Αγάπα με αν Ντολμάς! (part II*)

Την ίδια στιγμή που τα ντολμοϊστορικά αυτά γεγονότα λάμβαναν χώρο στο Πιάτο, σε μια μικρή γωνιά του, στη μεσογειακή Ντολμάδα, όπου οι κύριοι Ντολμάδες δεν πήγαιναν πουθενά χωρίς το ντολμοκίνητό τους, οι κυρίες Ντολμίνες κάπνιζαν περισσότερο από όλες τις άλλες σε ολόκληρο το Γαλαξία του Αυγολέμονου και όλα τα Ντολμαδάκια είχαν κινητό ντολμόφωνο, ο θρύλος του Ντολμέν των Δασών έμελε ν' αναβιώσει θριαμβευτικά.

Λίγο που οι συνταξιούχοι Ντολμάδες δεν είχανε δεύτερο φύλλο να τυλιχτούνε, λίγο που η κάθε κυρα-Ντολμίνα, κάθε φορά που έτρεχε στη Λαϊκή Ντολμαγορά, έβλεπε την τιμή του γιαουρτιού να εκτινάσσεται στα ύψη, και ο μέσος Ντολμάς δούλευε απ' το άχνισμα μέχρι τη βράση και ρύζι δεν έβαζε στην άκρη, ο λαός της Ντολμάδας ήτανε φοβέρά δυσαρεστημένος με τη Ντολμονομία του.

Σε μια συνοικία της πρωτεύουσας της Ντολμάδας, οι αναρχοντολμάδες συνέχιζαν να πιστεύουν πως όλα τα ρύζια είναι ίσα, ανεξάρτητα αν γεννήθηκαν λευκά, κίτρινα ή Καρολίνα, και πως κατά συνέπεια όλοι οι ντολμάδες γεννιούνται ελεύθεροι. Δεν έκαναν διακρίσεις ανάμεσα στους Ντολμάδες που ήτανε λίγο πιο αρωματικοί, λάτρευαν το Μπασμάτι και τους Ντολμάδες του ίδιου φύλλου, και είχαν το κοτσάνι για θεό - σε αντίθεση με τους βαρβάτους Ντολμαδάρες που δεν ήθελαν ν' ακούν λέξη για αυτούς τους ντολμοφυλλόφιλους. Τέλος, οι αναρχοντολμάδες δεν αναγνώριζαν την εξ-ουσία του Σεφ και καμία άλλη ουσία με το "Χ" μπροστά-εκτός ίσως από κάποια παράνομη που κυκλοφορούσε και σε χάπι αλλά για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζουμε την έλεγαν συνθηματικά "κουμπί"...

Εν ολίγοις, οι αναρχοντολμάδες γούσταραν τη φύση, το ροκ και το χασίσι και δεν γούσταραν κανέναν Ντολμά πάνω απ' το κοτσάνι τους- ειδικά κανέναν Αρχιντολμά.
Γι' αυτό, μια παρέα από δαύτους μια μέρα μεσημέρι έκανε έφοδο στο Carrefour- Ντολμόπουλο και σήκωσαν με το έτσι θέλω λεμόνια, γιαούρτια και μαγιονέζες και χωρίς να πληρώσουν ούτε ένα σπυρί ρύζι, άρχισαν να τα μοιράζουν αριστερά και δεξιά όπου έβρισκαν Ντολμάδες και Ντολμίνες χωρίς φύλλο στη μοίρα τους.

Βούιξε ολόκληρο το Πιάτο κι όλοι αναφώνησαν με ένα στόμα,ένα ζουμί: "γύρισε ο Ντολμέν των Δασών"! Η αλήθεια όμως ήταν κάπως διαφορετική. Γίνεται Ντολμέν χωρίς την Ντολμιάνα του; Και χωρίς ούτε ένα δέντρο στο Δάσος, πως θ' ανέβαινε η Ντολμιάνα ψηλά, για να φωνάξει στον αγαπημένο της Ντολμέν "Αγάπα με αν Ντολμάς" κι αυτός να αναριχηθεί σαν αίλουρος από κλαδί σε κλαδί για να την κλείσει στην φοβερή και ντολμερή αγκαλιά του;

Αυτές και άλλες εύλογες απορίες του κοινού δεν μπορούν ν' απαντηθούν απ' αυτή την ιστορία. Το σίγουρο είναι πως όποιος κάθεται και βλέπει τον Ντολμά... χάνει το Δάσος!

*τα πνευματικά δικαιώματα για τον τίτλο καθώς και τους "αναρχοντολμάδες" ανήκουν στη Σακαφιόρα

Αγάπα με αν Ντολμάς! (part I) *

Μια φορά κι έναν καιρό, στο Μακρυνό Πιάτο του Γαλαξία του Αυγολέμονου, 2000 (περίπου) βράσεις μετά Χριστόν, τα Ηνωμένα Κληματόφυλλα της Αμερικής κάνανε το κουμάντο. Πίστευαν στην ελεύθερη διακίνση του ρυζιού, ξόδευαν αφειδώς το κρεμμύδι και το μαϊντανό και θεωρούσαν τη χώρα τους "Χώρα αυτών που Ντολμάν".

Η λαιμαργία των Ντολμάδων Αμερικής ήταν τόσο μεγάλη, που είχαν τυλίξει τον κιμά όλο, έλεγχαν τη ροή του ελαιόλαδου και μάλιστα θεωρούσαν ότι ήταν τόσο γλύκες και μοναδικοί που τους είχε φτιάξει ο Μεγάλος Ζαχαροπλάστης κατ' εικόνα και ομοίωσιν. Για του λόγου το αληθές, κάθε φορά που ο εκάστοτε Αρχιντολμάς απηύθυνε το λόγο στους Ντολμάδες του, τελείωνε με τη φράση "Chef Bless America".

Στη μακρινή χώρα του Ντολμαδιστάν, η φυλή των Τυλιχτάν τα είχε πάρει στο τουρμπάνι, και ήθελε πάση θυσία να ανατρέψει την κυριαρχία των "άβραστων", που όχι μόνο δεν είχαν τον Chef τους αλλά έκαναν τον κόσμο άνω-κάτω με τα Δυτικά τους τυλίγματα. Οι Τυλιχτάν πίστευαν στην αυθεντικότητα του Τουρμπανιού, και θεωρούσαν ότι ήταν οι μόνοι που ήξεραν πως να το τυλίξουν σωστά. Κατηγορούσαν μάλιστα τους Αμερικανούς Ντολμάδες πως ήταν όχι μόνο άβραστοι και α-Chef-oι, αλλά και ότι άφηναν τους γλυκούς θηλυκούς ντολμάδες να κάνουν ό,τι τους κατέβαινε στο κοτσάνι τους.

Η σύγκρουση ανάμεσα στους Ντολμάδες Αμερικής και τους Τυλιχτάν ήταν αναπόφευκτη. Οι Ντολμάδες είχαν αρκετά στο κοτσάνι τους, με τη Λαϊκη Ρυζοκρατία της Κίνας να απειλεί να ελέγξει ολόκληρη τη Ντολμαδονομία του Πιάτου και το Ριζάκ (με ηγέτη τον Δικτάτορα Ντολμάμ Γιαλατζίν) να αρνείται ότι κατείχε τη μυστική συνταγή για την κατασκευή της Μαγιονέζας, ενώ ήταν βέβαιο πως όχι μόνο την κατείχε, αλλά προτίθετο και να την χρησιμοποιήσει...

Αυτή ήταν τουλάχιστον η επίσημη εκδοχή της υπόθεσης και σύμφωνα με τα "έγκυρα" δημοσιεύματα των Dolmatologist, Dolmasweek και D.N.N. ...

(συνεχίζεται σε επόμενο post- αναμείνατε στον Ντολμά σας)

*Σημ.: Είναι το παιχνίδι του Ντολμά, στο οποίο αυτοπροσκλήθηκα μόλις διάβασα τη Σακαφιόρα η οποία ενεπνεύσθη από τον Mahler

let's tag one another!

Οι κανόνες του παιχνιδιού: Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag. Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες. Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους. Ειδοποίησε τους ότι τους έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους.

1) έχω κόψει δυο πράγματα που μ' άρεσαν πολύ: το ποτό και το κάπνισμα
2) έβγαλα το ποδήλατο από την αποθήκη και γράφτηκα στο γυμναστήριο
3) ξαφνικά έχω αποκτήσει μια καινούρια μανία: τη ζάχαρη. Κοιτάζω τα γλυκά υπέροχα τσουρέκια με κάλυψη σοκολάτα στη βιτρίνα περνώντας έξω από τον Τερκενλή σαν λιμασμένη ενώ ποτέ άλλοτε δεν έδινα δεκάρα για τη σοκολάτα (όσο ήμουν πότης και καπνιστής )
4) βλέπω πάρα πολύ τηλεόραση αλλά μόνο στον υπολογιστή (torrent και pirate bay και άγιος ο θεός)
5) έχω γράψει το σενάριο για μια ταινία, ένα μυθιστόρημα και πολλούς στίχους για τραγούδια - η δουλειά που θα ήθελα να κάνω (στα όνειρά μου) είναι να μεταναστεύσω στις Η.Π.Α. και να γράφω σενάρια για ταινίες του Τιμ Μπάρτον) [θα 'θελα... χαχα]
6) έχω πάει στο Παρίσι αλλά δεν έχω δει από κοντά τον Πύργο του Άιφελ!!!!!
7) έχω ζήσει ένα χρόνο στο Δουβλίνο, στην Ιρλανδία, αλλά πήγα μόνο μια εκδρομή στις υπέροχες πράσινες εξοχές της (Βόρεια στο Ντόνεγκαλ, και άξιζε τον κόπο!)

οκει.... i was tagged by hipissa :
http://therumdiary13.blogspot.com/

and I am tagging the following:

http://sakafiora.wordpress.com/ (sakafiora- δυσκολη στα μπλογκοπαιχνίδια, δεν γράφει με τίποτα)
http://mafaldaq.blogspot.com/ (μαφάλντα -απασχολημένη διαρκώς με bookcrossing, γραφιστικά κ.α.!)
http://tobriki.blogspot.com/ (Κ. και Δ., έχουν παρατήσει το μπλογκινγκ κι εχουν ψιλοχαθεί τελευταία!)
http://tripyourdreams.blogspot.com/ (Κώστας - κι αυτός ο πολυάσχολος δεν απαντά!)
http://to-koritsi-pu-i8ele-polla.blogspot.com/ (Στέφη! ζήτω...!!!!!! απάντησε)
http://www.tzenaoua2008.blogspot.com/ (Τζενάουα- με καινούριο μπλογκ)
http://www.rockarolla.gr/Comfortably-numb/blog/index.htm (George - βαριέμαι να γραφτώ στο rockarolla για να σου αφήσω σχόλιο....!)

[updated version με σχόλια στους taggarismenous 29/10/2008]