πολάνσκι, τη «Γυναίκα του Αστροναύτη» δίπλα στην Σαρλίζ Θέρον, τον «Ακέφαλο Καβαλάρη» του Τιμ Μπάρτον, και το υποψήφιο για Όσκαρ «Chocolat» του Λάσε Χάλστρομ δίπλα στην Τζουλιέτ Μπινός.

Παράλληλα με τον κινηματογράφο ο Τζόνι Ντεπ γυρνά πίσω στην πρώτη του αγάπη, την μουσική, γράφοντας μουσική για το συγκρότημά του, τους «P» (Πι), και άλλοτε συμμετέχοντας σε μουσικά βίντεο («The Great Wide Open» του Τομ Πέτι), ή σκηνοθετώντας μουσικά κλιπ για τη γυναίκα του.

Ο αντικομφορμισμός του Τζόνι Ντεπ κατέληξε στο να συμπεριλάβει στο βιογραφικό του λαμπρούς σε ιδιαιτερότητα, μικρούς και μεγάλους ρόλους. Παράδειγμα αποτελούν τα «Blow» (όπου υποδύεται τον έμπορο κοκαΐνης George Jung συνεργάτη του κακόφημου Pablo Escobar), «From Hell» (ως ντετέκτιβ που εξιχνιάζει τους φόνους που διέπραξε ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης), «Before the night falls» (στο μικρό ρόλο μιας τραβεστί που μοιράζεται τη φυλακή μαζί με τον Χαβιέ Μπάρντεμ) και στο ‘Κάποτε στο Μεξικό’ του Ρομπέρτο Ροντρίγκεζ ως o ειδικός πράκτορας Sands, όπου κλέβει την παράσταση από τον Αντόνιο Μπαντέρας.

Ο Τζόνι Ντεπ προσπάθησε να επαναλάβει τη συνεργασία του με τον Τέρι Γκίλιαμ, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα, μιας και η ταινία του «The Man Who Killed Don Quixote» κατέληξε να γίνει υλικό για ντοκυμαντέρ (το «Lost in La Mancha») καθώς η παραγωγή βούλιαξε πριν καλά-καλά ξεκινήσει.

Ανάμεσα στα γυρίσματα της τριλογίας των «Πειρατών» ο Τζόνι Ντεπ εμφανίστηκε στα: «Finding Neverland» μαζί με την Κέιτ Γουίνσλετ (όπου κέρδισε την δεύτερή του υποψηφιότητα για Όσκαρ), «Μυστικό Παράθυρο» (βασισμένο σε διήγημα του Στήβεν Κινγκ) και «The Libertine». Μάγεψε τα πλήθη ως Γουίλι Γόνκα στο «οΤσάρλι και το εργοστάσιο Σοκολάτας» και σε ακόμα ένα δημιούργημα του Τιμ Μπάρτον, το «Corpse Bride».

Ο Τζόνι Ντεπ έχει κερδίσει επίσης οχτώ (!) υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες, μεταξύ των οποίων και για τον τελευταίο του ρόλο στο αναμενόμενο στην χώρα μας ‘Sweeney Todd’. Ο ρόλος του ως Κάπτεν Σπάροου με την εκπληκτική του ερμηνεία (βασισμένη στον κιθαρίστα των Ρόλινγκ Στόουνς Κηθ Ρίτσαρντς) χάρισε στον ηθοποιό την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Μέχρι σήμερα δεν έχει κερδίσει κανένα, κάτι που δεν τον στεναχωρεί καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα! «Δεν θέλω να σηκωθώ μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους και να τους ευχαριστήσω» έχει δηλώσει. «Τα κάνω πάνω μου απ’ το φόβο μου. Η υποψηφιότητα ήταν αρκετή για μένα. Με τιμά πολύ. Αλλά δεν το κάνω για τα βραβεία, απλώς αγαπώ την ηθοποιία».

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Libre τον Ιανουάριο 2008