Της Παιδείας σου το Κάγκελο

250 ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΕΛΟΥΝ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

"Όλοι πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του καθενός στη γνώση. Κάθε δημοκρατικά ευαισθητοποιημένος πολίτης υιοθετεί αυτή την άποψη. Κάποιοι σπάνε λουκέτα και αλυσίδες. Βάζουν καινούργια και την επομένη καταλαμβάνουν το χώρο. Οι ολίγοι δηλαδή επιβάλλουν την άποψή τους στους πολλούς", σημείωσε και αναρωτήθηκε σε ποια Δημοκρατία, από αρχαιοτάτων χρόνων, οι ολίγοι επέβαλλαν την άποψή τους στους πολλούς και αν είναι αυτό που μας δίδαξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, η φιλοσοφία, η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα. «Αυτό είναι Δημοκρατία εν τέλει;» διερωτήθηκε. Τάδε έφη Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος.

Ανέφερε για παράδειγμα πως το πρωί σε ραδιοφωνική εκπομπή, άκουσε γονέα να λέει ότι στο σχολείο που πηγαίνει το παιδί του, το οποίο είναι καινούργιο και δεν λείπουν βιβλία ή δάσκαλοι, κάποιοι άρχισαν κατάληψη διαμαρτυρόμενοι για τον Καποδίστρια 2 ή το άρθρο 16. Και συνεχίζει ακάθεκτος: "Σε ένα σχολείο χωρίς προβλήματα, κάποιοι δημιουργούν πρόβλημα διαφωνώντας με τον Καποδίστρια 2 ή με το άρθρο 16. Αυτά είναι προφάσεις", λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Και ερωτώ:

1. " Όλοι πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του καθενός στη γνώση" :
όποιος ισχυριστεί ότι το Ελληνικό σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο) συμβάλλει στο να κερδίσει ο μαθητής τη γνώση, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, και μπορεί και να αποδείξει τον γελοίο αυτό ισχυρισμό, πρέπει να κερδίσει τουλάχιστον βραβείο Νόμπελ για την επιστημονική του δεινότητα, γιατί μόνο ένας δεύτερος ΑΕΙσταΙΝ στη θέση του Αϊνστάιν θα δύνατο να βρει έστω και ένα μικρό, ελάχιστο θεώρημα που να αποδεικνύει ότι το μάθημα που γίνεται στα ελληνικά σχολεία ΔΕΝ μπαίνει από το ένα αυτί (ΙΝ) και βγαίνει από το άλλο (ΟUT) με την ταχύτητα του φωτός.

Επίσης, αν κάποιος εκπαιδευτικός νιώθει ότι διδάσκει τα παιδιά αντί να τα βασανίζει με διάφορους "εκπαιδευτικούς" τρόπους, τους οποίους έχει εφεύρει το Υπουργείο, να βγει τώρα να το πει, ουτωσώστε να προαχθεί από Διευθυντής Τσίρκου και Θηριοδαμαστής σε Ευεργέτη του Γένους και Προστάτη των Δικαιωμάτων των ζώων.


2. "Σε ποια δημοκρατία οι ολίγοι επέβαλλαν την άποψή τους στους πολλούς... Είναι αυτό Δημοκρατία;"

Αυτό τώρα είναι ερώτηση κρίσεως; (Από αυτές που δεν σκάμπαζε δηλαδή κι ούτε πρόκειται να σκαμπάζει ποτέ το εκπαιδευτικό μας σύστημα;)
Στην ερώτηση σε ποια Δημοκρατία ισχύει ο νόμος της ολιγοψηφείας...
Η απάντηση είναι ΣΕ ΟΛΕΣ! (ποιό ήταν το ποσοστό της Ν.Δ. στις εκλογές της 15ης Σεπτεμβρίου; μήπως ήταν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 50% και δεν το αντιληφθήκαμε;;;;;;;;;;;;;)
Στην ερώτηση "Είναι αυτό Δημοκρατία; " δεν θα απαντήσω! Γιατί δηλαδή όταν πιάνει τον Ρουσόπουλο υπαρξιακή κρίση πρέπει να βρίσκουμε εμείς τη λύση; Δεν κατάλαβα, δεν το ήξερε, όταν έγινε κυβερνητικός εκπρόσωπος, ποιας Δημοκρατίας εκπρόσωπος είναι (της "Νέας" ΡΕ!!!! φωνάζει η γαλαρία... ΤΗΣ "ΝΕΑΣ"!!!!!!); Δεν ρώταγε;
Και πρέπει να του το θυμίσουμε εμείς;

Φύλα μουνί τον κόρφο σου και ψείρα μη μου δίνεις!!!!!!!!

3. Κατά τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο αν υπάρχουν δάσκαλοι και βιβλία στα σχολειά δεν τίθεται κανένα πρόβλημα λειτουργίας τους, άρα και ουδένας λόγος διαμαρτυρίας συντρέχει. Τον πιάνει, δε, μια φοβερή και τρομερή αγανάκτηση που κάποιοι σκέφτηκαν ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι διαμαρτυρίας πέραν των καθαρά λειτουργικών!!!

Ρε παιδιά, ξυπνήστε τον, γιατί ακόμα κοιμάται όρθιος -- ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΘΕΙ ΠΟΤΕ; κι αν το θέμα τέθηκε με το "βιβλίο της Στ' Δημοτικού, έστω, εμμέσως (γιατί εκφυλίστηκε σε μια ηλίθια αριστερο/δεξιά κόντρα πάλι για "πατριωτικά" θέματα) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που ήταν και δεν το πήρε χαμπάρι όταν συνέβαινε; Στην επιτροπή Βολέματος και Δημοσίων Παρέργων της ΚοινοΒούλας; Μήπως πήρε κατά τύχη το μετρό για να δείξει ότι έχει οικολογικό πρόσωπο και κατέβηκε κατά λάθος στη Γλυφάδα? Ρε συ Θόδωρε..... έχει χάρτη το μετρό, κατέβα εκεί που λέει με μεγάλα κόκκινα γράμματα ΣΥΝΤΑΓΜΑ.

4. Σύμφωνα πάλι με τον εφιάλτη του Ρουσόπουλου (απ' τον οποίο δεν έχει καταφέρει να ξυπνήσει ακόμη όπως φαίνεται) το ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι ΠΡΟΦΑΣΗ.

Το άρθρο 16 (αν καθίσετε να το διαβάσετε ολόκληρο έχει 9 παραγράφους) λέει στην 8η παράγραφο ΡΗΤΑ ότι "η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ".

Σας προκαλώ τώρα να κάνουμε μαζί ένα τριπ μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες (το άντρο του "καπιταλισμού" και της ελεύθερης αγοράς) και να κάνουμε μια μικρή στάση στη Νέα Υόρκη. Ας κλείσει το πλάνο από τράβελινγκ κι ας μπει με το ντόλυ σε ένα πλούσιο, φωτεινό διαμέρισμα στο Μανχάτταν. Εκεί μια Σίρλεϋ, Χάνα, ή Αμάντα, 38 ετών, μητέρα ένός 2χρονου κοριτσιού, που λέγεται Κίρα, Ντόροθυ, ή Τζόντι, αγχώνεται για τους βαθμούς της κόρης της. Close up: Έχει μπροστά της όλο το πλάνο της εκπαίδευσης της Κίρα, Ντόροθυ ή Τζόνι, για τα επόμενα 22 με 25 χρόνια. Σχεδιάγραμμα λεπτομερές, με κάθε πρόβλεψη για κάθε τομέα.

To Voice Over μας πληροφορεί ότι η μητέρα αναρωτιέται: Σε ποιους παιδικούς σταθμούς θα πάει, σε ποιο νηπιαγωγείο, ποιο elementary school θα επιλέξει, ποιο High School, ποιο College, και που θα πάει για Masters ή Διδακτορικό. Όλα αυτά κρίνονται από το τεστ που θα δώσει η μικρή αύριο! Το μέλλον της ολόκληρο, τα χρήματα, η ευτυχία και η καριέρα της, ακόμη και η οικογενειακή της χαρά εξαρτάται από το αν θα μπορέσει να βάλει δυο σκατοτουβλάκια μέσα σε διάφορες τρύπες ή αν θα διαλέξει το σωστό χρώμα από ένα δειγματολόγιο και σε πόσα δευτερόλεπτα. CUT.

Βάζει τη μικρή να ξαναπροβάρει το τεστ με τα lego επιβραβεύοντάς την με επιφωνήματα θαυμασμού κάθε φορά που με τσατίλα σαβουρτά το τουβλάκι μέσα στην τρύπα, στο simulation test που έχει αγοράσει από το amazon.com. CUT.

Λίγο πιο πέρα, στο Μπρούκλυν, μια εργαζόμενη μητέρα (που τη λένε Έλεν, Σάρα ή Πενέλοπε) που πήρε άδεια από την δουλειά της για να πάει τη μικρή Σουζάνα, Ρεμπέκα ή Μαρία στο γιατρό, αναρωτιέται πως στο κέρατο θα καταφέρει με τον μισθό της να πληρώσει το γαμοσταθμό που στέλνει τη μικρή από τότε που τελείωσε η maternity leave, και ταυτόχρονα να καλύψει το λογαριασμό για την θέρμανση, την ασφάλεια ζωής και τα ψώνια της εβδομάδας. Καταλήγει ότι θα την περάσουν για άλλη μια φορά με γεύμα μικροκυμάτων (βγαίνει φθηνότερο) κι αντί να πάει την μικρή σινεμά ή στο κουκλοθέατρο θα πάνε στο party γενεθλίων της αχώνευτης γειτόνισσας, αν καταφέρει να πείσει την μικρή ότι ο κλόουν που προσλαμβάνουν για τα παιδικά πάρτι και την κάνει να τσιρίζει "help help IT IT IT" δεν είναι δολοφόνος από μυθιστόρημα του Στήβεν Κινγκ αλλά entertainer. Που να φτάσει στην τρομερή ηλικία που θα πρέπει να πάει στο High School (αναρωτιέται). Άραγε να της μάθει από τα 5 ή από τα 8 αυτοάμυνα με σουγιά και μέις σπρέι?

Αυτή θα είναι η πραγματικότητα στην Αθήνα του 2015 (οκτώ μόλις χρόνια από σήμερα)
αν περάσει η αναθεώρηση του Συντάγματος. Απλά όπου Μανχάτταν βάλτε εσείς Ψυχικό κι όπου Μπρούκλυν Αμπελόκηποι, κι είστε μέσα.

Κάτι λέγαμε για καπιταλισμό, κι εσείς είχατε ξεχάσει την πάλη των τάξεων;

Όχι Σκοπιανός..., Σκοπιανάκης

Σύμφωνα με έρευνα του flash.gr, η πλειοψηφία των Ελλήνων (55%) δεν θέλει να δεχτεί ούτε απλή αλλά ούτε και σύνθετη ονομασία των Σκοπίων που να περιλαμβάνει την λέξη "Μακεδονία". Ένα 36% θα δεχόταν τη σύνθετη ονομασία, ενώ ένα 8% θα δεχόταν τον όρο Μακεδονία.

Σόρρυ που ρωτάω έτσι στο άσχετο, αλλά, σας έχει τύχει να μπείτε σε λεωφορείο που είναι ΑΔΕΙΟ, και να μπει κάποιος που να θέλει να καθήσει ακριβώς στη θέση που κάθεστε? Εμένα μου συνέβη σήμερα...! Συγκεκριμένα, μπήκα και κάθισα στο Λεωφ. Νο 33 (Άγιος Παντελεήμων). Δυο στάσεις παρακάτω ανεβαίνουν δυο γιαγιάδες, γύρω στα 70-φεύγα και δείχνουν τη θέση μου, απαιτώντας με χειρονομίες να καθήσουν εκεί. Δίπλα μου, πίσω μου, και παντού, υπάρχουν άδειες θέσεις! Λέω άι στον άγιο τόπο, δεν πειράζει, γριές είναι, θέλουν να καθήσουν δίπλα στην πόρτα, τι να κάνουμε, και σηκώνομαι σαν καλή Σαμαρίτισσα και πάω και κάθομαι μπροστά κοντά στον οδηγό. Κουτσοί, στραβοί, στον Άγιο Παντελεήμονα, σκέφτομαι.

Δυο στάσεις παρακάτω, ανεβαίνει μια πενηντάρα κουστουμαρισμένη και παρφουμαρισμένη. ("Ελπίζω να μην θέλει κι αυτή να κάτσει εκεί που κάθομαι"λέω από μέσα μου). Η οποία, αν είναι ποτέ δυνατόν, το επόμενο αμέσως δευτερόλεπτο, πηγαίνει παρακάτω, χτυπάει το εισιτήριό της και μετά γυρνάει προς τα πίσω και στέκεται δίπλα μου!!!Δείχνει το κάθισμα δίπλα στο παράθυρο ζητώντας μου να σηκωθώ για να καθίσει, ενώ υπάρχουν άλλες 15 θέσεις δίπλα σε παράθυρα!!! Είναι να τρελαίνεται κανείς! Προτιμούν να σε ξεσηκώσουν και να σε στριμώξουν και να σου τα πρήξουν, παρά να καθίσουν μόνες τους! Φταίνε οι γυναίκες που έχουν κάποιο ακατονόμαστο κοινωνικό σύνδρομο? Φταίει το σεξ-απήλ μου? Φταίει το ότι βρίζω τα θεία? Δεν ξέρω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι το δίχως άλλο αυτές οι απίστευτες συμπτώσεις είναι θεϊκό φτύσιμο. Πείτε το αίσθηση του χιούμορ αν θέλετε (εγώ συμφωνώ με τους Depech Mode "god's got a sick sense of humor and when i die i expect to find him laughing") πείτε το divine comedy, έχω πειστεί ότι αυτά τα πράγματα που μου συμβαίνουν δεν είναι εξαιτίας του Ανάδρομου Ερμή ή της Κατιούσας Αφροδίτης, αλλά είναι γεγονότα που μου συμβαίνουν επίτηδες για να τα γράφω εγώ εδώ κι εσείς να γελάτε μαζί μου.

Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό, να ένας ακόμη άγριος παραλληλισμός που μπορείτε να κάνετε. Η πλειοψηφία (ένα 55%) θα θεωρούσε το αίτημα να σηκωθεί για να κάτσει κάποιος άλλος στη θέση του σε ένα άδειο λεωφορείο, παρενόχληση. Ένα 36% θα το δεχόταν κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, κι ένα 8% που όπως ξέρουμε είναι χεσμένο στην ευγένεια θα το θεωρούσε δεδομένο ότι πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του αν του το ζητήσει κάποιος συνεπιβάτης.

Εσείς τι πιστεύετε? Προσωπικά χέστηκα για τα Σκόπια και το Σκοπιανό... Όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Η αλήθεια είναι ότι η ΝουΔου θα τελειώσει αυτό που ξεκίνησε ο Μητσοτάκης. Και η αλήθεια είναι επίσης ότι οι Σκοπιανοί γεωγραφικά είναι Μακεδόνες, όσο κι αν εμείς σχίζουμε τα ιμάτιά μας ότι δεν είναι και ιστορικά.

Τέλος, η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανική πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα προσέχει να μας τρέχει έτσι ώστε να έχουμε ανάγκη τον προστάτη-νταβά. Κάποτε ήταν η Σοβιετική Ένωση, μετά ήταν το Κυπριακό, η Τουρκία, κλπ. Από τότε που σιγά - σιγά εκλίπουν οι εξ ανατολών κίνδυνοι και όλες αυτές οι μπαρούφες, διέλυσαν τα Βαλκάνια για να έχουν στο χέρι και εμάς και εκείνους.

Μοναχός σου χόρευε, κι όσο θέλεις πήδα, λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Η Ελλάδα έχει μπει στο χορό της υπερδύναμης από το Β' Παγκόσμιο και μετά, και το μόνο που της μένει... είναι να χορέψει!

Δείξε μου την ατζέντα σου, να σου πω ποιος είσαι

Αγαπητή Σακαφιόρα..

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα του ΟΗΕ την Τετάρτη απηύθυνε ο γ.γ. του οργανισμού Μπαν Γκι Μουν.

«Ο κόσμος μας αλλάζει υπέρ του ΟΗΕ καθώς όλο και περισσότεροι
άνθρωποι και κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται ότι στον αλληλεξαρτώμενο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας η πολυμερής προσέγγιση αποτελεί
την μόνη οδό για την επίλυση των διεθνών προβλημάτων», αναφέρει ο γενικός γραμματέας.
Προσθέτει: «τα παγκόσμια προβλήματα απαιτούν παγκόσμιες λύσεις.
Οι μονομερείς λύσεις δεν αποτελούν εφικτή επιλογή. Είτε μιλάμε
για την ειρήνη και την ασφάλεια είτε για την ανάπτυξη και τα
ανθρώπινα δικαιώματα, οι απαιτήσεις από τον Οργανισμό μας
αυξάνονται καθημερινά».

Σήμερα μου συνέβη κάτι εντελώς κουλό. Βγήκα από την πισίνα αφού ξεπέρασα κατά πολύ την μια ώρα μέσα στο νερό, έριξα το μπουρνούζι πάνω μου και εκτοξεύτηκα στα αποδυτήρια για να πάω στις τουαλέτες, με σκοπό να συνεχίσω να κοπανιέμαι στο ύπτιο. Στο μεταξύ (σκέφτηκα) δεν ανοίγω το locker μου να δω μπας κι έχω κανένα ζουμερό μηνυματάκι από το αμόρε?

Πάω να ξεκλειδώσω το ντουλαπάκι και δεν ανοίγει!Κοιτάω την κλειδαριά, δεν ήταν η δική μου. Μπα σε καλό μας - λέω. Δίπλα θα το έβαλα και δεν θυμάμαι.Δοκιμάζω και την διπλανή κλειδαριά, και την παραδιπλανή κλειδαριά, και τις κλειδαριές απεναντίας, τίποτες.

Με βλέπουν και οι άλλες αθλήτριες που παιδεύομαι, και με προτρέπουν να συνεχίσω να δοκιμάζω το κλειδί, μπας και δεν πιάνει. Το παιδεύω μια, δυο, τρεις, τελικά το κλειδί μου σπάει ΜΕΣΑ στην κλειδαριά! Που είμαι και εντελώς σίγουρη ότι δεν ήταν δική μου γιατί ήταν άλλης μάρκας! Αλλά τόσο psycho που ήμουν εκείνη τη στιγμή δεν το θεώρησα σημαντικό δεδομένο...

Στο μεταξύ έχω ασπρίσει γιατί σκέφτομαι ένα σωρό παράλογες αηδίες. Λες κάποιος να μου κάνει πλάκα?Λες να μου σήκωσε τα ρούχα και να έφυγε μονο και μόνο για να μου κλέψει το κινητό (το μόνο πράγμα αξίας που κουβαλούσα?)? Μήπως στην πλοκή παίρνει μέρος ο πρώην της φίλης μου που είναι όντως psycho και συνεχίζει να έρχεται στο κολυμβητήριο? Μήπως αποφάσισε να μου κάνει χοντρό χουνέρι, αν και είμαι ευγενική και του μιλάω ακόμη? Κι εγώ πως θα παω στο σπίτι μου τώρα? με τις σαγιονάρες και το πλαστικό σκουφάκι?

Ζητάω από τη γραμματεία να σπάσουν την κλειδαριά που είναι έτσι κι αλλιώς άχρηστη με το κλειδί μέσα..Κι έρχεται μια κοπελιά με έναν τεράστιο κόφτη - πριν τη σπάσει, της λέω ότι δεν είναι δική μου!"Α, ναι! μου λέει. Μια κυρία μπέρδεψε το ντουλαπάκι της και σπάσαμε μια λάθος κλειδαριά, έχει λίγη ώρα". "ποιος ξέρει τι άλλο έκανε" λένε οι αθλήτριες από δίπλα. Φόρεσε και μια λάθος κλειδαριά σε ένα λάθος ντουλαπάκι, το δικό μου, μεταξύ άλλων.

Έτσι, δυο κλειδαριές αχρηστεύτηκαν τελείως, απλώς και μόνο για να πάρουμε πίσω τα πράγματά μας."Ασφάλεια, σου λένε μετά" μουρμουρίζουν οι κολυμβήτριες.

Έτσι λοιπόν - πολύ απλά, λύνονται τα προβλήματα, με έναν κόφτη, αρκεί να αποφασίσεις ότι το θέμα της ασφάλειας είναι μηδαμινό έως και ανύπαρκτο. Αρκεί να θυσιάσεις την ψευδαίσθηση της ασφάλειας που έχεις - και τότε τα προβλήματα βρίσκουν την λύση
τους. Και παίρνεις τα πράγματά σου πίσω.

Δεν θα κάνω αναλυτικά τον άγριο παραλληλισμό περί "Συμβουλίου Ασφαλείας"κλπ.....Τα συμπεράσματα δικά σας!!!!!!

Υ.Γ. αυτός ο ΓουΓου δεν έχει ένα πολύ εύηχο όνομα? ;)
Υ.Γ.2 από δω και πέρα, όταν αναφερόμαστε στο έργο που διατελεί ο Ο.Η.Ε. θα λέμε "κάνει τον Κινέζο?"
Υ.Γ.3 Πως θα γίνει να βρεθεί ειλικρινής και άμεση Πολιτική (γυναίκα με τον κόφτη) ώστε να διαλυθούν όλες οι ηλίθιες ψευδαισθήσεις ουσιαστικής παρέμβασης του Συμβουλίου Ασφαλείας (κλειδαριές) ώστε ο ΟΗΕ να κάνει τη δουλειά του?

Σακαφιόρα, darling

Έχω μέρες να σχολιάσω την επικαιρότητα. Εντάξει, το ξέρω πως δεν αγωνιάτε να μάθετε τι πέρασε από το κεφάλι μου βουίζοντας ξυστά όταν ανοίγω την ρημάδα την τιβί. Το ξέρω πως με κατανοείτε και μου συμπαραστέκεστε που με πιάνει κατιτίς σαν λέπρα κάθε φορά που ακούω τη λέξη ΠΑΣΟΚ, διαδοχή, ή Αρχιεπίσκοπος. Το ξέρω πως το ξέρετε πως συφιλιάζομαι με οτιδήποτε αφορά την ΝουΔου, τον Μπους τον δεύτερο τον καταραμένο και τις δικτατορίες ανά τον κόσμο όπως αυτή στη Βιρμανία και αλλού.

Αυτό που δεν ξέρατε είναι ότι τα παίρνω στο κρανίο και κάθετα και οριζόντια και προς κάθε μοίρα από τις 360 και κάθε μέρα από τις 365 που έχει ο χρόνος, όταν βλέπω, ακούω ή διαβάζω οτιδήποτε και οποιονδήποτε αδιαφορεί εσκεμμένα ή όχι για το περιβάλλον.

Επίσης δεν γνωρίζετε ότι αν υπόκειντο στην διακριτική μου ευχέρεια, οι κανόνες της καθημερινής μας διαβίωσης θα ήταν και πράσινοι και χουντικοί μέχρι το κόκαλο. Όχι, δεν εννοώ δικτατορία με αρχηγό τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Εννοώ ότι αν ήταν στο χέρι μου θα επέβαλα εδώ και τώρα την πρώτη οικολογική δικτατορία στον πλανήτη και μάλιστα θα το έκανα χωρίς ουδεμία τύψη στη συνείδησή μου.

Συγκεκριμένα, θα έδινα διορία μόλις δέκα μηνών σε κάθε βιομηχανία να λύσει το ενεργειακό της πρόβλημα επιλέγοντας μια φιλική στο περιβάλλον πηγή ενέργειας. Όποιος δεν ήθελε να συμμορφωθεί, θα δημευόταν η περιουσία του και τα χρήματα θα πήγαιναν προς σωτηρία του κουνουπιού της Αλάσκας (τα προβλήματα μετανάστευσης του οποίου έχουν επιφέρει τεράστια οικολογική κρίση στην περιοχή, με την χλωρίδα και την πανίδα να τα ‘χουν παίξει και τους Αλασκανούς να έχουν χάσει το 60% της τροφής τους από το κυνήγι των καριμπού.)

Άλλες ωραίες επενδύσεις από δημευμένες περιουσίες θα κάλυπταν τα έξοδα του γόπινγκ στο Αιγαίο και αλλού ουτωσώστε οι Έλληνες φαντάροι μας που υπηρετούν στο Ναυτικό να μην έχουν να ζηλέψουν τίποτε από το Πεζικό μας.

Στους ιδιοκτήτες Γιώτα Χι θα έδινα διορία έξι μήνες να αλλάξουν τον τρόπο που μετακινούνται μέσα στις πόλεις και να συνηθίσουν σε αυτό (ποδήλατο, μετρό, τραμ, λεωφορεία κλπ) και δέκα μήνες για να αλλάξουν το αυτοκίνητό τους από βενζινοκίνητο σε κάποιου είδους υβριδικό. Μετά τους έξι πρώτους μήνες όποιος γιωταχής έμπαινε στο κέντρο της πόλης με το αμάξι του θα συλλαμβάνονταν, το αυτοκίνητό του θα πήγαινε για ανακύκλωση και ο ίδιος θα υποχρεωνόταν σε έναν χρόνο υποχρεωτικού community service, που-χου να καθαρίζει τα πάρκα και τις παραλίες από τα σκουπίδια που πετάνε οι ασυνείδητοι σαν και τα μούτρα του. Μετά τους δέκα μήνες όποιος κυκλοφορούσε ακόμη με συμβατικό αυτοκίνητο μέσα στις πόλεις θα υποχρεωνόταν να φορέσει το βυσσινί ράσο του Βουδιστή μοναχού, να κάνει τον γύρο του κόσμου με σχοινένια παπούτσια και να φορά μια επιγραφή κρεμασμένη στο λαιμό του που να λέει: «Είμαι μαλάκας και σαν να μην έφτανε αυτό δεν είμαι καν οικολόγος».

Αφού με τα μέτρα αυτά ο πλανήτης θα έπαιρνε τα πάνω του σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα φρόντιζα επίσης εντέλει να μην ξοδεύουμε ενέργεια για μαλακίες όπως η ανακύκλωση. Τέρμα οι πλαστικές συσκευασίες. Επιστροφή στα γυάλινα μπουκάλια και τα πήλινα δοχεία. Άμα δεν σας άρεσε να αγοράζετε το γάλα σας σε μπουκάλι όπως αυτό της Γεωργικής Σχολής, τότε να ψοφούσατε από οστεοπόρωση. Και άμα είχατε εργοστάσιο πλαστικών, να το γυρνούσατε σε εργοστάσιο παραγωγής γυαλιού. Αλλιώς θα περνούσατε το υπόλοιπο της ζωής σας στο Γκουαντανάμο σκάβοντας για ραδίκια.

Άμεσα, βραβείο Νόμπελ θα έπαιρναν οι κοινότητες των Amish, στα πρότυπα των οποίων θα αναδιοργανωνόταν η κοινωνική ζωή και η παραγωγή, ενώ επιδοτήσεις θα έπαιρναν όλοι οι κάτοικοι των πόλεων που θα υιοθετούσαν το πρόγραμμα της επανακατοίκησης της υπαίθρου και θα ασχολούνταν με τις βιολογικές καλλιέργειες της σόγιας, του κόκκινου φασολιού και του καρμπολάχανου.

Ο οικολογικός οίστρος στο παρόν δοκίμιο είναι άμεσο αποτέλεσμα του παρακάτω κείμενου που δημοσίευσε η Σακαφιόρα. Διαβάστε το και μετά πείτε μου αν θα τα παίρνατε στο κρανίο ή όχι!
http://sakafiora.wordpress.com/2007/10/17/%ce%96%ce%97%ce%a4%ce%a9-%ce%9f-%ce%9a%ce%91%ce%a1%ce%91%ce%a4%ce%95-%ce%9a%ce%99%ce%9d%ce%a4/

Y.Γ. and don't even get me started με τις χλωρίνες και τα ξίδια...! στα γκούλαγκ θα πάνε όσοι χρησιμοποιούνε χημικά και όσοι τα φτιάχνουνε. ΞΙΔΙ ρε! μην το πιείτε, μην το λουστείτε, γυαλίστε τις καταραμένες τις κατσαρόλες σας με δαύτο!