Της Παιδείας σου το Κάγκελο

250 ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΕΛΟΥΝ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

"Όλοι πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του καθενός στη γνώση. Κάθε δημοκρατικά ευαισθητοποιημένος πολίτης υιοθετεί αυτή την άποψη. Κάποιοι σπάνε λουκέτα και αλυσίδες. Βάζουν καινούργια και την επομένη καταλαμβάνουν το χώρο. Οι ολίγοι δηλαδή επιβάλλουν την άποψή τους στους πολλούς", σημείωσε και αναρωτήθηκε σε ποια Δημοκρατία, από αρχαιοτάτων χρόνων, οι ολίγοι επέβαλλαν την άποψή τους στους πολλούς και αν είναι αυτό που μας δίδαξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, η φιλοσοφία, η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα. «Αυτό είναι Δημοκρατία εν τέλει;» διερωτήθηκε. Τάδε έφη Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος.

Ανέφερε για παράδειγμα πως το πρωί σε ραδιοφωνική εκπομπή, άκουσε γονέα να λέει ότι στο σχολείο που πηγαίνει το παιδί του, το οποίο είναι καινούργιο και δεν λείπουν βιβλία ή δάσκαλοι, κάποιοι άρχισαν κατάληψη διαμαρτυρόμενοι για τον Καποδίστρια 2 ή το άρθρο 16. Και συνεχίζει ακάθεκτος: "Σε ένα σχολείο χωρίς προβλήματα, κάποιοι δημιουργούν πρόβλημα διαφωνώντας με τον Καποδίστρια 2 ή με το άρθρο 16. Αυτά είναι προφάσεις", λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Και ερωτώ:

1. " Όλοι πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του καθενός στη γνώση" :
όποιος ισχυριστεί ότι το Ελληνικό σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο) συμβάλλει στο να κερδίσει ο μαθητής τη γνώση, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, και μπορεί και να αποδείξει τον γελοίο αυτό ισχυρισμό, πρέπει να κερδίσει τουλάχιστον βραβείο Νόμπελ για την επιστημονική του δεινότητα, γιατί μόνο ένας δεύτερος ΑΕΙσταΙΝ στη θέση του Αϊνστάιν θα δύνατο να βρει έστω και ένα μικρό, ελάχιστο θεώρημα που να αποδεικνύει ότι το μάθημα που γίνεται στα ελληνικά σχολεία ΔΕΝ μπαίνει από το ένα αυτί (ΙΝ) και βγαίνει από το άλλο (ΟUT) με την ταχύτητα του φωτός.

Επίσης, αν κάποιος εκπαιδευτικός νιώθει ότι διδάσκει τα παιδιά αντί να τα βασανίζει με διάφορους "εκπαιδευτικούς" τρόπους, τους οποίους έχει εφεύρει το Υπουργείο, να βγει τώρα να το πει, ουτωσώστε να προαχθεί από Διευθυντής Τσίρκου και Θηριοδαμαστής σε Ευεργέτη του Γένους και Προστάτη των Δικαιωμάτων των ζώων.


2. "Σε ποια δημοκρατία οι ολίγοι επέβαλλαν την άποψή τους στους πολλούς... Είναι αυτό Δημοκρατία;"

Αυτό τώρα είναι ερώτηση κρίσεως; (Από αυτές που δεν σκάμπαζε δηλαδή κι ούτε πρόκειται να σκαμπάζει ποτέ το εκπαιδευτικό μας σύστημα;)
Στην ερώτηση σε ποια Δημοκρατία ισχύει ο νόμος της ολιγοψηφείας...
Η απάντηση είναι ΣΕ ΟΛΕΣ! (ποιό ήταν το ποσοστό της Ν.Δ. στις εκλογές της 15ης Σεπτεμβρίου; μήπως ήταν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 50% και δεν το αντιληφθήκαμε;;;;;;;;;;;;;)
Στην ερώτηση "Είναι αυτό Δημοκρατία; " δεν θα απαντήσω! Γιατί δηλαδή όταν πιάνει τον Ρουσόπουλο υπαρξιακή κρίση πρέπει να βρίσκουμε εμείς τη λύση; Δεν κατάλαβα, δεν το ήξερε, όταν έγινε κυβερνητικός εκπρόσωπος, ποιας Δημοκρατίας εκπρόσωπος είναι (της "Νέας" ΡΕ!!!! φωνάζει η γαλαρία... ΤΗΣ "ΝΕΑΣ"!!!!!!); Δεν ρώταγε;
Και πρέπει να του το θυμίσουμε εμείς;

Φύλα μουνί τον κόρφο σου και ψείρα μη μου δίνεις!!!!!!!!

3. Κατά τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο αν υπάρχουν δάσκαλοι και βιβλία στα σχολειά δεν τίθεται κανένα πρόβλημα λειτουργίας τους, άρα και ουδένας λόγος διαμαρτυρίας συντρέχει. Τον πιάνει, δε, μια φοβερή και τρομερή αγανάκτηση που κάποιοι σκέφτηκαν ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι διαμαρτυρίας πέραν των καθαρά λειτουργικών!!!

Ρε παιδιά, ξυπνήστε τον, γιατί ακόμα κοιμάται όρθιος -- ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΘΕΙ ΠΟΤΕ; κι αν το θέμα τέθηκε με το "βιβλίο της Στ' Δημοτικού, έστω, εμμέσως (γιατί εκφυλίστηκε σε μια ηλίθια αριστερο/δεξιά κόντρα πάλι για "πατριωτικά" θέματα) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που ήταν και δεν το πήρε χαμπάρι όταν συνέβαινε; Στην επιτροπή Βολέματος και Δημοσίων Παρέργων της ΚοινοΒούλας; Μήπως πήρε κατά τύχη το μετρό για να δείξει ότι έχει οικολογικό πρόσωπο και κατέβηκε κατά λάθος στη Γλυφάδα? Ρε συ Θόδωρε..... έχει χάρτη το μετρό, κατέβα εκεί που λέει με μεγάλα κόκκινα γράμματα ΣΥΝΤΑΓΜΑ.

4. Σύμφωνα πάλι με τον εφιάλτη του Ρουσόπουλου (απ' τον οποίο δεν έχει καταφέρει να ξυπνήσει ακόμη όπως φαίνεται) το ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι ΠΡΟΦΑΣΗ.

Το άρθρο 16 (αν καθίσετε να το διαβάσετε ολόκληρο έχει 9 παραγράφους) λέει στην 8η παράγραφο ΡΗΤΑ ότι "η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ".

Σας προκαλώ τώρα να κάνουμε μαζί ένα τριπ μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες (το άντρο του "καπιταλισμού" και της ελεύθερης αγοράς) και να κάνουμε μια μικρή στάση στη Νέα Υόρκη. Ας κλείσει το πλάνο από τράβελινγκ κι ας μπει με το ντόλυ σε ένα πλούσιο, φωτεινό διαμέρισμα στο Μανχάτταν. Εκεί μια Σίρλεϋ, Χάνα, ή Αμάντα, 38 ετών, μητέρα ένός 2χρονου κοριτσιού, που λέγεται Κίρα, Ντόροθυ, ή Τζόντι, αγχώνεται για τους βαθμούς της κόρης της. Close up: Έχει μπροστά της όλο το πλάνο της εκπαίδευσης της Κίρα, Ντόροθυ ή Τζόνι, για τα επόμενα 22 με 25 χρόνια. Σχεδιάγραμμα λεπτομερές, με κάθε πρόβλεψη για κάθε τομέα.

To Voice Over μας πληροφορεί ότι η μητέρα αναρωτιέται: Σε ποιους παιδικούς σταθμούς θα πάει, σε ποιο νηπιαγωγείο, ποιο elementary school θα επιλέξει, ποιο High School, ποιο College, και που θα πάει για Masters ή Διδακτορικό. Όλα αυτά κρίνονται από το τεστ που θα δώσει η μικρή αύριο! Το μέλλον της ολόκληρο, τα χρήματα, η ευτυχία και η καριέρα της, ακόμη και η οικογενειακή της χαρά εξαρτάται από το αν θα μπορέσει να βάλει δυο σκατοτουβλάκια μέσα σε διάφορες τρύπες ή αν θα διαλέξει το σωστό χρώμα από ένα δειγματολόγιο και σε πόσα δευτερόλεπτα. CUT.

Βάζει τη μικρή να ξαναπροβάρει το τεστ με τα lego επιβραβεύοντάς την με επιφωνήματα θαυμασμού κάθε φορά που με τσατίλα σαβουρτά το τουβλάκι μέσα στην τρύπα, στο simulation test που έχει αγοράσει από το amazon.com. CUT.

Λίγο πιο πέρα, στο Μπρούκλυν, μια εργαζόμενη μητέρα (που τη λένε Έλεν, Σάρα ή Πενέλοπε) που πήρε άδεια από την δουλειά της για να πάει τη μικρή Σουζάνα, Ρεμπέκα ή Μαρία στο γιατρό, αναρωτιέται πως στο κέρατο θα καταφέρει με τον μισθό της να πληρώσει το γαμοσταθμό που στέλνει τη μικρή από τότε που τελείωσε η maternity leave, και ταυτόχρονα να καλύψει το λογαριασμό για την θέρμανση, την ασφάλεια ζωής και τα ψώνια της εβδομάδας. Καταλήγει ότι θα την περάσουν για άλλη μια φορά με γεύμα μικροκυμάτων (βγαίνει φθηνότερο) κι αντί να πάει την μικρή σινεμά ή στο κουκλοθέατρο θα πάνε στο party γενεθλίων της αχώνευτης γειτόνισσας, αν καταφέρει να πείσει την μικρή ότι ο κλόουν που προσλαμβάνουν για τα παιδικά πάρτι και την κάνει να τσιρίζει "help help IT IT IT" δεν είναι δολοφόνος από μυθιστόρημα του Στήβεν Κινγκ αλλά entertainer. Που να φτάσει στην τρομερή ηλικία που θα πρέπει να πάει στο High School (αναρωτιέται). Άραγε να της μάθει από τα 5 ή από τα 8 αυτοάμυνα με σουγιά και μέις σπρέι?

Αυτή θα είναι η πραγματικότητα στην Αθήνα του 2015 (οκτώ μόλις χρόνια από σήμερα)
αν περάσει η αναθεώρηση του Συντάγματος. Απλά όπου Μανχάτταν βάλτε εσείς Ψυχικό κι όπου Μπρούκλυν Αμπελόκηποι, κι είστε μέσα.

Κάτι λέγαμε για καπιταλισμό, κι εσείς είχατε ξεχάσει την πάλη των τάξεων;