Ένας χρόνος χωρίς την Λουκία

Για μια ταινία που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, και για πόσα άλλα όνειρα...

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Libre, τεύχος 60

Περιοδικό Libre

Ιούλιος 2009

"Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο"

Δραστήρια, πολυπράγμων, και πάντα σε επαγρύπνηση για τον άνεμο που μπορεί να φέρει το καινούριο, η Λουκία Ρικάκη γυρίζει φέτος την έβδομη μεγάλου μήκους ταινία της με τίτλο «Εσύ, ο καθρέφτης μου». Την συναντήσαμε στο στούντιό της που βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, και μας μίλησε για την αναζήτηση της ομορφιάς που έγινε η αιτία για μια μεγάλη συνάντηση ανθρώπων, αρχικά στο Διαδίκτυο, και έπειτα μπροστά από το φακό της – άνθρωποι που ταξίδεψαν για να συνδράμουν στο γύρισμα της ταινίας από διάφορες γωνιές της Ελλάδας, ακόμη και από το εξωτερικό.

«Μια σχεδόν καλοκαιρινή μέρα,
όπου δεν θα ξέρει κανείς εάν το φως πέφτει επάνω του
ή αν εκείνος πέφτει από το φως..
θα ξεκινήσετε για το γύρισμα.
Μια εμπειρία, μια αφορμή για μια αφήγηση
και μια κουβέντα για την ομορφιά…
και την απάντηση για τον καθένα θα τη δώσει
η δική του ιστορία…»

Αυτές ήταν οι οδηγίες της σκηνοθέτιδας προς τους … «εθελοντές-αιμοδότες» που επιλέχθηκαν μεταξύ πολλών άλλων για να αφηγηθούν την ιστορία τους μπροστά στον φωτογραφικό φακό του Hari Sundaram και στις κινηματογραφικές κάμερες της ίδιας της Λουκίας Ρικάκη και της Hala Alabdalla. Οι συνεργάτες της Λουκίας είναι και οι δυο Σύριοι στην καταγωγή. Ο Hari διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και η Hala κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την τελευταία της ταινία. Η Λουκία τους επέλεξε αφενός λόγω προηγούμενης συνεργασίας και αφετέρου γιατί χρειαζόταν ένα «παρθένο» βλέμμα στη διαδικασία, ανθρώπων που δεν θα καταλάβαιναν τα ελληνικά.

Η Φ. είναι φωτογράφος. Aναλαμβάνει να κάνει τα πορτρέτα ανθρώπων που δέχονται να μιλήσουν μαζί της για την ομορφιά Τους καλεί στο εργαστήρι της και κουβεντιάζουν. Kαθώς εξελίσσεται η κουβέντα εκείνη τους φωτογραφίζει για να συνθέσει το πορτρέτο τους. Παράλληλα η δική της ιστορία ξετυλίγεται σιγά-σιγά. Ένας άντρας εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή της σαν ουράνιο τόξο. Η δική του ζωή παίρνει μια αναπάντεχη στροφή. Αυτή η σχέση θα οδηγήσει
την Φ. να αντικρίσει το δικό της πορτρέτο, στο δικό της περίπλοκο καθρέφτη.

Η Λουκία χαμογελά σε κάθε ερώτηση και δείχνει πολύ ευχαριστημένη με το πώς εξελίσσονται τα γυρίσματα μέχρι στιγμής. Η πρώτη φάση των γυρισμάτων, που γίνεται για να συγκεντρωθεί το υλικό των συμμετοχών, ολοκληρώνεται φέτος το καλοκαίρι. Ήρθαν για να συνδράμουν με την ιστορία τους άνθρωποι από πολλές πόλεις: Πάτρα, Αμφιλοχία, Θεσσαλονίκη,  Κοζάνη, ακόμη και από το εξωτερικό- από την Κύπρο, από την Αγγλία!


Μικρές ιστορίες με θέμα την ομορφιά γίνονταν δεκτές για ένα εξάμηνο περίπου, με αρχή τον Αύγουστο του 2008, στο blog της Λουκίας http://youmymirror.blogspot.com όπου και αναρτήθηκαν αρχικά. Από τις ιστορίες που υποβλήθηκαν, επιλέχθηκαν τελικά 27 στον αριθμό για να πάρουν μέρος στα γυρίσματα της ταινίας.

Η ταινία βασίζεται σε δυο άξονες. Ο κυρίως άξονας, που είναι και ο μυθοπλαστικός, αφορά την ιστορία της πρωταγωνίστριας, η οποία είναι φωτογράφος στο επάγγελμα και αναλαμβάνει να κάνει τα πορτρέτα ανθρώπων που δέχονται να μιλήσουν μαζί της για την ομορφιά. Καθώς εξελίσσεται η κουβέντα, εκείνη τους φωτογραφίζει για να συνθέσει το πορτρέτο τους. Αυτός είναι και ο δεύτερος, «συμμετοχικός» άξονας της ταινίας και αποτελείται από τις ιστορίες που δέχθηκαν να πουν οι συγγραφείς τους μπροστά στο φακό.

«Είχα κάποιες ιστορίες που μου άρεσαν πολύ», μας λέει η Λουκία «αλλά δεν μπόρεσα να της περιλάβω όλες γιατί δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκαν όλοι όσοι μου άρεσαν- κάποιοι είχαν και ένα επίπεδο αυτολογοκρισίας τύπου ‘δεν μπορώ να εμφανιστώ’. Ευτυχώς υπήρξαν ευχάριστες εκπλήξεις. Δεν μπορούσα να ξέρω πως θα ήταν οι προσωπικότητες των ανθρώπων – μερικές ιστορίες είχαν μια δύναμη, και η προσωπικότητα ήταν διαφορετική, μερικές είχαν λιγότερη δύναμη και εμφανίστηκαν κάποιες προσωπικότητες που παρουσίαζαν φοβερό ενδιαφέρον. Δεν εννοώ από την άποψη του να είναι περισσότερο έντονες, ή όχι, αλλά ότι σε μια επικοινωνία ακόμη και τα μικρά πράγματα έχουν σημασία. Θεωρώ ότι είναι ένα υφαντό αυτό που κάνουμε: μικρές κλωστές, η μια πάνω στην άλλη. Έτσι θέλω να λειτουργήσει και στο μοντάζ».

Κατά τη διάρκεια του γυρίσματος γίνονται παράλληλα τρεις διάλογοι: εκτός από το άτομο που λέει την ιστορία του, υπάρχει ο Hari, o φωτογράφος που τραβά τα πορτρέτα και ακόμη μια σκηνοθέτης, η Hala,  που τραβά ταινία πάνω στην ταινία.

«Το τραβάμε επίτηδες με 4 κάμερες για να υπάρχει υλικό μετά στο μοντάζ» εξηγεί η Λουκία και υπερασπίζεται τον πειραματισμό εν γένει: «Πιστεύω ότι αρχικά είναι ένα ωραίο παιχνίδι. Εμένα μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω κάτι διαφορετικό, ελπίζω, στην αφηγηματική φόρμα. Αυτή την ώρα, στο μέγεθος της ελληνικής παραγωγής που υπάρχει, αυτό που αξίζει για μας (γιατί πραγματικά δεν μπορούμε να μιμηθούμε τις μεγάλες παραγωγές τύπου Hollywood, και βρίσκω μια ματαιοπονία στο να ασχοληθώ με αυτό), αυτό που με ενδιαφέρει, είναι, έχοντας στα  χέρια μας μια τεχνολογία προσιτή, να την αξιοποιούμε κάνοντας πράγματα που πειραματίζονται πάνω στη φόρμα».

Το υλικό που προκύπτει βέβαια είναι υπερβολικά πολύ για να μπορέσει να περιληφθεί όλο στην ταινία καθεαυτή. Γι’ αυτό όμως υπάρχει και το Internet! Clips από τις διηγήσεις θα ανεβαίνουν πιθανότατα στο ομώνυμο της ταινίας blog το οποίο ήδη φιλοξενεί τις ιστορίες όπως κατατέθηκαν και φωτογραφικό υλικό από τα γυρίσματα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το internet ως εργαλείο για το γύρισμα μιας ταινίας της, καθώς συμμετοχές γίνονταν δεκτές και για το «Κράτησέ με» (2006). Η διαφορά είναι στη διαδικασία: «όταν είχαν έρθει στο στούντιο οι άνθρωποι κάναμε μια ομάδα και παίζαμε το παιχνίδι των σουρεαλιστών της αυτόματης γραφής, το παιχνίδι της αφής, με κλειστά μάτια και ένα αντικείμενο που κρατούσαν- ήταν λίγο πιο περίπλοκο και πιο ομαδικό. Το αποτέλεσμα των ιστοριών αυτών ήταν σχεδόν μεταφυσικό το πώς έδεσαν με κάποια κομμάτια της μυθοπλασίας που είχαμε ήδη εμείς σκεφτεί να βάλουμε».

Και στο «Εσύ, ο καθρέφτης μου», οι συμμετέχοντες κρατούν ένα αντικείμενο, κοινό για όλους, όσο διηγούνται την ιστορία τους στο φακό: έναν καθρέφτη… που «αντανακλά» και τον τίτλο της ταινίας. Υπάρχουν όμως και πιο σημαντικές διαφορές από αυτή: «Σε αυτή την περίπτωση, έχω αφενός μεν διαφορετική εμπειρία με το internet, πιο άμεση και προσωπική, λόγω blogging, αλλά και πέρα από το blog μου, ήθελα να αφήσω τη διαδικασία πιο ανοιχτή, δηλαδή να μην είναι πολύ διαμορφωμένο το σενάριο. Επίσης το χειριζόμαστε διαφορετικά αποφεύγοντας πράγματα που είδα ότι δεν λειτούργησαν την προηγούμενη φορά- τώρα έρχεται ο καθένας με το δικό του θέμα, είναι πολύ περισσότερος  ο χρόνος, συμβαίνουν πράγματα κατά τη διάρκεια του γυρίσματος, δηλαδή συντηρώ αυτό το κομμάτι της διαδραστικότητας όσο γίνεται».

Τι είναι όμως αυτό που δημιούργησε τόση κινητικότητα; «Περιμένατε τέτοια ανταπόκριση από τον κόσμο; Όλες αυτές τις συμμετοχές;» είναι η δική μου, εύλογη απορία. Η απάντηση είναι αρνητική. «Δυο πράγματα διευκόλυναν πάρα πολύ χωρίς να είναι στη δική μου στρατηγική» μου εξηγεί η Λουκία. «Επειδή το έβαλε ο ‘Πιτσιρίκος’ στο blog του-και μετά ήταν και το θέμα του flagging».

«Ορισμένοι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου επικοινώνησαν με τη Google επειδή θεωρούν ότι το περιεχόμενό του είναι απρεπές»!!! Η διαδικασία αυτή ονομάζεται flagging (στα ελληνικά «επισήμανση ιστολογίου») και είναι ένα … κουμπί που στους χρήστες του blogger.com εμφανίζεται στο κέντρο της μπάρας πλοήγησης (navbar). Όταν πολλοί χρήστες επισημάνουν κάποιο ιστολόγιο (άγνωστος ο αριθμός που απαιτείται για τη διαδικασία από τη Google) τότε πριν μπει κανείς στο ιστολόγιο αυτό τον υποδέχεται το ως άνω «προειδοποιητικό» κείμενο.

«Διαβάζοντας το ιστολόγιο θα διαπιστώσετε εάν η απρέπεια βρίσκεται στο περιεχόμενο των ιστοριών, που τόσοι άνθρωποι ήδη γενναιόδωρα κατέθεσαν.. ή εάν η απρέπεια βρίσκεται στην κίνηση των «ευσυνείδητων» (!!!), ας-πούμε, αναγνωστών που έσπευσαν -από ποια διαδρομή ευθιξίας άραγε;- να διατυπώσουν την τόσο καλοπροαίρετη άποψη τους, κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία που τους δίνει το μέσο» γράφει (με το δίκιο της) εξοργισμένη η κυρία Ρικάκη. «Φαντάζομαι ότι ήδη κοιμούνται ήσυχοι τώρα που κατήγγειλαν ακόμη μία απρέπεια!! Με αυτόν το τόσο «ευπρεπή» τρόπο… Και η ομορφιά στη ζωή τους που κατοικεί άραγε; Την προσπερνούν φαντάζομαι γρήγορα μην τους κάψει το βλέμμα… Τόση ομορφιά γύρω μας είναι απρέπεια δεν κάνει να την κοιτάζουμε... γιατί μετά θα πρέπει ανάλογα να αλλάξουμε τη ζωή μας… μάλλον θλιβερός είναι ο ύπνος τους, παρόλα αυτά τους ευχόμεθα όνειρα γλυκά» καταλήγει.

«Το πρόβλημα είναι ο συντηρητισμός του ελληνικού κοινού, τα ταμπού του και η μη αποδοχή της γνώμης και της δημιουργίας του άλλου», σημειώνει ο κ. Νίκος Βασιλάκος, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ στο σχετικό άρθρο του Θ. Νικολάου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Για τη Λουκία το flagging δεν είναι κάτι καινούριο. Το έχει ήδη αντιμετωπίσει λόγω του «Κατά μόνας ηδονές» (2007). Οι «σημαίες» στο youtube.com όπου ανεβάζει το συγκεκριμένο clip φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Δεν πτοείται όμως. Κάθε φορά το ανεβάζει από την αρχή.

Άλλωστε το θέμα της σεξουαλικότητας στον κινηματογράφο είναι ένα κόκκινο πανί με το οποίο η Λουκία δεν φοβάται να προκαλέσει το κοινό: «Έχω έναν άξονα (με απασχολεί πάρα πολύ το θέμα της αποπλάνησης) και επίσης έχω μια εμμονή με τη σεξουαλικότητα στον κινηματογράφο, και συγκεκριμένα στη μυθοπλασία: δυο πράγματα με έχουν κυρίως απασχολήσει, το ένα είναι ο πυρήνας του ζευγαριού και κατά πόσο δύσκολο ή εφικτό είναι να γίνονται ενδιαφέροντα πράγματα μέσα στο ζευγάρι, και το άλλο είναι το σώμα, κυρίως μέσα στο φυσικό τοπίο. Και επειδή πιστεύω ότι έχω κλείσει έναν κύκλο με αυτή την έρευνα, ήθελα να ανοίξω αυτό το κομμάτι της απεικόνισης σε έναν διάλογο με μερικούς ανθρώπους  και κυρίως μέσω του internet».

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ταινίες μεγάλου μήκους)
2007- ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΛΗΓΩΣΕΣ
2006- ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ
2000- NYXTEΣ KΩMΩΔIAΣ-H TAINIA
1998- ΣYMΦΩNIA XAPAKTHPΩN
1994- KOYAPTETO ΣE 4 KINHΣEIΣ
1990- TAΞIΔI ΣTHN AYΣTPAΛIA


Περισσότερα για την ταινία εδώ:
http://youmymirror.blogspot.com/

Σημ.: «Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο». Η ρήση είναι του Ντοστογιέφσκι από το μυθιστόρημά του «ο Ηλίθιος».

ΟΙ "ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ"

 όχι στους μαϊμού αγωνιστές

Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω. Δίπλα του η ξαδέρφη μου η Μάρθα από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί είχε κλείσει 15ετία στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο.

Μαζί της η φίλη της η Στέλλα, που 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν άγαμη θυγατέρα στρατηγού. Παραδίπλα ο Στάθης, η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρώ (και τότε από τους πρώτους σε διαδήλωση κατά της αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ) και τώρα πρώτος στο ψάρεμα. Παραδίπλα ο Σωτήρης, ο Γρήγορης (40αρηδες) με το νόμο 3717/08 εθελουσία από την ΟΑ με 2,400 ευρώ το μήνα (πρωτοστατήσαντες για το «ξεπούλημα», όπως έλεγαν τότε (το ποσό του εφ' άπαξ δεν μας το αποκάλυψε) μόλις είχαν γυρίσει από ουζερί στη Καισαριανή.

Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, αεροπόρος από τη ΣΤΥΑ, που έχει καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει σύνταξη γιατί τα χρόνια υπηρεσίας του ήταν "πολεμικά" και μετράνε διπλά λέει -έγινε κανένας πόλεμος και δεν το μάθαμε;-) και περιμένει εφάπαξ 120,000 ευρώ (μόνο).

Δίπλα τους ο θειος μου ο Βαγγέλης, δεξιός από σοι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση, ενώ ο συμπέθερός του ο Βάϊος, φανατικός ΠΑΣΟΚτζής, απέχει για να ΜΗΝ είναι ενάντια στην Κυβέρνηση. Και από κοντά τα δυο αδέλφια: ο Στέλιος, που του είχε βάλει το ΠΑΣΟΚ τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρήγορης, που έπαιρνε τα έργα του Δήμου υπερτιμολογημένα λόγω Δημάρχου γνωστού (του έδινε τις βιταμίνες του μας έλεγε γελώντας). Πίσω, στην δεύτερη σειρά, ακολουθούσε ο Γιάννης, πατέρας: εδώ και κάτι μήνες έκανε χρήση του νέου νόμου περί αδείας και του πατέρα στο Δημόσιο (αυτό το φρόντισε ο Προκόπης, όταν ήταν Υπουργός), μαζί με την γυναίκα του την Μάρω, που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της 3 χρόνια.

Και από κοντά ο Μιχάλης. Εργολάβος με συνεργείο 27 ανασφαλίστους αλλοδαπούς και 3 Eλληνες, και ο Αγησίλαος που παίρνει εδώ και 20 χρόνια αναπηρική σύνταξη τυφλού, αλλά οδηγεί ταξί και είναι έξαλλος με την απελευθέρωση του επαγγέλματος από τον Ραγκούση, που όμως ΟΥΔΕΠΟΤΕ εφαρμόσθηκε! Στα δεξιά τους ο Λάκης: φοιτητής ετών 32, παρέα με τον Γιώργο, γιατρό, τον επονομαζόμενο και "ταχυδρόμο" από τα πολλά φακελάκια.

Μαζί τους και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, που στο ιδιωτικό του ιατρείο δεν έκοβε ποτέ του αποδείξεις, με τον Κυριάκο, εφοριακό, απόφοιτο Δημοτικού που παίρνει 3.200 ευρώ το μήνα και φοβάται ότι θα του κόψουν το ΔΙΒΕΤ, που κάθε 2 χρόνια αγόραζε και από ένα διαμέρισμα. Και φυσικά δεν θα έλειπε και ο Βασίλης, λιμενικός, πρώτος ταβλαδόρος στο τελωνείο. Να και ο Μηνάς, έμπορος, που είχε ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο, μαζί με τον Ορέστη επιδοτούμενο χρόνια αγρότη, που δεν ήξερε πού ήταν τα κτήματα του.

Ολοι μαζί, με άλλους τόσους, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναζαν:
"Κάτω τα χέρια από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !"

(Το κείμενο αυτό κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο χέρι με χέρι ή μάλλον email to email).

Θα με βρείτε στο Deux Elles!!!

Χάθηκα από το μπλογκ για λίγο καιρό, αλλά όχι αδικαιολόγητα.
Θα με βρείτε στο www.deuxelles.gr !!!

Στο καινούριο τεύχος του περιοδικού:
http://www.deuxelles.gr/magazines/#/No%208/2

1. Συζήτηση με την Μαρίνα Γαλανού
2. Συνέντευξη με τους πρωτοπόρους Quarteera
3. Ανταπόκριση από το 1ο Θεσσαλονίκη Pride

και νέα για τέχνες και γράμματα και άλλα καλά πράγματα εδώ:
http://www.deuxelles.gr/index.php/component/k2/itemlist/user/53-artemisfree

See you there!

“ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ” ΜΕ ΤΗΝ MELANIE ALTARAS

“ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ”

ΜΕ ΤΗΝ MELANIE ALTARAS

Περιοδικό FAGAZINE

Ιούνιος 2012

Η 23χρονη Melanie Altaras από το Seattle των ΗΠΑ, φοιτήτρια Επικοινωνίας και Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας στο Portland, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Rainbow Youth στο Salem, στην ίδια περιοχή, είναι μια από τις πολλές γυναίκες από όλον τον κόσμο, που λατρεύουν να περνούν τα καλοκαίρια τους στην Σκάλα Ερεσσού στη Λέσβο. Στην συνέντευξή της, μας εξήγησε τι είναι αυτό το που κάνει τις ομοφυλόφιλες γυναίκες να να επιστρέφουν στο ίδιο νησί κάθε χρόνο.

“Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τέσσερα, πανέμορφα και ολόγυμνα κορίτσια, τα οποία είχα συναντήσει την προηγούμενη ημέρα, να κοπανάνε τα κουπιά και να μου κουνάνε το χέρι μέσα σε μια ροζ βάρκα. Ήταν σαν ένα όνειρο! Κάτι τέτοιο νιώθω ότι μόνο στην Ερεσσό θα μπορούσε να συμβεί”. 

Ζεις στο Portland, μια από τις πόλεις στις ΗΠΑ που θεωρούνται ένας gay παράδεισος. Ποιες είναι οι διαφορές που βλέπεις μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ, σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ομοφυλοφίλων;

Τα πράγματα είναι θαυμάσια στο Portland και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ δεκτικοί εδώ- οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι gay-friendly και τα ζευγάρια δείχνουν την στοργή τους δημοσίως. Υπάρχουν ακόμη προβλήματα – οι gay στα σχολεία πέφτουν θύματα εκφοβισμού, άδικης συμπεριφοράς στην δουλειά, ή όταν μετακομίζουν σε ένα διαμέρισμα, κλπ. Γενικώς οι queer στις ΗΠΑ είναι πιο ανοιχτοί με περισσότερο κόσμο σχετικά με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Είναι πολύ συνηθισμένο να είναι κανείς ανοιχτός στη δουλειά, στο σχολείο και στους φίλους του. Σήμερα, ο Ομπάμα ανακοίνωσε ότι υποστηρίζει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Αυτή είναι μόνο η αρχή των αλλαγών που χρειάζεται να γίνουν, αλλά είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.

Το Portland είναι επίσης η έδρα ενός πασίγνωστου φεμινιστικού βιβλιοπωλείου, του “In other words”. Μίλησέ μας για τις εμπειρίες σου εκεί!

Είναι βιβλιοπωλείο, community center, και δανειστική βιβλιοθήκη, με ΤΟΝΟΥΣ από πηγές, πληροφορίες, περιοδικά, ομάδες συζήτησης ...και αγάπη! Είναι θαυμάσιο! Το αγαπημένο μου event εκεί ονομάζεται Dirty Queer, είναι μια βραδιά open mic για sexy queer ποιήματα, ιστορίες, τραγούδια και performances! Έχω διαβάσει μερικά από τα δικά μου ποιήματα εκεί, και πηγαίνω σχεδόν κάθε μήνα. Θα βρείτε τα ποιήματά μου στο literarily.livejournal.com

Ποιος είναι ο ρόλος σου στην τοπική Rainbow Youth;

Η Rainbow Youth, www.salemrainbowyouth.org είναι μια ομάδα υποστήριξης για queer teenagers στο Salem, μια μικρότερη πόλη, περίπου μια ώρα έξω από το Portland, στα νότια. Πήγα στο Λύκειο εκεί και συμμετείχα στο γκρουπ από όταν ήμουν 15 χρονών. Τώρα βοηθώ το γκρουπ και βρίσκομαι στο διοικητικό συμβούλιο για την μη κερδοσκοπική εταιρία. Διοικείται από εθελοντές και συμμετέχουμε σε events όπως το Pride και το Gay Skate, ένα rollerskating party! Κυρίως βοηθώ στην οργάνωση τοπικών field trips, φέρνοντας ανθρώπους για να μιλήσουν στο γκρουπ, κλπ, αλλά επίσης δουλεύω στην συγκέντρωση χρημάτων και την αναζήτηση επιχορηγήσεων.

Πως διασκεδάζετε στη Rainbow Youth;

Το λατρεύω όταν βγάζουμε τα νεότερα μέλη έξω για να συναντήσουν άλλους επιτυχημένους queer ανά τον κόσμο. Το Gay Skate είναι super fun! Η καλύτερη επιβράβευση είναι όταν με ρωτούν για προσωπικά θέματα ή πράγματα όπως το safe sex - τότε είναι που νιώθω ότι κάνω τη δουλειά μου ως μέντορας!

Πότε ανακάλυψες την Ερεσσό;

Άκουσα για την Ερεσσό το 2008, όταν ένας φίλος μου πήγε εκεί για να δουλέψει το καλοκαίρι. Δεν την ανακάλυψα στ' αλήθεια μέχρι το 2009, όταν πήγα εκεί. Κατασκήνωσα για μια βδομάδα και είδα μερικούς φίλους από την Αθήνα όπου είχα ζήσει για 9 μήνες. Το πιο αστείο ήταν ότι αναγνώρισα ανθρώπους που είχα δει σε μπαρ και κλαμπ στην Αθήνα, αλλά με τους οποίους δεν είχα μιλήσει ποτέ! Η ατμόσφαιρα εκεί είναι πολύ πιο ανοιχτή, απ' ότι στην Αθήνα, για να συναντήσει κανείς καινούριους ανθρώπους.

Ποιο ήταν το πιο αξέχαστο καλοκαίρι σου;

Το πιο αξέχαστο καλοκαίρι για μενα ήταν το 2006, η πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα. Ήμουν 17 χρονών και ερωτευμένη με ένα κορίτσι από την Ελλάδα που είχα συναντήσει στη Ρώμη την προηγούμενη χρονιά. Ήμουν ένα πολύ άπειρο παιδί και κατόρθωσα να βρεθώ στην Αθήνα για ένα ταξίδι δέκα εβδομάδων, περιμένοντας να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα με αυτό το κορίτσι, και φυσικά αυτό δεν συνέβη. Την πρώτη εβδομάδα στην Αθήνα, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα και έμεινα με ραγισμένη την καρδιά και 9 ακόμη εβδομάδες στα χέρια μου! Τελικά όλα πήγαν θαυμάσια, ταξίδεψα για τέσσερις εβδομάδες στο Βερολίνο, στο Γκτάνσκ και στο Μάλμο της Σουηδίας, και πίσω στη Ρώμη, και όταν γύρισα στην Ελλάδα, πέρασα μερικές βδομάδες στο Ρέθυμνο. Ερωτεύτηκα την Ελλάδα αντ' αυτού.

ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΜΟΥ ΛΕΕΙ “ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ” ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΚΥΡΙΩΣ, ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΑΘΑ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ, ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. 

Τι είναι αυτό που κάνει τόσο ιδιαίτερη την Ελλάδα και την Ερεσσό, κατά τη γνώμη σου;

Επειδή μπορώ να έχω μια τόσο ανέμελη στάση όταν βρίσκομαι εκεί, χαλαρώνω και συγκεντρώνομαι στον εαυτό μου. Νομίζω ότι η Ερεσσός είναι παρόμοια για τους Έλληνες. Είναι ένα μέρος όπου πας για διακοπές και αφήνεις την πόλη πίσω σου, αλλά υπάρχει και μια πρόσθετη, κοινωνική πλευρά που είναι δύσκολο να την βρεις αλλού. Το μέρος είναι τόσο μικρό που βλέπεις σχεδόν τους πάντες που μένουν εκεί κάθε μέρα. Οι άνθρωποι που πηγαίνουν κάθε χρόνο, έχουν ομάδες από δικούς τους φίλους, αλλά έχω ανακαλύψει ότι είναι πολύ ανοιχτοί σε "outsiders" για καφέ, για ένα ποτό ή για την παραλία. Είμαι ένα πολύ κοινωνικό άτομο, και έτσι αυτό είναι κάτι σημαντικό για μένα όταν διαλέγω ένα μέρος για διακοπές.

Είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους ξαναέρχεσαι;

Βασικά έχω μια σχέση εξ αποστάσεως με την Ελλάδα για έξι χρόνια τώρα, και είμαστε σοβαρά δεσμευμένες! Σε αυτό το χρονικό διάστημα, έκανα τρία χρόνια Ελληνικά στις ΗΠΑ, στο Portland State University. Επίσης, έχω περάσει δύσκολες στιγμές στην Ελλάδα, και έκανα θαυμάσιους φίλους εκεί, που νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτούς! Χρειάζομαι να επιστρέφω γιατί μου λείπουν, και μου λείπει ο ήλιος!

Έχεις μια καθημερινή ρουτίνα, όταν βρίσκεσαι στην Ερεσσό;Συνήθως μου αρέσει να πίνω τον καφέ μου μόνη μου τα πρωινά και να γράφω, μετά, να πηγαίνω το απόγευμα για κολύμπι στην θάλασσα. Τα βράδια είναι πάντα διαφορετικά. Εξαρτάται από το τι κάνουν οι φίλοι. Αφού περάσουν μερικές ημέρες, είναι όταν η θεραπεία και η αναζωογόνηση συμβαίνουν. Τις ημέρες που δεν έχεις καθόλου σχέδια, και πολύ χαμηλό στρες.

Είπες τη μαγική λέξη “θεραπεία”. Πιστεύω ότι η Ερεσσός έχει σίγουρα ένα θεραπευτικό παλμό. Είναι τόσο αναζωογονητική. Λατρεύω την καθαρότητα της ατμόσφαιρας και της θάλασσας. Μιλώντας για λέξεις, έχεις ακόμη μια μαγική λέξη σε τατουάζ στον καρπό σου!

Το τατουάζ στον καρπό μου λέει "στον παράδεισο" και σημαίνει πολλά πράγματα για μένα. Κυρίως, το έκανα επειδή έμαθα τόσα πράγματα και μεγάλωσα, εκείνο το πρώτο καλοκαίρι μου στην Ελλάδα. Μου θυμίζει να βρίσκω ένα μικρό μέρος του παραδείσου για τον εαυτό μου, κάθε μέρα. Είναι επίσης μέρος ενός αγαπημένου μου ποιήματος, “Το Μονόγραμμα” του Ελύτη. Ο συμβολισμός εκεί είναι λίγο πιο σκοτεινός, αλλά αγαπώ την ποίηση και ενθαρρύνω τους άλλους να το πάρουν όπως θέλουν. Το έχω δυο χρόνια και το αγαπώ όλο και πιο πολύ κάθε μέρα. Στην Ερεσσό συνάντησα μια κοπέλα από την Θεσσαλονίκη, η οποία τώρα μένει στο Βερολίνο, που είναι tattoo soulmate! Έχει ένα τατουάζ στον καρπό της από ένα άλλο ποίημα του Ελύτη, το “Ήλιος ο Πρώτος” και τις λέξεις“με τι πέτρες, τι αίμα, με τι σίδερο, και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι”. Την γνώρισα στο bar “Belle Ville” με τον κλασικό Ερέσσιο τρόπο. Καθόμουν για ένα ποτό με φίλους, και εκείνη μόλις είχε φτάσει στην Ερεσσό. Ήρθε και κάθισε με μερικούς ανθρώπους που γνώριζα, μια φίλη μου παρατήρησε την ομοιότητα με το τατουάζ της, και γίναμε φίλες!

Πολύ αστείο! Πιο είναι το πιο αστείο πράγμα που σου συνέβη στο νησί;

Ξάπλωνα σε ένα στρώμα θαλάσσης στο νερό ένα απόγευμα, είχα σχεδόν κοιμηθεί, και άκουσα μερικούς ανθρώπους να φωνάζουν το όνομά μου... "Heeeeyy Melaniiiiiee!" Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τέσσερα, πανέμορφα και ολόγυμνα κορίτσια, τα οποία είχα συναντήσει την προηγούμενη ημέρα, να κοπανάνε τα κουπιά και να μου κουνάνε το χέρι μέσα σε μια ροζ βάρκα. Ήταν σαν ένα όνειρο! Κάτι τέτοιο νιώθω ότι μόνο στην Ερεσσό θα μπορούσε να συμβεί.

Στον Παράδεισο της Ερεσσού λοιπόν! Μήπως σε πήρε ο ύπνος; (γέλια). Το καλοκαίρι που μας πέρασε, έκανες επίσης κάτι πολύ αστείο, είχες προσπαθήσει να στείλεις ένα σήμα του Batman, από την Ερεσσό, απέναντι στο βράχο που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα, χρησιμοποιώντας έναν προβολέα. Θα ξανάρθεις του χρόνου με περισσότερες τρελές ιδέες όπως αυτή (γέλια);

Είμαι απογοητευμένη που δεν θα έρθω φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα, αλλά ελπίζω να δω τους πάντες εκεί του χρόνου. Eressos 2013 should watch out! More shenanigans are on their way.

Φέτος θα πας στο San Fransisco Pride! Τι σχεδιάζεις εκεί;

Ένας αγαπημένος gay φίλος μου από την Ελλάδα θα έρθει, και θα συναντηθούμε εκεί. Θα πάω με μερικούς φίλους μου, σε ένα road trip οπότε το όλο πράγμα θα είναι μια περιπέτεια!